این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
محمدرضا نجفی جزن آبادی
 | |
| اطلاعات فردی و علمی | |
|---|---|
| نام کامل | محمدرضا نجفی جزن آبادی |
| تاریخ وفات | ۱۳۷۸قمری |
| مدفن | تخت فولاد،تكيه گلزار |
| اساتید | آخوند ملا محمدکاشانی، آخوند ملامحمدحسین فشارکی، سید محمدباقر درچه‌ای |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | |
| اجتماعی | ائمه جماعت |
شیخ محمّد رضا نجفی جزن آبادی(متوفی1378ق)، عالم فاضل زاهد و فقیه محقق و عابد، از علمای قرن چهاردهم در اصفهان بوده است. [۱]
زندگی‌نامه
وی در روستای جزن آباد اردستان متولد شد و پس از کسب تحصیلات ، در شیراز ازدواج کرد و پس از چند سال سکونت در آنجا و اقامه نماز جماعت در مسجد وکیل، در اثر شیوع بیمارى وبا مجبور به ترک شیراز شده و در اصفهان سکونت نموده و امام جماعت مسجد پامنار دردشت و مسجد شیره پزها بوده است.
خاندان
برادرش شیخ محمدحسین نجفی نیز از علما و شاگردان شیخ محمدرضا نجفی مسجدشاهی بوده و در مدرسه جده کوچک تدریس می نموده است. شیخ محمدرضا از همسر شیرازی خود دارای دو فرزند شد؛ ولی همسر و دو فرزندش در اثر وبا از دنیا رفتند. وی پس از بازگشت به اصفهان با دخترى از خانواده سادات این شهر ازدواج نمود که ثمره آن دو فرزند پسر بود.
تحصیلات
محمدرضا در اصفهان و نجف اشرف نزد بزرگان زمان تحصیل نمود و به درجاتی از علم و کمال دست یافت.سپس از طرف میرزای شیرازی به شیراز اعزام شده و سال ها در آن شهر به تبلیغ دین و ارشاد و هدایت مردم پرداخت.
اساتید
برخی از اساتید ایشان در اصفهان و نجف عبارتند از:
- آخوند ملا محمد کاشانی
- آخوند ملا محمدحسین فشارکی
- سید محمد باقر درچه ای
- میرزا محمد تقى شیرازى [۲]
سیره اخلاقی
شیخ محمدرضا عالمی زاهد و قانع بود و در کمال وارستگی زندگی می کرد.[۳] محمد ابراهیم جواهری می نویسد:
«آقای شیخ محمدرضا نجفی که از روحانیون گمنام است مدتی در نجف تحصیل علوم دینی کرده و مدتی در اصفهان در حوزه درس مسجد شاهی ها حاضر مى شده؛ متجاوز از سی سال است که انزوا اختیار کرده و در نهایت فقر و تنگدستی زندگی مى کند».[۴]
فرزند ایشان حاج میرزا عنایت الله نجفی داستان هایی از زهد و ورع و توکل پدر ذکر مى کرد. او چنین مى گوید:
«هروقت پدرمان احتیاج مالى پیدا مى کرد دست به دعا برمى داشت و مى گفت: خدایا توسط یکى از بندگان خود حواله اى براى ما بفرست. ساعتى بعد کسى درب خانه را مى زد و مبلغى براى ایشان مى آورد. هرگاه از او مى پرسیدیم که او که بود؟ مى گفت: شما کارى نداشته باشید».[۵]
وفات
او سرانجام در 2 یا 12 ذیحجه 1378ق وفات یافت و در صحن تکیه گلزار واقع در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.[۶]
پانویس
منابع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد،زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.