این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
سید مرتضی موحد‌ابطحی
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
این صفحه نیازمند تکمیل یا تصحیح است. این تکمیل شامل موارد علمی، اطلاعات به روز و یا سایر موضوعات است و شما می توانید در کامل تر شدن دانشنامه همراه ما باشید. |
میر سید مرتضی موحد ابطحی( پس از ۱۳۳۰ق - ١٤۰۷ق) از علما و دانشمندان نامدار حوزه اصفهان بود. وی در دانشهای گوناگون فقه، اصول، حدیث ،تفسیر، حکمت، کلام، ریاضیات، هیئت و طب از محضر اساتید بزرگ بهره های فراوان برد.
زندگی‌نامه
خاندان
همسرش سیّده منصوره خانم، دختر محمدتقی فقیه احمدآبادی،صاحب مكيال المكارم و از علمای بزرگ قرن چهاردهم قمری و از شیفتگان ولایت خاندان رسول(ص) و دلباختگان حضرت ولـی عصـر، امـام زمـان (عـج ) در اصفهان بود.
فرزندان
موحد ابطحی از همسر پارسای شایسته پرهیزکارش دارای هفت پسر و پنج دختر گردیده است. هفت پسر او از فقیهان، مفسران، محدثان و عالمان برجسته شیعی در دوران اخیر به شمار می‌روند که عبارتند از حضرات آیات و حجج اسلام: سید محمدباقر، سيد محمد على، سيد على، سيد محمدرضا، سید حجت، سید حسن و سید حسین که جز آیت الله حاج سید محمدعلی، بقیه در قید حیات هستند و به فعالیتهای علمی و دینی و اجتماعی خود اشتغال دارند. دامادهای ایشان نیز به جز حسن یزدی و سید کمال میرلوحی بقیه در قید حیاتند که از جمله آنها استاد دکتر سید عبدالوهاب طالقانی، فرزند میر سید علی طالقانی اصفهانی می‌باشد که نواده صاحب مکیال نیز بـه شمار می‌رود.
اساتید
- شیخ علی مدرس یزدی
- جلال الدین همایی
- میرزا احمد شهیدی
- صاحب مکیال
- سید محمدمهدی در چه ای
- شیخ محمد حسن عالم نجف آبادی
- سید محمد مدرس نجف آبادی
- سید على مدرس نجف آبادی
- شیخ محمدرضا نجفی
- شیخ محمود مفید
- شیخ محمدرضا کلباسی
- شیخ محمد حکیم خراسانی
- شیخ محمد باقر قزوينی
- سيد محمدباقر سدهی
- میرزا ابوالقاسم ناصر حکمت
وفات
او در سال ١٤۰۷ق در سن حدود 90سالگی درگذشت.[۱]
پانویس
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج3،صص 377-376.
منبع
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.