علی اصغر شریف

ميرزا علی اصغرشريف، فرزند حاج محمدباقر، در حدود سال 1300ق در اصفهان به دنيا آمد. وی عالمی بزرگ و از جنبه اخلاق و آراستگی های معنوی، روحانی به تمام معنا بود.

زندگی نامه

ميرزا علی اصغر از نوجوانی در جرگه روحانيت وارد شد و از جنبه اخلاق و آراستگی های معنوی، روحانی به تمام معنا بود.

از ميان بزرگان و عالمانی كه با شريف، رابطه صميمانه داشته اند می توان به، ميرزا ابوالحسن بروجردی ، عالم شهيد حاجی ميرزا ابوالحسن شمس آبادی و حاج ملاحسين علی صديقين و حاج شيخ نورالدين اشنی اشاره نمود.

خاندان

پدرش منشی و محر ر بوده است و گفته می شود در آن روزها كه رفتن به خانه خدا ماه ها به طول می انجاميد، موفق شد سه بار به بيت الله الحرام و مدينه النبی مشرف شود. حاج محمدباقر دارای سه پسر به ترتيب به نام های: علی اصغر، حسين و علی اكبر بود. حاج ميرزا علی اكبر فرومند، فاضل اديب، مؤلف و از معلمين اصفهان، مدفون در تکیه سیدالعراقين می باشد كه نخستين و آخرين پسر او، هر دو از علما و فضلای اصفهان به شمار می روند.

همسر حاج محمدباقر از خاندان سادات جليلالقدر جزایری و از نوادگان محدث نامی سید نعمت الله جزايری از علمای بزرگ قرن يازدهم هجری و از شاگردان مبرز علاّمه مجلسی، بوده است. همچنين پدر مادر ميرزا علی اصغر نيز از سلسله سادات بوده است .

ميرزا علی اصغر تحت تربيت والدين متدين و دلسوز، مراحل طفوليت و كودكی را پشت سر گذاشت و از همان كودکی و نوجوانی به فراگيری علوم و معارف اسلامی پرداخت. به طوری كه از سن ده سالگی ملبس به لباس روحانيت شد و در اثر هوش و ذكاوت خوبی كه داشت، از سن سيزده سالگی خطبه عقد اجرا می كرد.

استادان

از اساتيد وی افراد ذیل را می توان نام برد:

1.سید مهدی نحوی

2.آقا سید محمود كليشادی

3.حاج ميرزا بديع درب امامی

4.سید محمدباقر درچه ای

5.حاج آقا نورالله نجفی

شاگردان

علما و فضلای زيادی از محضر درس ميرزا علی اصغر شريف در زمينه سطوح ادبی و فقه و اصول بهره برده اند. از جمله شاگردان وی می توان افراد ذیل را نام برد:

1.شيخ رضا مظاهری كرونی

2.شيخ حسين مظاهری

3.سید مصلح الدين مهدوی

4.سيد حسين مدرس هاشمی

5. دكتر مرتضی حكمی

6. بانو مجتهده امين اصفهانی

7.بانو عفت الزمان امين .

سیره اخلاقی

ميرزا علی اصغر از نوجوانی در جرگه روحانيت وارد شد و از جنبه اخلاق و آراستگی های معنوی، روحانی به تمام معنا بود. با خانواده و آشنايانش اخلاق نيكو و برخوردی پسنديده داشت، به همسر و فرزندانش عشق میورزيد. بارها به همسر خود می فرمود:« رضايت ندارم كارهايی را كه توانايی انجام آن را نداريد، انجام دهيد» و از اين رو خانمی به كمک همسرشان می آمد و در شستن لباس ها و ظروف به ايشان كمک می كرد. زندگی او ساده و زاهدانه و از تظاهر و رياكاری، بيزار بود. بسيار خوشرو و خوش برخورد بود. فرزندان و عزيزانش را در رويدادهای تلخ و مشكلات زندگی دلداری می داد و می فرمود: خدا صابران را دوست می دارد و يا می فرمود: «ناراحت نباشيد شايد خيری در اين حادثه ناگوار بوده كه بعداً معلوم می شود .»

