این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «حیدرعلی صلواتی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (درج جعبه اطلاعات عالمان)
 
(۱۰ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
[[پرونده:H-salavati.jpg|بندانگشتی|250x250پیکسل|'''حيدرعلی صلواتی'''  عالم و واعظ و ادیب قرن چهاردهم قمری در اصفهان است.]]
{{جعبه اطلاعات عالمان|تصویر=[[پرونده:H-salavati.jpg|370x370px|وسط]]|نام کامل=حیدرعلی صلواتی|زادروز=۱۳۲۸قمری|تاریخ وفات=۱۳۹۲قمری|مدفن=[[تکیه خلیلیان دردشتی|تکیه خلیلیان]]|اساتید=[[محمود مفید|حاج شیخ محمود مفید]]، [[سید صدر‌الدین کوهپایی]]، [[محمدرضا نجفی مسجدشاهی|شیخ محمدرضا نجفی]]، [[سید علی نجف آبادی]]، و...|شاگردان=[[سید جلال‌الدین فقیه ایمانی]]، [[اسدالله جوادی]]، سیّد احمد تویسرکانی، غلامحسین ابراهیمی دینانی، و...|آثار=نجم السهیل، سفرنامة عتبات عالیات، رساله جنگ، مجالس، و...|اجتماعی=ائمه جماعت، مدرس، واعظ، و...}}
 
'''حيدرعلی صلواتی'''(۱۳۲۸ق-۱۳۹۲ ق) عالم، واعظ و ادیب قرن چهاردهم قمری در اصفهان است.
'''حيدرعلی صلواتی'''(۱۳۲۸ق-۱۳۹۲ ق) عالم، واعظ و ادیب قرن چهاردهم قمری در اصفهان است.


==زندگی نامه==
==زندگی نامه==
حیدرعلی صلواتی فرزند حاج قديرعلی(مداح الائمه) در شمس آباد(خوزان خمينی شهر) تولّد يافت.


مقدمات فراگيری علوم را در زادگاه خود آغاز كرد و بـرای تحصـيل علـوم ادبی، صرف و نحو و لغت راهی اصفهان شد و در [[مدرسه دربکوشک|مدرسه ی درب كوشـك]] و مدرسـه [[مدرسه علمیه میرزا حسین|ميرزا حسين بيدآباد]] به ادامه ی تحصيل پرداخت.
===ولادت===
وی در 21 رمضان 1321ق در محله شمس آباد خوزان از توابع سده ماربین متولد شد.<ref>مهدوی، تذکره شعرای اصفهان، ص314؛ مهدوی، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان در دو قرن اخیر، ج3، ص369.</ref>
 
===خاندان===
وی فرزند حاج قدیرعلی مداح الائمه ابن ملا هاشم بن ملا مهدی خوزانی بوده و جدش حاج ملا هاشم، به زهد و تقوی و کرامات بسیار معروف بوده، در کتاب «عبقری الحسان» در بیان تشرّف اشخاص خدمت امام زمان(عج) دو تشرّف از حاج ملا هاشم سدهی به نقل از فرزندش شیخ حیدرعلی صلواتی ذکر شده است.<ref>نهاوندی، العبقری الحسان، ج5، ص409.</ref> وی در سال 1338ق در سن110 سالگی وفات نموده و به زهد و تقوی و کرامات عدیده معروف بوده است.
[[پرونده:Egaze Nagafi be Salavati.jpg|بندانگشتی|اجازه شیخ محمدرضا نجفی به صلواتی]]
 
===تحصیلات===
مقدمات فراگيری علوم را در زادگاه خود آغاز كرد<ref>صرامی فروشانی،سیمای هنرمندان ایران سینما، تئاتر  موسیقی، ص435.</ref> و بـرای تحصـيل علـوم ادبی، صرف و نحو و لغت راهی اصفهان شد و در [[مدرسه دربکوشک|مدرسه ی درب كوشـك]] و مدرسـه [[مدرسه علمیه میرزا حسین|ميرزا حسين بيدآباد]] به ادامه‌ی تحصيل پرداخت.  
 
