غلامحسین یزدی آبشاهی

غلامحسین یزدی آبشاهی از علمای حوزه علمیّه اصفهان ‌در قرن چهاردهم قمری است. در مدارس ذوالفقار، مسجد نو بازار و مدرسه ملا عبدالله و... دروس ادبیات و سطوح فقه و اصول تدریس می کرد و طبق گفته های نزدیکانشان آشنا به علوم غریبه نیز بوده است. وی از شاگردان سید علی نجف آبادی، میرزا عبدالکریم حائری و آخوند گزی است.

زندگی نامه

ولادت و خاندان

وی در سال 1270 شمسی در روستای نعیم‌آباد محله آبشاه (که البته این محله اکنون به شهر یزد ملحق شده) یزد به دنیا آمد.

پدرش ملّا علی‌اکبر (متوفای حدود 1297 شمسی) امام جماعت محل و مورد اعتماد مردم شهر بوده ، پس از فوت در محله آبشاه یزد دفن گردید.

تحصیلات مقدماتی

مرحوم غلامحسین یزدی بعد از فوت پدر، پای پیاده در سن 17 سالگی از یزد به اصفهان مهاجرت کرد تا از محضر علمای حوزه علمیّه اصفهان استفاده کند. وی در اصفهان، در مدرسه های درب کوشک و جدۀ کوچک به تحصیل پرداخت ونزد اساتید برجسته اصفهان به کسب دانش و معرفت پرداخت و پس‌ازآن به‌قصد بهره بردن از محضر عالمان شهر مقدّس قم، عازم آن دیار شد.

هم مباحثه مرحوم یزدی آبشاهی در اصفهان، عالم پارسا مرحوم شیخ محمّدحسین فقیه نطنزی (1285 ـ 1395 ش) بوده است.

تحصیلات تکمیلی

پس از احیاء مدرسه چهارباغ توسط آیةالله سیّد محمّدرضا خراسانی و تشكیل جلسات درس مكاسب و خارج در این مدرسه، مرحوم آبشاهی با وجود درجات علمی زیاد خود، به همراه جمعی از همدرسان خود مثل: «شیخ محمّد یزدی»، «شیخ محمود شریعت ریزی»، «شیخ غلامرضا خوراسگانی» و «شیخ حبیب‌الله شاهنده» در درس مرحوم خراسانی شركت می‌کرده و موجبات رونق این مدرسه را فراهم آورده ­اند.

اساتید

برخی از اساتید ایشان ـ در اصفهان و قم ـ عبارتند از حضرات آیات و حجج‌اسلام:

ـ شیخ محمّدتقی آقانجفی

ـ سیّد محمّدرضا خراسانی

ـ شیخ عبدالكریم حائری

ـ آخوند ملّا عبدالكریم گزی

ـ میر سیّد علی نجف‌آبادی

ـ میرزا یحیی مدرّس بیدآبادی

شاگردان

دو تن از شاگردان مرحوم آبشاهی، عبارتند از حجج‌الاسلام:

ـ حاج‌آقا رضا هرندی

ـ سیّد محمود میرهندی

جایگاه

جایگاه علمی

وی در سن چهل سالگی به مقام اجتهاد رسید و از مرحوم سید علی نجف آبادی اجازه اجتهاد دریافت نمود. از کسانی که به ایشان وکالت و نمایندگی داده اند، آیت الله سید محمد رضا خراسانی، رئیس حوزه علمیه اصفهان است.

از سال 1320ش به بعد که کشف حجاب شد و به علما اجازه لباس نمی دادند، اداره معارف آن زمان به وی اجازه عمامه و لباس داده و متن اجازه اجتهاد وی در اداره معارف دیده شده است.

وی در مدرسه صدر، همراه با آیت الله خراسانی درس خارج و اجتهاد و مکاسب را تشکیل دادند، که مدرس آن مرحوم خراسانی بود. وی مجتهدان را از راههای دور و نزدیک جمع نموده، پای درس مرحوم خراسانی حاضر می نمود. البته، خودش چون کهولت سن داشت درس نمی داد، اما حوزه درس مرحوم خراسانی را اداره می کرد و شهریۀ او را به علما می داد.

از معاصران و دوستان وی شیخ عباسعلی ادیب، شیخ حیدر علی محقق، سید ضیاء الدین علامه فانی، آقا سید مرتضی موحد ابطحی، شیخ عباسعلی فایض اصفهانی، عبدالرسول شعرباف و شیخ محمد باقر زند کرمانی را می توان نام برد.

جایگاه اجتماعی

وی طول عمر خود به تدریس و اقامه جماعت مشغول بوده است. برای نماز صبح در مسجد یازده پیچ (امام موسی کاظم - علیه السلام - فعلی واقع در خیابان کمال ) و برای دیگر نماز ها در مسجد میر هندی (واقع در کوچه میر هندی، خیابان کمال) اقامه جماعت می نمود و نماز عید فطر را در امامزاده شاه میر حمزه اقامه می کرد.

یکی از فعالیتهای اجتماعی وی جلوگیری از خراب کردن امامزاده شاه میر حمزه توسط کلیمی ها بود و بار دیگر که امامزاده را آتش زده بودند، باز او مانع ادامۀ آن شد.

وی همچنین بر ضد رژیم منحوس پهلوی فعالیتهای بسیاری داشت.

ایشان در مسجد میرهندی تفسیر قرآن می‌گفته و بعضی از درس‌های ادبیات عرب، مانند «مغنی اللبیب» را نیز تدریس می‌کرده‌اند.

سیره اخلاقی

شیخ آبشاهی همیشه خنده رو بود و می گفت زراعت و تجارت، اگر نشد قناعت.

وی دائم الذکر و متهجد و از نظر تقوا ممتاز و مردی پر مطالعه بود.

غسل جمعه وی ترک نمی شد و کلمه ای بی ربط نمی گفت. از دروغ بشدت پرهیز می کرد. تأکید زیادی بر دعای صباح ، زیارت عاشورا و ذکر یونسیه داشت.

ایشان توجّه ویژه به نیازمندان و مستمندان داشته و به نماز شب اهمیت می‌داده و از سخنان لغو دوری می‌جسته‌اند.

وفات

ایشان در روز جمعه 21 اسفند 1331 شمسی (جمادی‌الثانی 1372 ق) به علت سكته دار فانی را وداع گفتند. نماز ایشان را مرحوم آیةالله خراسانی خواند و بدن ایشان را در تكیه گلزار واقع در تخت فولاد به خاك سپردند».

پس از وفات وی، علامه فانی برای خانواده آن مرحوم پیام تسلیت فرستاد. القاب عالم عامل فاضل کامل بحر الفضایل و الفواضل کهف الایتام بر روی سنگ مزار او حک شده است.

منابع

• باقری سیانی، مهدی، سیمای صالحان: آشنایی با مدرسه چهارباغ اصفهان و پنجاه تن از فرزانگان آن، قم: کتابشناسی شیعه،1399 .
• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.