این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
غلامحسین یزدی آبشاهی
 | |
| اطلاعات فردی و علمی | |
|---|---|
| نام کامل | غلامحسین یزدی آبشاهی |
| زادروز | 1270 شمسی |
| تاریخ وفات | 1331 شمسی |
| مدفن | اصفهان، تكیه گلزار |
| اساتید | آخوند ملّا عبدالكریم گزی، میر سیّد علی نجف‌آبادی، میرزا یحیی مدرّس بیدآبادی و ... |
| شاگردان | حاج‌آقا رضا هرندی، سیّد محمود میرهندی |
| اجازه اجتهاد از | سید علی نجف آبادی |
| فعالیتهای اجتماعی-سیاسی | |
| سیاسی | فعال سیاسی |
| اجتماعی | تدریس، ائمه جماعت، و.. |
غلامحسین یزدی آبشاهی( 1270ش-1331ش)، از علمای حوزه علمیّه اصفهان در قرن چهاردهم قمری است. در مدارس ذوالفقار، مسجد نو بازار و مدرسه ملا عبدالله و... دروس ادبیات و سطوح فقه و اصول تدریس می کرد و طبق گفته های نزدیکانشان آشنا به علوم غریبه نیز بوده است. [۱]
زندگی نامه
ولادت
وی در سال 1270 شمسی در روستای نعیم‌آباد محله آبشاه (که البته این محله اکنون به شهر یزد ملحق شده) به دنیا آمد.
خاندان
پدر او، ملّا علی‌اکبر (متوفای حدود 1297 شمسی) امام جماعت محل و مورد اعتماد مردم شهر بوده است و پس از فوت در محله آبشاه یزد دفن گردید.
تحصیلات
مرحوم غلامحسین یزدی بعد از فوت پدر، پای پیاده در سن 17 سالگی از یزد به اصفهان مهاجرت کرد تا از محضر علمای حوزه علمیّه اصفهان استفاده کند. وی در اصفهان، در مدرسه های درب کوشک و جدۀ کوچک به تحصیل پرداخت ونزد اساتید برجسته اصفهان به کسب دانش و معرفت پرداخت و پس‌ازآن به‌قصد بهره بردن از محضر عالمان شهر مقدّس قم، عازم آن دیار شد. پس از احیاء مدرسه چهارباغ توسط آیت‌الله سیّد محمّدرضا خراسانی و تشكیل جلسات درس مكاسب و خارج در این مدرسه، مرحوم آبشاهی با وجود درجات علمی زیاد خود، به همراه جمعی از همدرسان خود مثل «شیخ محمّد یزدی»، «شیخ محمود شریعت ریزی»، «شیخ غلامرضا خوراسگانی» و «شیخ حبیب‌الله شاهنده» در درس مرحوم خراسانی شركت می‌کردند و موجبات رونق این مدرسه را فراهم آورده اند. هم مباحثه مرحوم یزدی آبشاهی در اصفهان، عالم پارسا مرحوم شیخ محمّدحسین فقیه نطنزی (1285ش-1355 ش) بوده است.
اساتید
برخی از اساتید وی در اصفهان و قم عبارتند از حضرات آیات و حجج‌اسلام:[۲]
- شیخ محمّدتقی آقانجفی
- سیّد محمّدرضا خراسانی
- شیخ عبدالكریم حائری
- آخوند ملّا عبدالكریم گزی
- میر سیّد علی نجف‌آبادی
- میرزا یحیی مدرّس بیدآبادی
شاگردان
دو تن از شاگردان مرحوم آبشاهی، عبارتند از حجج‌الاسلام:
- حاج‌آقا رضا هرندی
- سیّد محمود میرهندی
معاصران
از معاصران و دوستان وی شیخ عباسعلی ادیب، شیخ حیدر علی محقق، سید ضیاء الدین علامه فانی، آقا سید مرتضی موحد ابطحی، شیخ عباسعلی فایض اصفهانی، عبدالرسول شعرباف و شیخ محمد باقر زند کرمانی را می توان نام برد.
سیره اخلاقی
شیخ آبشاهی همیشه خنده رو بود و می گفت زراعت و تجارت، اگر نشد قناعت. وی دائم الذکر و متهجد و از نظر تقوا ممتاز و مردی پر مطالعه بود. غسل جمعه وی ترک نمی شد و کلمه ای بی ربط نمی گفت. از دروغ بشدت پرهیز می کرد. تأکید زیادی بر دعای صباح ، زیارت عاشورا و ذکر یونسیه داشت. وی توجّه ویژه به نیازمندان و مستمندان داشت و به نماز شب اهمیت می‌داد و از سخنان لغو دوری می‌جسته‌است.
جایگاه
جایگاه علمی
وی در سن چهل سالگی به مقام اجتهاد رسید و از مرحوم سید علی نجف آبادی اجازه اجتهاد دریافت نمود. از کسانی که به او وکالت و نمایندگی داده اند، آیت الله سید محمد رضا خراسانی، رئیس حوزه علمیه اصفهان است. از سال 1320ش به بعد که کشف حجاب شد و به علما اجازه لباس نمی دادند، اداره معارف آن زمان به وی اجازه عمامه و لباس داده و متن اجازه اجتهاد وی در اداره معارف دیده شده است. وی در مدرسه صدر، همراه با آیت الله خراسانی درس خارج و اجتهاد و مکاسب را تشکیل دادند، که مدرس آن مرحوم خراسانی بود. وی مجتهدان را از راههای دور و نزدیک جمع می‌کرد و پای درس مرحوم خراسانی حاضر می نمود. البته، خودش چون کهولت سن داشت درس نمی داد، اما حوزه درس مرحوم خراسانی را اداره می کرد و شهریۀ او را به علما می داد.
فعالیت ها
وی در طول عمر خود به تدریس و اقامه جماعت مشغول بوده است. برای نماز صبح در مسجد یازده پیچ (امام موسی کاظم(ع) فعلی واقع در خیابان کمال ) و برای دیگر نماز ها در مسجد میر هندی (واقع در کوچه میر هندی، خیابان کمال) اقامه جماعت می نمود و نماز عید فطر را در امامزاده شاه میر حمزه اقامه می کرد. یکی از فعالیتهای اجتماعی وی جلوگیری از خراب کردن امامزاده شاه میر حمزه توسط کلیمی ها بود و بار دیگر که امامزاده را آتش زده بودند، باز او مانع ادامۀ آن شد. او همچنین بر ضد رژیم منحوس پهلوی فعالیتهای بسیاری داشت. وی در مسجد میرهندی تفسیر قرآن می‌گفته و بعضی از درس‌های ادبیات عرب، مانند «مغنی اللبیب» را نیز تدریس می‌کرده‌است.
وفات
او در روز جمعه 21 اسفند 1331 شمسی / جمادی‌الثانی 1372 ق به علت سكته دار فانی را وداع گفت. نماز وی را مرحوم آیت‌الله خراسانی خواند و بدن او را در تكیه گلزار واقع در تخت فولاد به خاک سپردند.[۳] پس از وفات وی، علامه فانی برای خانواده آن مرحوم پیام تسلیت فرستاد. القاب عالم عامل فاضل، کامل بحر الفضایل و الفواضل کهف الایتام بر روی سنگ مزار او حک شده است.[۴]
پانویس
منابع
- باقری سیانی، مهدی، سیمای صالحان: آشنایی با مدرسه چهارباغ اصفهان و پنجاه تن از فرزانگان آن، قم: کتابشناسی شیعه،1399 .
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.