این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
محمدصادق بن محمدرضا مدرس خاتون آبادی
 | |
| اطلاعات فردی و علمی | |
|---|---|
| نام کامل | میر محمدصادق خاتون آبادی |
| زادروز | ۱۲۰۷ قمری |
| تاریخ وفات | ۱۴رجب ۱۲۷۲ قمری |
| اساتید | شیخ محمدتقی رازی، ملا علی نوری، اسماعیل واحد العین، و... |
| آثار | کشف الحق، و... |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | |
| اجتماعی | ائمه جماعت، مدرس، مفسر، فقیه، نویسنده، و... |
میر محمّد صادق خاتون آبادی (1207ق-1272ق) فرزند میرزا محمّد رضا بن میرزا ابوالقاسم مدرس بن میر محمّد اسماعیل خاتون آبادی، عالم فاضل، عابد زاهد، از علمای عالیقدر قرن سیزدهم هجری است.
زندگینامه
وی در سال 1207ق در اصفهان متولّد شد.او در اغلب علوم زمان خود چون فقه، حدیث، تفسیر، کلام، ریاضیات، علم حروف و علوم غربیه مهارتی به سزا داشت.[۱]
فرزندش نائب الصدر در یادداشتی در آغاز نسخه ای به خط سید علی خاتون آبادی که در فهرست نسخه های خطی کتابخانه آیت الله گلپایگانی معرفی شده است، تاریخ تولد و فوت پدر را به ترتیب ۱۲۰۷ق و در شب جمعه ١٤ رجب ۱۳۷۲ق آورده است.[۲]
اساتید
او نزد میرزا ابوالقاسم قمی و شیخ محمّد تقی رازی (صاحب حاشیه) فقه و اصول را خواند و علوم عقلی را از ملّا علی نوری، ملّا اسماعیل واحدالعین و ملّآ محمّد علی نوری آموخت.
سیره اخلاقی
سید محمد صادق مدت32 سال درمسجدجامع عباسی امامت کرد . او پس از برادرش میر محمّد صالح چندین سال در مسجد شاه (مسجد امام فعلی) اصفهان اقامه جماعت می نمود و سالها به تدریس و تربیت شاگردان فاضل مشغول بود.
وی در زهد و تقوا و عبادت کم نظیر بود. مدت 40 سال روزه گرفت و به کمترین چیزی امرار معاش نمود. در مجلس حکام و سلاطین هرگز حاضر نشد مگر زمانی که در منزل منوچهرخان معتمدالدّوله حاکم اصفهان به همراه سایر علماء به مناظره با سیّد علی محمّد باب پرداخت و باب در این مباحثات مغلوب شد.
محدث بزرگ حاج شیخ عباس قمی در مورد سيد محمد صادق خاتون آبادی می نویسد:
«عالم فاضل كامل ورع تقي نفى جامع معقول و منقول و مدرس در اغلب علوم بوده اکثر علما بلاد از تلامذة او بودند امامت کرد در جامع عباسی مدت سی و دو سال ازهد اهل زمان خود بوده، چهل سال روزه گرفته و به اندک چیزی تعیش کرده و در مدت عمر خود در مجلس حكام و سلاطین داخل نشده؛ مگر یک شب به جهت محاجه با میرزا علی محمد باب با حضور فهول علمای اصفهان اخذ کرده بود علم فقه را از محقق قمی و شیخ محمدتقی (رازی) صاحب حاشیه بر معالم و علم حكمت و کلام را از مولی علی نوری و ملامحراب (گیلانی) و ملا اسماعیل خواجویی».[۳]
آثار
او کتابی در شرح چهل حدیث درباره حضرت مهدی (عجل اللّه تعالی فرجه الشّریف) به نام «کشف الحق» تألیف کرده است ،یعنی ۳۹ حدیث در خصوص امام زمان و یک حدیث در خصوص رجعت است که پس از مذاکره در اثبات وجود حضرت ولی عصر (عج) نگاشته است.
این اثر یک بار چاپ سنگی شده و در سال 1361ش نیز با تصحیح سید داود میرصابری ، توسط مؤسسه الامام المهدی در تهران به طبع رسیده است.[۴]
وفات
او سرانجام در شب جمعه 14 رجب المرجّب 1272ق در اصفهان وفات یافت. [۵][۶]
پانویس
- ↑ خاتون‌آبادی،کشف الحق: مقدمه، صص 5 و 6؛ معلم حبیب‌آبادی، مکارم الآثار، ج2، صص 324-326؛ صدرایی خویی، فهرست کتب خطی اصفهان، ج1، ص280.
- ↑ قاسمی،شرح مجموعه گل، ص ٤٢.
- ↑ قمی، منتهی‌الامال، ج ۲، ص ۱۲۳.
- ↑ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص189؛ آقا بزرگ تهرانی، الذریعه، ج18، ص32؛ آقا بزرگ تهرانی، الکرام البرره، ج2، ص636؛ حسینی، تراجم الرجال، ج2، ص721.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، صص443-444.
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج۴،ص 464.
منابع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج3، اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1389.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.