وی با مشکلات فراوانی که در آن زمان وجود داشت نزد اساتید فن، ادبیات و  علوم وعظ و خطابه را کاملاً فرا گرفته سپس در [[حوزه علمیه امام صادق (ع) اصفهان|مدرسه چهارباغ]] تحصیل علم نمود. آنگاه مدتی در شهر قم از محضر اساتید استفاده نموده و پس از بازگشت به اصفهان در دروس خارج اساتید شرکت نمود تا به مقام اجتهاد رسید. شیخ حیدرعلی مقداری از سرگذشت خود را در آخر کتاب «انیس اللیل» استادش [[رضا بن عبدالرحیم کلباسی|میرزا رضا کلباسی]] به نظم بیان داشته است.
 
===اساتید===
اساتید وی عبارتند از:
 
#حاج میرزا رضا کلباسی
#[[محمود مفید|حاج شيخ محمود مفيد]]
#[[سید صدرالدین کوپای طباطبایی|سیّد صدرالدین کوپایی]]
#آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حایری
#[[محمدرضا نجفی مسجدشاهی|شیخ محمّدرضا نجفی]]
#[[سید محمد نجف آبادی|سیّد محمّد مدرس نجف آبادی]]
#[[سید محمدرضا خراسانی|سیّد محمّدرضا خراسانی]]
#[[سید علی نجف آبادی]]<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج3، صص101-98.</ref>


وی به امامت جماعت [[مسجد آقانور]] و دیگر مساجد محلّه دردشت اصفهان پرداخته و به ارشاد و هدایت مردم و تبلیغ احکام دین اهتمام ورزید.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان،ج2،ص854</ref>
===شاگردان===
صلواتی سالها در مدرسه های علمی به تعلیم و تربیت شاگردانی با تقوا و دانشمند پرداخت، وی درسهای ادبیات، منطق، فلسفه، فقه، اصول و تفسیر را تدریس می کرد و در ضمن آن طلاب را با اخلاق عملی اسلامی آشنا می نمود. علامه [[سید محمدعلی روضاتی|سیّد محمّدعلی روضاتی]] می‌نویسد: « مدرّس حاشیه ملا عبدالله و مقدمات و سیوطی و خصوصاً معراج السعاده. در [[حوزه علمیه جده بزرگ|مدرسه جده بزرگ]] حجره داشت و جلسات دائمی برای تفسیر قرآن کریم برای عامه مردم».<ref>روضاتی، مجالس اهل ایمان، ص173.</ref>


صلواتی واعظـی فصيح البيان و گوينده ای شـيرين زبـان و عابـدی زاهد و عالم و شاعری محقّق بود كه از آثـار او كتاب نجم السهيل در شرح دعای كميل بصـورت مثنوی به چاپ رسـيده و در ذيـل هـر فـراز از دعای شريف كميل با بيـان حكايـات و روايـت منظوم از عهده ی تفسير و شرح آن دعـا موفّـق بوده است.
از شاگردان وی می توان به افراد زیر اشاره کرد: 


وی شرح احوالی از خود در آخر كتاب انيس الليل تأليف استادش آيةاللّـه حـاج ميرزا رضا كلباسی به نظم بيان داشته است.  
#[[سید جلال‌الدین فقیه ایمانی|سیّد جلال الدین فقیه ایمانی]]<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص357.</ref>
#غلامحسین ابراهیمی دینانی
#[[اسدالله جوادی|شیخ اسدالله جوادی]]
#سیّد احمد تویسرکانی