فعالیت ها

معظم له ساليان متمادی (حدود نيم قرن) در حوزه اصفهان به تدريس علوم ادبی، منطق، فقه و اصول و تربيت طلاّب و فضلا اشتغال داشت و تمام عمر پر بركتش را وقف تعليم دانش های اسلامی و ترويج آيين و احكام دينی نمود. محل تدريس وی ساليان دراز، در مدرسه ميرزا مهدی(مسجدالمهدی كنونی) در حجره شخصی اش بود و در اين اواخر در مدرسه دركوشک ساكن و تدريس می فرمود . مقام علمی و تسلط بالای او بر متون فقهی و اصولی تا بدانجا بود كه برخی از علمای اصفهان معتقد بودند كه هیچ کس مانند او توانايی تدريس رسايل و مكاسب شيخ انصاری را ندارد. از امثله و مقدمات گرفته تا مطول و رسايل و مكاسب را تدريس می فرمود.

معزالدين مهدوی از شاگردان وی می نويسد:

«در محله بيدآباد محل مسكونی ما سر جوی بابا حسن مدرسه ای موسوم به مدرسه ميرزا مهدی است كه در حجرات آن طلاّب سكونت دارند. در اين مدرسه طلب های فاضل قريب الاجتهاد موسوم به ميرزا علی اصغر بود كه بعدا فاميلی شريف برای خود انتخاب كرد. اين شخص صبح های زود طبق دستور پدرم به ما درس می داد و قبل از ظهرها خود به محضر علمای بزرگ حاضر می شد و تحصيلات خود را تكميل می نمود. ما صبح ها در حجره او درس می خوانديم و سپس به منزل مراجعت می كرديم. نزد اين شخص محترم در مدت سه سال سيوطی و شرح جامی در نحو و شرح نظام در صرف حاشيه ملاّ عبدالله و شرح شمسيه در منطق و قسمتی از قوانين در صرف و تمام شرايع و قسمتی از شرح لمعه در فقه را آموختم و بعد از آن با مشورت همين استاد كه الحمدلله حيات دارد و خداوند عمرش را زياد كند به درس آقا شيخ علی مدرس یزدی كه در مدرسه صدر تدريس می نمود، رفتم .»

تقید شريف به مطالعه و مباحثه و تدريس، به اندازه ای بود كه در اواخر عمر - كه بينايی يكی از چشم های خود را نيز از دست داده بود - تدريس و مباحثه را رها نكرد و یکی از شاگردانش، آقا میر سید حسين مدرس، عبارات متن را می خواند و ايشان به شرح و تفسير عبارات مبادرت می ورزيدند. نقل می كنند در سفری كه به قم می روند و با زعيم اعظم آيت الله بروجردی ديدار می كنند، آيت الله بروجردی از ايشان می پرسند چه دروسی را تدريس می كنيد؟ هنگامی كه مرحوم شريف پاسخ می دهد، بروجردی به توانايی و تسلط خوب وی پی می برند و مبلغ قابل توجهی به شهريه او اضافه می كنند .

وی ظهرها و شبها برای اقامه نماز به مسجد كوچه باروت كوبها واقع در محله درب كوشک می رفت و گاهی نيز در مسجد تركها اقامه نماز جماعت می نمود. همچنين در ماه های محرم و صفر جهت تبليغ و وعظ و خطابه به شهرها و بخشهايی مانند: تيران و كرون، خيرآباد، أشن و علويجه می رفت و در بعدازظهر برخی روزها، كارهای دفتری نيز انجام می داد.

وفات

ميرزا علی اصغر شريف كه عمر خود را صرف اعتلای كلمه حق و ترويج فرهنگ دينی نمود، سرانجام در حدود هشتاد سالگی در تاريخ 24 ربيع الاول 1384ق دوازدهم مرداد 1343ش، درگذشت و بنا بر وصيتش و ارادتی كه به ميرزا ابوالحسن بروجردی داشت، در سمت غربی تکیه بروجردی مدفون گرديد.

منبع

• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.