این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
سیده عفت امین
سیّده عفّت‌الزمان (الحاجیه) امین(1331 ق-1397 ق)، عالمه فاضله، دختر حاج سيّد احمد امين معروف به افتخار‌التجار و برادر زاده همسر بانوی مجتهده نصرت السادات امين در اوّل ماه رمضان در شهر اصفهان پا به عرصه وجود گذاشت.[۱]
زندگی‌نامه
ولادت
وی در اوّل ماه رمضان 1331ق در یک منزل قدیمی واقع در خیابان عبدالرزاق در شهر اصفهان دیده به جهان گشود.[۲]
اساتید
او در بيست سالگى با مردى فاضل به نام حسين امين كه مدتها رياست كتابخانه مجلس شوراى ملى را عهده دار بود، ازدواج كرد. چندى پس از ازدواج، شوهر وى درگذشت و بعد از آن عفت الزمان مصمم به فراگيرى جدّى علم شد.
وى دروس مقدماتى حوزوى را نزد آقا ميرزا علی اصغر شريف (متوفی ١٣٨٤ق)مدرّس مدرسه ميرزا مهدی در بيدآباد گذراند.
پس از آن درسهاى فقه و حكمت را، نزد حاج شيخ مرتضى اردكانى خواند.[۳]
از دیگر اساتید وی آیات عظام حاج آقا صدرکوپایی، شیخ نورالدین اشنی، شیخ مرتضی مظاهری و آقا میرسید علی علامه فانی می باشند. سپس به همراه حاجيه خانم علویه همايونى دروس اسرارالحکم، اسفار، حادى عشر و اسماء الحسنى را نزد حاجيه خانم سيّده نصرت امين خواند.[۴]
سفرها
خانم عفت الزمان بسيار با ايمان و معتقد به ائمه( ع ) بود و در اواخر عمر سه بار به نجف اشرف و عتبات مشرف گرديد كه هر دفعه آن چندين ماه به طول انجاميد . گويا در همين سفرها بود كه موفق به دريافت اجازه روايت از آيت‌الله شاهرودى شد.
آثار و فعالیت ها
آثار
کتاب «چهل حدیث امین»: کتابی ارزشمند و پرفایده که در نجف اشرف چاپ شده و وی اين كتاب را به راهنمايى آيت الله آقا مير سيّد على علاّمه فانى نوشته است[۵]. در اين كتاب، در حديث اول يک حديث آمده و حديث دوم، حديثى است كه حديث ديگری را در بردارد و همين طور حديث سوم، حديثى است كه دو حديث ديگر را در بردارد؛ تا اينكه حديث چهلم، حديثى است كه 39 حديث ديگر را نيز در بردارد؛ يعنى حديث چهلم كتاب، خود در واقع چهل حديث است.
فعالیت ها
با توجّه به اين كه قبل از انقلاب اسلامى، رژيم حاكم بر جامعه ايران، سعى در محو ارزشهاى اسلامى داشت ، تلاشهاى اين بانو در جهت اشاعه فرهنگ معنوى اسلام و تعاليم قرآن كريم قابل ستايش است. از جمله اين تلاشها به اداره دو مدرسه اسلامى، يكى به نام فاطميه ( س ) و ديگرى به نام دبيرستان امين مى توان اشاره كرد. به رغم موانعى كه اداره فرهنگ آن زمان براى اين آموزشگاهها ايجاد مى كرد، اين بانو با زحمات طاقت فرسا، همچنان خط مشى خود را كه مبتنى براساس موازين شرعى و بخصوص حجاب اسلامى بود، حفظ مى كرد.
وفات
وی در تاريخ 15 جمادى الاولى سال 1397 ق[۶] مطابق با 9 ارديبهشت 1356 ش، مصادف با اوج گيرى انقلاب اسلامى در اصفهان وفات یافت و در تکیه امين واقع در تخت فولاد مدفون گردید.[۷]
پانویس
- ↑ ریاحی، مشاهير زنان اصفهان از عصر گذشته تاكنون ، ص 73.
- ↑ مدیریت حوزه‌های علمیه خواهران استان اصفهان، طلایه داران پارسایی، ص۱۰۷.
- ↑ ریاحی، مشاهير زنان اصفهان از عصر گذشته تاكنون، ص 72.
- ↑ مصاحبه با حاجيه خانم علويه همايونى 84/1/12.
- ↑ مصاحبه با حاجيه خانم علويه همايونى 83/1/12.
- ↑ عقیلی، تخت فولاد اصفهان، ص۱۸۸.
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج1، صص 239-238؛ همایونی، زندگانی بانوی ایرانی، ص ۷۳؛ ریاحی، مشاهیر زنان اصفهان، صص۷5-۷2.
منابع
- عقیلی، احمد، تخت فولاد اصفهان، زیرنظر اصغر منتظر القائم؛ با همکاری مجموعه تاریخی فرهنگی و مذهبی تخت فولاد (دانشنامه تخت فولاد اصفهان)، چاپ دوم، اصفهان، کانون پژوهش، 1385.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.
- مدیریت حوزه‌های علمیه خواهران استان اصفهان، طلایه‌داران پارسایی(بانوان عالمه اصفهان از قرن اول هجری تا عصر حاضر)، قم: مرکز نشر هاجر، ۱۳۹۶.
- ریاحی، محمدحسین، مشاهیر زنان اصفهان، اصفهان: اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۷۵ش.