از اشعار اوست كه در تضمين غزل معروف سعدی عليه الرحمه سـروده و مرحـوم [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]] در تذكره خود آن را نقل كرده است:  
==سیره اخلاقی==
{{شعر}}
سیّد مصلح الدین مهدوی می نویسد:  <blockquote>«واعظی فصیح البیان و گوینده ای شیرین کلام بود. منابر او مشحون به وعظ و موعظه و نقل احادیث و اخبار و تفسیر کلام الله مجید و ذکر مصائب و مناقب اهل بیت علیهم السلام بود».<ref>مهدوی، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان در دو قرن اخیر، ج3، ص369.</ref>  </blockquote>همچنین می نویسد:  <blockquote>« او عالمی خلیق و نیک محضر و خوش مشرب بود. اوقات خود را به عبادت و مطالعه و تألیف صرف نمود».<ref>مهدوی، اعلام اصفهان،ج2،ص.854.</ref> </blockquote>از ویژگی های وی که در دوران تحصیل برای ایشان پیش آمده، تشرف خدمت امام زمان(عج) و نشناختن ایشان است که شرح آن در کتاب « العبقری الحسان» به قلم خود وی آورده شده است.<ref>نهاوندی، العبقری الحسان، ج5، صص416-413.</ref>
[[پرونده:Safarname Atabat Aliat.jpg|بندانگشتی|200x200پیکسل|سفرنامه عتبات عالیات]]
 
==آثار و فعالیت‌ها==
[[پرونده:Resale Nagmolsoheil.jpg|بندانگشتی|200x200پیکسل|رساله نجم‌السهیل]]
[[پرونده:Resale Khoda va Bande.jpg|بندانگشتی|200x200پیکسل|رساله خدا و بنده]]
 
===آثار===
از  وی کتابهای علمی، اشعار عرفانی و مدایح و مراثی خاندان عصمت و طهارت باقی مانده  که از آن جمله است: 
 
1. « نجم السهیل» یا راز و نیاز علی با خدا در نظم دعای کمیل است که مبیّن حالات گوینده است و در ذيـل هـر فـراز از دعای شريف كميل با بيـان حكايـات و روايـت منظوم از عهده ی تفسير و شرح آن دعـا موفّـق بوده است. نسخه خطی این کتاب در میان آثار خطی به جای مانده از وی نزد خانواده او نگهداری می شود. این کتاب در اصفهان به تصحیح و همت فرزندش فضل الله صلواتی به چاپ رسیده است.
 
2.  «مجموعه قصائد و اشعار، کتاب الطاهرین، کتاب الطیبین و کتاب الصالحین» این مجموعه توسط سیّد علی ناجی در سال 1374ق استنساخ نموده و آن را در کتابی جمع آوری کرده است. وی اشعاری در مدح استادش شیخ محمّدرضا کلباسی سروده که در آخر کتاب «انیس اللیل» چاپ شده است. 
 
3. «سفرنامة عتبات عالیات» که شامل اشعار و مطالب ارزنده دیگر مؤلف است و در سه سفری که به عتبات عالیات داشته به رشته تحریر درآورده است.
 
4. «رساله جنگ» در دو مجلد شامل یادداشتهای پراکنده ومطالب متفرقه و سودمندی است شامل اشعار، احادیث، آیات قرآن، لطایف، مطالب تاریخی و دفتر حساب که بدون هیچگونه ترتیبی گردآوری شده است. 
 
5. « رساله ستة ایام» وجیزه ایست مشتمل بر شش مقصد که به ستة ایام نام گذاری شده و مراد از هر یوم مقصدی می باشد که مؤلف مطالبی از خود و از دیگران را بدون ترتیبی خاص جمع آوری نموده است.
 
6.  «مجالس» کتابی است که برای اهل منبر تنظیم شده است، هر منبر با ذکر آیه یا حدیث شروع شده، بعد آن را تفسیر می نماید در آخر هم ذکر مصائب ائمه معصومین علیهم السلام است، بر فراز هر منبر اول عنوان را ذکر می کند، بعضی از مجالس فقط خطبه اش آمده و خود منبر نانوشته مانده است.
 
7. «قصائد» شامل مدح اهلبیت عصمت و طهارت و اصحاب آنها که در سال1346ق به پایان رسیده است.
 
