این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدباقر حکیم باشی مدرس خراسانی»
Kh1.javani (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
(اضافه کردن اطلاعات و ایجاد لینک و منبع ورده) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{نیازمند جعبه اطلاعات}} | |||
[[پرونده:Mohamad bagher hakim bashi.jpg|بندانگشتی|حاج میرزامحمّد باقرحکیم باشی]] | [[پرونده:Mohamad bagher hakim bashi.jpg|بندانگشتی|حاج میرزامحمّد باقرحکیم باشی]] | ||
'''حاج میرزا محمّد باقر حکیم باشی''' فرزند [[عبدالجواد مدرس خراسانی|ملا عبدالجواد مدرس]]، فرزند ملا محمد علی بن ملا احمد تونی خراسانی، طبیب فقیه و حکیم ادیب، از دانشمندان و اطباء معروف اواخر دوره قاجاریّه. در اصفهان متولّد شد. | '''حاج میرزا محمّد باقر حکیم باشی''' فرزند [[عبدالجواد مدرس خراسانی|ملا عبدالجواد مدرس]]، فرزند ملا محمد علی بن ملا احمد تونی خراسانی، طبیب فقیه و حکیم ادیب، از دانشمندان و اطباء معروف اواخر دوره قاجاریّه. در اصفهان متولّد شد. | ||
| سطر ۷: | سطر ۸: | ||
میرزا محمد باقر در نیمه دوم سال1271ق در اصفهان به دنیا آمد. | میرزا محمد باقر در نیمه دوم سال1271ق در اصفهان به دنیا آمد. | ||
=== اساتید === | === تحصیلات === | ||
وی در طب و حکمت، فقه و ادبیات تلمّذ نمود و در علوم فقهی به اجتهاد نائل آمد و در طب طبیبی حاذق و در حکمت، حکیم ماهر شد. تدریس طب قدیم در زمانش به او منحصر بود و در مداوای بیماران نفسی عیسوی داشت. وي پس از فوت پدر به ناچار از تدريس علوم ديني چشم پوشيده و به طبابت پرداخت. وي علاوه بر طب در فن حساب، هيأت و فيزيك مطلع و در انشا نيز مهارت داشت. اشعار و قصايد فارسی و عربی زيادی نيز از حفظ داشت.<ref>مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص145؛ جناب، رجال و مشاهیر اصفهان، صص 202 - 203.</ref> | |||
آقا بزرگ تهرانی در «نقباءالبشر» وی را با این القاب و عناوین یاد کرده است:« الشیخ محمد باقرالاصفهانی عالم ادیب و طبیب ماهر. »<ref>تهرانی ، نقباءالبشر، ج1، ص185.</ref> | |||
===اساتید=== | |||
وی نزد علمایی کسب فیض نمودندازجمله: | وی نزد علمایی کسب فیض نمودندازجمله: | ||
#[[عبدالجواد مدرس خراسانی|میرزا عبدالجواد مدرس خراسانی]] (پدر) | #[[عبدالجواد مدرس خراسانی|میرزا عبدالجواد مدرس خراسانی]] (پدر) | ||
#[[آقا سیّد محمّد شهشهانی]]، | #[[سید محمد حسینی شهشهانی|آقا سیّد محمّد شهشهانی]]، | ||
#[[حاج شیخ محمّد باقر نجفی]]، | #[[محمدباقر نجفی مسجدشاهی|حاج شیخ محمّد باقر نجفی]]، | ||
#[[سید اسدالله شفتی|حاج سیّد اسداللَّه بیدآبادی]]، | #[[سید اسدالله شفتی|حاج سیّد اسداللَّه بیدآبادی]]، | ||
#[[حسینعلی تویسرکانی اصفهانی|ملّا حسینعلی تویسرکانی]] و | #[[حسینعلی تویسرکانی اصفهانی|ملّا حسینعلی تویسرکانی]] و | ||
#[[محمدصادق کتابفروش حسینی افطسی اصفهانی|میر محمّد صادق کتابفروش]] . | #[[محمدصادق کتابفروش حسینی افطسی اصفهانی|میر محمّد صادق کتابفروش]] . | ||
===شاگردان=== | |||
=== شاگردان === | |||
ایشان شاگردان بزرگی نیز تربیت کردند از جمله: | ایشان شاگردان بزرگی نیز تربیت کردند از جمله: | ||
