این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

سید محمدحسین بن ابراهیم خوراسگانی

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۱۹:۵۷ توسط Kh1.shyrkhany (بحث | مشارکت‌ها) (درج رده)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سید محمدحسین خوراسگانی

سید محمدحسین خوراسگانی(1250ش -1322ش)،معروف به آقا میرزا محمدحسین امام جمعه زاده خوراسگانی فرزند میر سید ابراهیم، در خوراسگان در مسجد القائم به اقامه جماعت و اصلاح امور شرعی مردم اشتغال داشت. [۱]






زندگی نامه

ولادت

ایشان در سال 1250ش در خوراسگان اصفهان متولد شد.

خاندان

ایشان از جانب مادر، از نوادگان میر عماد خاتون آبادی بود. به جهت آن که پدرش میر سید ابراهیم امام جمعه خوراسگان بود، به خاندان « امام جمعه زاده » معروف شده اند. میر سید ابراهیم از علمای برجسته روزگار خویش بود که نسبش با بیست و هشت واسطه به امام صادق علیه السّلام می رسد. از تاریخ ولادت و وفات میر سید ابراهیم اطلاعی در دست نیست. میر سید ابراهیم در منطقه خوراسگان از اهمیّت و نفوذ فوق العاده ای برخوردار بوده است. فرزندش میر سید محمدحسین از علما و فضلای معروف اصفهان و صاحب کرامات بوده است.

سید کمال الدین خوراسگانی

از جمله فرزندان میر سید محمدحسین عبارت اند از:

  • سید کمال الدین امام جمعه زاده خوراسگانی، در سال 1311ق در خوراسگان متولد گردید و علوم دینی را از محضر علمای زیرفراگرفت:
  1. شیخ علی مدرس یزدی
  2. سید مهدی درچه ای
  3. شیخ محمدرضا نجفی مسجد شاهی
  4. میر محمد صادق خاتون آبادی

سپس به وعظ، خطابه و امامت در مسجد القائم پرداخت و سرانجام در سال 1380ق وفات نمود و در تکیه سیدالعراقین در جوار پدرش به خاک سپرده شد. یکی از فرزندان سید کمال الدین، حاج سیدحسین امام جمعه زاده است که از محضر اساتید برجسته اصفهان، شیخ محمدحسن عالم نجف آبادی، شیخ احمد فیاض سدهی، شیخ مهدی نجفی مسجدشاهی، سید صدرالدین کوپائی، سید محمدرضا خراسانی و سید مهدی درچه ای کسب علم نموده است. او در خوراسگان در مسجد القائم به اقامه جماعت و به وعظ و ارشاد مردم پرداخته و دارای اجازات حسبیه از حضرات آیات شیخ لطف الله صافی گلپایگانی، سید عبدالهادی شیرازی، شیخ محمد فاضل لنکرانی، سید مصطفی مهدوی هرستانی، سید محمدرضا گلپایگانی و حاج محمدعلی عراقی است. وی دارای طبع شعر نیز بوده و گاه گاهی شعر می سراید.

  • سید محمد امام جمعه زاده برادر کوچک آقا سید کمال الدین است که در سال 1321ق در خوراسگان متولد شد. او علوم دینی را از محضر اساتید بزرگ آن زمان، علمای اعلام زیر فرا گرفت:
  1. سید مهدی درچه ای
  2. سید محمد نجف آبادی
  3. شیخ علی مدرس یزدی
  4. شیخ محمدرضا نجفی
  5. سید عبدالله ثقةالاسلام
  6. حاج آقا رحیم ارباب

سپس در اصفهان مدتی در مدرسه ثقة الاسلام به تدریس علوم سطح مشغول بود. در مسجدالامام خوراسگان به اقامه جماعت می پرداخت و به ارشاد و پاسخگویی به مسائل شرعی مردم مبادرت می نمود. ایشان اجازه حسبیه از آیت الله العظمی سید ابوالحسن مدیسه ای و اجازه روایتی از آیت الله سید عبدالله ثقةالاسلام را دریافت نموده بود. مادر سید محمد که همسر آقا میرزا سید محمدحسین بوده، از نوادگان عالم برجسته سید صدرالدین صدر جبل عاملی بوده است. سرانجام این عالم فاضل نیز در 28 رجب 1386ق وفات نموده و در تکیه سیدالعراقین در کنار برادر و پدر خویش به خاک سپرده شد. ایشان را فردی متواضع و دارای خُلقی آرام و مهربان توصیف نموده اند.

  • حاج سید محمود امام جمعه زاده از دیگر فرزندان سید محمد حسین است. وی در سال 1354ق متولد گردید. علوم دینی را از علمای بزرگ زیر فراگرفت :
  1. شیخ عباسعلی ادیب حبیب آبادی
  2. سید ابوالحسن شمس آبادی
  3. شیخ محمدحسین فقیه
  4. شیخ احمد فیاض سدهی
  5. شیخ مهدی نجفی
  6. مجدالعلماء نجفی
  7. شیخ محمدحسین شریعت هرندی

وی در مسجد محمدی و مسجدالامام خوراسگان و مسجدالنبی اصفهان به اقامه جماعت، خطابه و پاسخ گویی به مسائل شرعی اهتمام دارد. ایشان اجازات حسبیه و روایت از نه تن از آیات عظام را دارد از جمله:

  1. شیخ حسین نوری همدانی
  2. شیخ محمد فاضل لنکرانی
  3. سید علی سیستانی
  4. سید محسن حکیم
  5. ناصر مکارم شیرازی
  6. سید ابوالقاسم خوی

اساتید

از اساتید وی می توان به بزرگان زیر اشاره کرد:

وی در اصفهان از محضر اساتید برجسته حوزه اصفهان کسب علم نموداز جمله این اساتید عبارت اند از:

وفات

وی در اول فروردین ماه 1322ش وفات نمود و در تکیه سیدالعراقین واقع در تخت فولاد مدفون گردید.

پانویس

  1. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج2، ص 241-242.

منبع

  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج۱، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، ۱۳۸۹.