8. مجموعه شامل چند خطبه از نهج البلاغه، در سیاست سیّدالشهدا، در اینکه عدالت طبیعی عالم است، خطبه حضرت زینب (س) در مجلس یزید و خطبه‌های حضرت امیر(ع) می باشد.<ref>موسوی نژاد، فهرست نسخه های خطی و اسناد شیخ حیدرعلی صلواتی، صص84-61.</ref>
 
از اشعار اوست كه در تضمين غزل معروف سعدی عليه الرحمه سـروده و مرحـوم [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]] در تذكره خود آن را نقل كرده است: {{شعر}}
{{ب|بـــه جهـــان نبـــرده كـــس پـــی بـــه روان آدميّت|كــه چــه جــوهری ســت مكنــون بــه نهــان آدميّت}}
{{ب|بـــه جهـــان نبـــرده كـــس پـــی بـــه روان آدميّت|كــه چــه جــوهری ســت مكنــون بــه نهــان آدميّت}}
{{ب|نشـــــود بيـــــان ز اوصـــــاف بيـــــان آدميّت| «تـــن آدمـــی شـــريف اســـت بـــه جـــان آدميّت<ref>مهدوی، تذكره شعرای معاصر اصفهان، ص315.</ref>}}
{{ب|نشـــــود بيـــــان ز اوصـــــاف بيـــــان آدميّت| «تـــن آدمـــی شـــريف اســـت بـــه جـــان آدميّت<ref>مهدوی، تذكره شعرای معاصر اصفهان، ص315.</ref>}}
سطر ۲۱: سطر ۷۳:
اشعاری از كتاب نجم السّهيل در بيان فراز آخر دعای كميل در شرح «يا من اسمه دواء و ذكره شفا و طاعته غنی ارحم من رأسُ مالِه الرجاء و سلاحُهُ البكاء»:  
اشعاری از كتاب نجم السّهيل در بيان فراز آخر دعای كميل در شرح «يا من اسمه دواء و ذكره شفا و طاعته غنی ارحم من رأسُ مالِه الرجاء و سلاحُهُ البكاء»:  
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|ای كـــه نـــام ناميـــت بـــر دردهـــا|هــم دوا و هــم عــلاج و هــم شــفا<ref>صلواتی، همان، ص556</ref>}}
{{ب|ای كـــه نـــام ناميـــت بـــر دردهـــا|هــم دوا و هــم عــلاج و هــم شــفا<ref>صلواتی، همان، ص556.</ref>}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


== اساتید ==
===فعالیت ها===
از محضر اساتيدی چون حضرات آيات حاج شيخ ميرزا رضا كلباسی و [[محمود مفید|حاج شيخ محمود مفيد]] و حاج سيّد صدرالدين كوپايی، و در شهر قم نيز از محضر آيةاللّه حاج شيخ عبدالكريم حائری و سـپس در اصفهان از محضر آيات بزرگی چون شـيخ [[محمدرضـا نجفـی مسجدشـاهی|محمّدرضـا نجفـی مسجدشـاهی]] و سـيّدمحمّد مدرس نجف آبادی و حاج [[سید علی نجف آبادی|سيّد علی نجف آبادی]] بهره مند گرديـد تـا بـه مقـام شامخ اجتهاد نايل آمد؛ و به ارشاد و هدايت و تبليغ احكام و ترويج شريعت و امر به معروف و نهـی از منكـر پرداخـت.  
وی به امامت جماعت [[مدرسه آقانور جولا|مسجد آقانور]] و دیگر مساجد محلّه دردشت اصفهان پرداخته و به ارشاد و هدایت مردم و تبلیغ احکام دین  و امر به معروف و نهی از منکر اهتمام ورزید.  
 