#میرزا ابوالقاسم ناصر حکمت | #میرزا ابوالقاسم ناصر حکمت<ref>همایی، تاریخ اصفهان، ص122 .</ref> | ||
#[[ابراهیم انواری|دکتر ابراهیم انواری]] | #[[ابراهیم انواری|دکتر ابراهیم انواری]] | ||
#[[محمدباقر طبیب پوده ای سمیرمی اصفهانی|میرزا محمّد باقر طبیب پوده ای]] | #[[محمدباقر طبیب پوده ای سمیرمی اصفهانی|میرزا محمّد باقر طبیب پوده ای]] | ||
| سطر ۲۸: | سطر ۳۲: | ||
#[[علی‌محمد حکیم کرونی اصفهانی|میرزا علی محمّد طبیب کرونی]] | #[[علی‌محمد حکیم کرونی اصفهانی|میرزا علی محمّد طبیب کرونی]] | ||
#[[محمدهادی بن محمدمهدی فرزانه|آقا شیخ محمّد هادی فرزانه قمشه ای]] | #[[محمدهادی بن محمدمهدی فرزانه|آقا شیخ محمّد هادی فرزانه قمشه ای]] | ||
#حاج سیّد مصطفی مؤیّد الاطباء. <ref>تخت فولاد، یادگار تاریخ، (نسخه خطی).</ref> | #حاج [[سید مصطفی مؤید الاطباء حسینی|سیّد مصطفی مؤیّد الاطباء]]. <ref>تخت فولاد، یادگار تاریخ، (نسخه خطی)؛ کتابی، ررجال اصفهان، ص547.</ref> | ||
#[[سید عباس صفی دهکردی]] <ref>قاسمی، گلشن اهل سلوک، ص234.</ref> | |||
#میرزا محمد طبیب زاده | |||
#[[سید حسنعلی حسینی نائینی|سید حسنعلی فلسفی نائینی]] | |||
#[[سید محمدحسین نحوی اصفهانی|سید محمدحسین نحوی]] | |||
#میرزا [[حسن بن باقر طبیب دهاقانی|حسن طبیب دهاقانی]] | |||
#شیخ [[محمد بن زین الدین حکیم خراسانی گنابادی|محمد حکیم خراسانی]] | |||
===فرزندان=== | |||
از فرزندان او حسين حكمی طبيب و جراح را می توان نام برد. | |||
==آثاروفعالیت ها == | ==آثاروفعالیت ها== | ||
=== | ===آثار=== | ||
وی دارای تالیفاتی است از جمله: | |||
در | *«رساله در وبا و طرز معالجه آن» کتابی درباره وبا که به طبع رسیده است. | ||
*نسخه ای از «چهل حدیث»، از فرمایشات بزرگان دین موّرخ به غروب پنج شنبه 7 جمادی الثّانیه 1285 به خط و امضاء محمّد باقر بن عبدالجواد، نزد نویسنده موجود است که احتمالاً از صاحب ترجمه است.<ref>مهدوی، بیان المفاخر، ج2، ص228؛ مهدوی، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص86؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص56.</ref> | |||
=== | ===فعالیت ها=== | ||
محمدباقر حکیم باشی در جواني طبيب خوانين بختیاري بوده و سرانجام به طبابت خانوادة ظل السلطان حاكم اصفهان پرداخت . در اوضاع و احوال زمانه نيز در ابتداي مشروطيت عضو انجمن ولايتی اصفهان بود. | |||
وی | وی علاوه بر آموزش طب، بر خلق و خوی طبیب در برخورد با بیمار نیز تأکید داشت و شاگردانش را به شکیبایی در برخورد با بیمارانی که از درد به خود می پیچیدند، سفارش می کرد و ایجاد آرامش روانی را از وظایف مهم طبیب می دانست . تمامی پزشکان قدیمی حاذق آن زمان خوشه چین خرمن دانش آن بزرگ مرد بوده اند. در تشخیص مرض و اصول تداوی آن طور بود که پزشکان مجرب انگلیسی به او احترام و اعتقاد داشتند. چنانچه دکتر کار معروف دچار بیماری حصبه شد و تحت معالجه او قرار گرفته، شفا یافت. هیچگاه حق علاج یا ویزیت از کسی نگرفت و معاش او از کشاورزی فراهم می شد. وی در محلة بیدآباد اصفهان ساکن بود و شاگردان برجسته ای چون میرزا ابوالقاسم ناصر حکمت، | ||
