این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
سید مجتبی روضاتی
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
میرزا سید مجتبی روضاتی، (۱۳۰۲ق_۱۳۸۳ق) هشتمین و آخرین پسر صاحب روضات مسمی به حسن و مکنی به ابو محمد و ملقب به (مجتبی قوام الاسلام)، از علما و دانشمندان اواخر قرن چهاردهم هجری می باشد.[۱]
زندگی نامه
ولادت
وی در روز دوشنبه ۲۳ شعبان ۱۳۰۲ق دیده به جهان گشود هنگام رحلت پدرش، یازده ساله بوده است.[۲]
خاندان
آقا سید مجتبی در زمان خود یگانه فرزند زنده صاحب روضات به شمار می رفت.
آقا میرزا مجتبی روضاتی در سال ۱۳۲۴ق با دختر عموزاده اش میر محمد حسین بن میر محمد صادق ازدواج کرد و دو پسر (آقا محمد و آقا تقی) و پنج دختر از او به جای ماند.[۳]
تحصیلات مقدماتی
ایشان با نهایت فقر و تهیدستی دنباله تحصیل را گرفت تا عالمی گرانمایه و فاضلی نکته سنج از کار درآمد. او از محضر مدرسان بزرگ حوزه اصفهان در علوم عقلی و نقلی و نیز برخی علمای بزرگ تهران بهره ها برد.
اساتید
بیشترین استفادهٔ علمی او از آیت الله سید محمد باقر درچه‌ای بوده و تقریرات درس فقه و اصول این استاد را به رشته تحریر در آورده است. [۴]
اساتید او از سطوح تا دروس عالی و خارج عبارتند از:
- میرزا احمد مدرس اصفهانی
- شیخ فضل الله نوری
- سید علی یزدی طباطبایی
ایشان از سوی شیخ محمدرضا نجفی مسجد شاهی و سیّد محمد مدرس نجف آبادی نیز مجاز بوده است.
ویژگی های اخلاقی
وی موقعیتی ممتاز در میان علمای خاندان و سایر علما و عموم مردم اصفهان داشت.
فردی خوش اخلاق جامع کمالات و پرهیزگار بود. سالیان متمادی به حل و عقد امور مردم اشتغال داشت و در فراغت به نگارش و تألیف و مطالعه و تحقیق می پرداخت. وی کتابخانه ای بسیار عالی و ممتاز داشته است.[۵]
استاد همایی در مواضع مختلف کتاب (تاریخ اصفهان) در شرح احوال آقا میرزا مجتبی می نویسد:
(وقعدد طایفه که اقرب افراد به صاحب روضات میباشد فرزند جلیل نبیل او حضرت دوست گرامی آقای آقا مجتبی روضاتی است [...] الحق تمام جهات سیادت از خلق سجیح و کف نفس از قبیح و تجنّب از دنی و ترک لسان بذی، که احنف بن قیس در شروط سیادت شمرده در وی جمع است [...] مردی بسیار فاضل و فهمیده و درستکار و امین و پرهیزکار است در انشاء اسناد و نوشته های شرعی و قانونی قدرتی عجیب دارد و نه فقط در معرفت و دانش و تقوی و امانت که در بلاغت ادبی و حسن خط و سليقه انشاء نیز از پدرش صاحب روضات میراثی وافر بدو رسیده است. آقای روضاتی یک چند در محله چهارسو مابین اقوام خود می زیست و به امامت جماعت و امور شرعیه اشتغال داشت، اما ذوق باطنی او با کارهای ظاهری سازش نداشت و باوجود کمال فقر و احتیاج زیر این بار نمی رفت که از طریق مداخلات شرعی کسب معیشت کند [...] بالجمله ترک امور روحانی گفته با حضرت آقای شیخ محمد باقر الفت مدظله العالی خلیط و جلیس و انیس گردید و از راه تصدی امور زراعت و اجاره داری و انجام کارهای ایشان راهی برای کسب معیشت به دست آورد [...] در آن تاریخ آقای روضاتی معمّم و ملقب به قوام الاسلام بود و در اثر مصاحبت با آقای الفت چندی زبان فرانسه تحصیل کرده از این رهگذر بر فضایل خویش بر افزود [...] به پیشنهاد آقای رضوی رئیس ثبت اصفهان و کمک و مساعدت بعض دوستان از طرف وزارت عدلیه دفتر رسمی شماره ۱۴ به ایشان [روضاتی] داده شد و [...] در ردیف اول سر دفتران رسمی اصفهان محسوب است [...] در کار خود کاملا دانا و توانا و از حیث امانت و تقوی و درستکاری و جلب اعتماد عموم ما بین اقران و امثالش یگانه و منحصر به فرد است.)[۶]
وفات
میرزا سید مجتبی در ۸ شعبان ۱۳۸۳ق دارفانی را وداع گفت و در جوار پدر و برادران در بقعه صاحب روضات واقع در تخت فولاد مدفون گردید.[۷]
استاد همایی تاریخ فوت او را در ضمن مرثیه ای چنین سروده است:
| زد رقم کلک همایی سنا در سال فوتش | روح وی با مجتبی سبط نبی محشور بادا |
پانویس
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج۲، ص۳۸۰.
- ↑ روضاتی، زندگانی حضرت آیت الله چهارسویی، ص۱۰۳-۱۰۴.
- ↑ همایی، تاریخ اصفهان، ص ۵۰۱.
- ↑ روضاتی، مقدمه مناهج المعارف،ص۲۹۱؛ روضاتی، زندگانی حضرت آیت الله چهارسویی، ص ۱۰۴؛ همایی، تاریخ اصفهان، ص ۵۰۲.
- ↑ روضاتی،زندگانی حضرت آیت الله چهارسویی، ص۱۰۴.
- ↑ همایی،تاریخ اصفهان،ص ۴۵۸ و ۵۰۰-۵۰۱.
- ↑ روضاتی، مقدمه مناهج المعارف، ص۲۹۱-۲۹۲.
منبع
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج۲، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1391.