<br />


==وفات==
==وفات==
وی سرانجام در روز چهارشنبه دوم فروردين ماه 1351 و ششـم مـاه صـفر 1392 ديـده از جهان فرو بست و در [[تخت فولاد]] [[تکیه خلیلیان]](تكيه مرحوم حاج آقا باقر قزوينی) مدفون گرديد.<ref>صلواتی، حيدرعلی، راز و نياز علی با خدا(نجـم السـهيل در شـرح دعـای كميـل )، صـص شصـت تـا شصت وچهار.</ref>
او سرانجام در روز چهارشنبه دوم فروردين ماه 1351 مطابق با ششـم مـاه صـفر 1392 ديـده از جهان فرو بست و در [[تکیه خلیلیان]](تكيه مرحوم [[محمدباقر قزوینی اصفهانی|حاج آقا باقر قزوينی]]) واقع در [[تخت فولاد]] مدفون گرديد. <ref>صلواتی، حيدرعلی، راز و نياز علی با خدا(نجـم السـهيل در شـرح دعـای كميـل)، صـص 64-60؛ لطفی، تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، ص۳۸۱.</ref>


==پانویس==
==پانویس==
سطر ۳۴: سطر ۸۸:


==منابع==
==منابع==
برگرفته از کتاب [[تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان]]: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفی (حامد اصفهانی)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰. ص۳۸۱.


برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
*لطفی، عليرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان، سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰.
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1392.


[[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]]
[[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]]
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:علمای قرن 14]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:شاگردان حائری یزدی]]
[[رده:ائمه جماعت]]
[[رده:واعظین]]
[[رده:مدرسین]]
[[رده:مجتهدین]]
[[رده:نویسندگان]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۵۱

H-salavati.jpg
اطلاعات فردی و علمی
نام کاملحیدرعلی صلواتی
زادروز۱۳۲۸قمری
تاریخ وفات۱۳۹۲قمری
مدفنتکیه خلیلیان
اساتیدحاج شیخ محمود مفید، سید صدر‌الدین کوهپایی، شیخ محمدرضا نجفی، سید علی نجف آبادی، و...
شاگردانسید جلال‌الدین فقیه ایمانی، اسدالله جوادی، سیّد احمد تویسرکانی، غلامحسین ابراهیمی دینانی، و...
آثارنجم السهیل، سفرنامة عتبات عالیات، رساله جنگ، مجالس، و...
فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی
اجتماعیائمه جماعت، مدرس، واعظ، و...


حيدرعلی صلواتی(۱۳۲۸ق-۱۳۹۲ ق) عالم، واعظ و ادیب قرن چهاردهم قمری در اصفهان است.

زندگی نامه

ولادت

وی در 21 رمضان 1321ق در محله شمس آباد خوزان از توابع سده ماربین متولد شد.[۱]

خاندان

وی فرزند حاج قدیرعلی مداح الائمه ابن ملا هاشم بن ملا مهدی خوزانی بوده و جدش حاج ملا هاشم، به زهد و تقوی و کرامات بسیار معروف بوده، در کتاب «عبقری الحسان» در بیان تشرّف اشخاص خدمت امام زمان(عج) دو تشرّف از حاج ملا هاشم سدهی به نقل از فرزندش شیخ حیدرعلی صلواتی ذکر شده است.[۲] وی در سال 1338ق در سن110 سالگی وفات نموده و به زهد و تقوی و کرامات عدیده معروف بوده است.

اجازه شیخ محمدرضا نجفی به صلواتی

تحصیلات

مقدمات فراگيری علوم را در زادگاه خود آغاز كرد[۳] و بـرای تحصـيل علـوم ادبی، صرف و نحو و لغت راهی اصفهان شد و در مدرسه ی درب كوشـك و مدرسـه ميرزا حسين بيدآباد به ادامه‌ی تحصيل پرداخت.

وی با مشکلات فراوانی که در آن زمان وجود داشت نزد اساتید فن، ادبیات و علوم وعظ و خطابه را کاملاً فرا گرفته سپس در مدرسه چهارباغ تحصیل علم نمود. آنگاه مدتی در شهر قم از محضر اساتید استفاده نموده و پس از بازگشت به اصفهان در دروس خارج اساتید شرکت نمود تا به مقام اجتهاد رسید. شیخ حیدرعلی مقداری از سرگذشت خود را در آخر کتاب «انیس اللیل» استادش میرزا رضا کلباسی به نظم بیان داشته است.

اساتید

اساتید وی عبارتند از:

  1. حاج میرزا رضا کلباسی
  2. حاج شيخ محمود مفيد
  3. سیّد صدرالدین کوپایی
  4. آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حایری
  5. شیخ محمّدرضا نجفی
  6. سیّد محمّد مدرس نجف آبادی
  7. سیّد محمّدرضا خراسانی
  8. سید علی نجف آبادی[۴]

شاگردان

صلواتی سالها در مدرسه های علمی به تعلیم و تربیت شاگردانی با تقوا و دانشمند پرداخت، وی درسهای ادبیات، منطق، فلسفه، فقه، اصول و تفسیر را تدریس می کرد و در ضمن آن طلاب را با اخلاق عملی اسلامی آشنا می نمود. علامه سیّد محمّدعلی روضاتی می‌نویسد: « مدرّس حاشیه ملا عبدالله و مقدمات و سیوطی و خصوصاً معراج السعاده. در مدرسه جده بزرگ حجره داشت و جلسات دائمی برای تفسیر قرآن کریم برای عامه مردم».[۵]

از شاگردان وی می توان به افراد زیر اشاره کرد:

  1. سیّد جلال الدین فقیه ایمانی[۶]
  2. غلامحسین ابراهیمی دینانی
  3. شیخ اسدالله جوادی
  4. سیّد احمد تویسرکانی

سیره اخلاقی

سیّد مصلح الدین مهدوی می نویسد:

«واعظی فصیح البیان و گوینده ای شیرین کلام بود. منابر او مشحون به وعظ و موعظه و نقل احادیث و اخبار و تفسیر کلام الله مجید و ذکر مصائب و مناقب اهل بیت علیهم السلام بود».[۷]

همچنین می نویسد:

« او عالمی خلیق و نیک محضر و خوش مشرب بود. اوقات خود را به عبادت و مطالعه و تألیف صرف نمود».[۸]

از ویژگی های وی که در دوران تحصیل برای ایشان پیش آمده، تشرف خدمت امام زمان(عج) و نشناختن ایشان است که شرح آن در کتاب « العبقری الحسان» به قلم خود وی آورده شده است.[۹]

سفرنامه عتبات عالیات

آثار و فعالیت‌ها

رساله نجم‌السهیل
رساله خدا و بنده

آثار

از وی کتابهای علمی، اشعار عرفانی و مدایح و مراثی خاندان عصمت و طهارت باقی مانده که از آن جمله است:

1. « نجم السهیل» یا راز و نیاز علی با خدا در نظم دعای کمیل است که مبیّن حالات گوینده است و در ذيـل هـر فـراز از دعای شريف كميل با بيـان حكايـات و روايـت منظوم از عهده ی تفسير و شرح آن دعـا موفّـق بوده است. نسخه خطی این کتاب در میان آثار خطی به جای مانده از وی نزد خانواده او نگهداری می شود. این کتاب در اصفهان به تصحیح و همت فرزندش فضل الله صلواتی به چاپ رسیده است.

2. «مجموعه قصائد و اشعار، کتاب الطاهرین، کتاب الطیبین و کتاب الصالحین» این مجموعه توسط سیّد علی ناجی در سال 1374ق استنساخ نموده و آن را در کتابی جمع آوری کرده است. وی اشعاری در مدح استادش شیخ محمّدرضا کلباسی سروده که در آخر کتاب «انیس اللیل» چاپ شده است.

3. «سفرنامة عتبات عالیات» که شامل اشعار و مطالب ارزنده دیگر مؤلف است و در سه سفری که به عتبات عالیات داشته به رشته تحریر درآورده است.

4. «رساله جنگ» در دو مجلد شامل یادداشتهای پراکنده ومطالب متفرقه و سودمندی است شامل اشعار، احادیث، آیات قرآن، لطایف، مطالب تاریخی و دفتر حساب که بدون هیچگونه ترتیبی گردآوری شده است.

5. « رساله ستة ایام» وجیزه ایست مشتمل بر شش مقصد که به ستة ایام نام گذاری شده و مراد از هر یوم مقصدی می باشد که مؤلف مطالبی از خود و از دیگران را بدون ترتیبی خاص جمع آوری نموده است.

6. «مجالس» کتابی است که برای اهل منبر تنظیم شده است، هر منبر با ذکر آیه یا حدیث شروع شده، بعد آن را تفسیر می نماید در آخر هم ذکر مصائب ائمه معصومین علیهم السلام است، بر فراز هر منبر اول عنوان را ذکر می کند، بعضی از مجالس فقط خطبه اش آمده و خود منبر نانوشته مانده است.

7. «قصائد» شامل مدح اهلبیت عصمت و طهارت و اصحاب آنها که در سال1346ق به پایان رسیده است.

8. مجموعه شامل چند خطبه از نهج البلاغه، در سیاست سیّدالشهدا، در اینکه عدالت طبیعی عالم است، خطبه حضرت زینب (س) در مجلس یزید و خطبه‌های حضرت امیر(ع) می باشد.[۱۰]

از اشعار اوست كه در تضمين غزل معروف سعدی عليه الرحمه سـروده و مرحـوم مهدوی در تذكره خود آن را نقل كرده است:

بـــه جهـــان نبـــرده كـــس پـــی بـــه روان آدميّتكــه چــه جــوهری ســت مكنــون بــه نهــان آدميّت
نشـــــود بيـــــان ز اوصـــــاف بيـــــان آدميّت «تـــن آدمـــی شـــريف اســـت بـــه جـــان آدميّت[۱۱]

اشعاری از كتاب نجم السّهيل در بيان فراز آخر دعای كميل در شرح «يا من اسمه دواء و ذكره شفا و طاعته غنی ارحم من رأسُ مالِه الرجاء و سلاحُهُ البكاء»:

ای كـــه نـــام ناميـــت بـــر دردهـــاهــم دوا و هــم عــلاج و هــم شــفا[۱۲]

فعالیت ها

وی به امامت جماعت مسجد آقانور و دیگر مساجد محلّه دردشت اصفهان پرداخته و به ارشاد و هدایت مردم و تبلیغ احکام دین و امر به معروف و نهی از منکر اهتمام ورزید.


وفات

او سرانجام در روز چهارشنبه دوم فروردين ماه 1351 مطابق با ششـم مـاه صـفر 1392 ديـده از جهان فرو بست و در تکیه خلیلیان(تكيه مرحوم حاج آقا باقر قزوينی) واقع در تخت فولاد مدفون گرديد. [۱۳]

پانویس

  1. مهدوی، تذکره شعرای اصفهان، ص314؛ مهدوی، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان در دو قرن اخیر، ج3، ص369.
  2. نهاوندی، العبقری الحسان، ج5، ص409.
  3. صرامی فروشانی،سیمای هنرمندان ایران سینما، تئاتر موسیقی، ص435.
  4. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج3، صص101-98.
  5. روضاتی، مجالس اهل ایمان، ص173.
  6. مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص357.
  7. مهدوی، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان در دو قرن اخیر، ج3، ص369.
  8. مهدوی، اعلام اصفهان،ج2،ص.854.
  9. نهاوندی، العبقری الحسان، ج5، صص416-413.
  10. موسوی نژاد، فهرست نسخه های خطی و اسناد شیخ حیدرعلی صلواتی، صص84-61.
  11. مهدوی، تذكره شعرای معاصر اصفهان، ص315.
  12. صلواتی، همان، ص556.
  13. صلواتی، حيدرعلی، راز و نياز علی با خدا(نجـم السـهيل در شـرح دعـای كميـل)، صـص 64-60؛ لطفی، تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان، ص۳۸۱.

منابع

  • مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
  • لطفی، عليرضا (حامد اصفهانی)، تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان: معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان، سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۰.
  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1392.