در مداوای بیماران و علاج امراض، نفسی عیسوی داشته و تدریس طب قدیم در زمان او بدو منحصر بوده است.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد ، ج2، صص97-98.</ref> | |||
== وفات == | ==وفات== | ||
وی سرانجام در روز چهارشنبه 6 جمادی الاوّل 1327ق وفات یافته و در یکی از اطاق‌های جنوبی [[تکیه خادم الشریعه|تکیه مرحوم آقا سیّد ابوجعفر خادم الشّریعه]] در [[تخت فولاد]] مدفون گردید و بعداً اولاد و اعقاب و نزدیکانش در آنجا به خاک رفتند. <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص107.</ref> | وی سرانجام در روز چهارشنبه 6 جمادی الاوّل 1327ق وفات یافته و در یکی از اطاق‌های جنوبی [[تکیه خادم الشریعه|تکیه مرحوم آقا سیّد ابوجعفر خادم الشّریعه]] در [[تخت فولاد]] مدفون گردید و بعداً اولاد و اعقاب و نزدیکانش در آنجا به خاک رفتند. <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص107.</ref> | ||
ماده تاريخ فوت او را حاج ميرزا مهدی دولت آبادی اين چنين آورده است: « همچنان رفته فلاطون عصر». <ref>دولت آبادی، مجله وحيد (بياد از ياد رفتگان)، ص849.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۱۸:۰۹
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
حاج میرزا محمّد باقر حکیم باشی فرزند ملا عبدالجواد مدرس، فرزند ملا محمد علی بن ملا احمد تونی خراسانی، طبیب فقیه و حکیم ادیب، از دانشمندان و اطباء معروف اواخر دوره قاجاریّه. در اصفهان متولّد شد.
زندگی نامه
ولادت
میرزا محمد باقر در نیمه دوم سال1271ق در اصفهان به دنیا آمد.
تحصیلات
وی در طب و حکمت، فقه و ادبیات تلمّذ نمود و در علوم فقهی به اجتهاد نائل آمد و در طب طبیبی حاذق و در حکمت، حکیم ماهر شد. تدریس طب قدیم در زمانش به او منحصر بود و در مداوای بیماران نفسی عیسوی داشت. وي پس از فوت پدر به ناچار از تدريس علوم ديني چشم پوشيده و به طبابت پرداخت. وي علاوه بر طب در فن حساب، هيأت و فيزيك مطلع و در انشا نيز مهارت داشت. اشعار و قصايد فارسی و عربی زيادی نيز از حفظ داشت.[۱]
آقا بزرگ تهرانی در «نقباءالبشر» وی را با این القاب و عناوین یاد کرده است:« الشیخ محمد باقرالاصفهانی عالم ادیب و طبیب ماهر. »[۲]
اساتید
وی نزد علمایی کسب فیض نمودندازجمله:
- میرزا عبدالجواد مدرس خراسانی (پدر)
- آقا سیّد محمّد شهشهانی،
- حاج شیخ محمّد باقر نجفی،
- حاج سیّد اسداللَّه بیدآبادی،
- ملّا حسینعلی تویسرکانی و
- میر محمّد صادق کتابفروش .
شاگردان
ایشان شاگردان بزرگی نیز تربیت کردند از جمله:
- میرزا ابوالقاسم ناصر حکمت[۳]
- دکتر ابراهیم انواری
- میرزا محمّد باقر طبیب پوده ای
- میرزا علی آقا شیرازی
- میرزا علی محمّد طبیب کرونی
- آقا شیخ محمّد هادی فرزانه قمشه ای
- حاج سیّد مصطفی مؤیّد الاطباء. [۴]
- سید عباس صفی دهکردی [۵]
- میرزا محمد طبیب زاده
- سید حسنعلی فلسفی نائینی
- سید محمدحسین نحوی
- میرزا حسن طبیب دهاقانی
- شیخ محمد حکیم خراسانی
فرزندان
از فرزندان او حسين حكمی طبيب و جراح را می توان نام برد.
آثاروفعالیت ها
آثار
وی دارای تالیفاتی است از جمله:
- «رساله در وبا و طرز معالجه آن» کتابی درباره وبا که به طبع رسیده است.
- نسخه ای از «چهل حدیث»، از فرمایشات بزرگان دین موّرخ به غروب پنج شنبه 7 جمادی الثّانیه 1285 به خط و امضاء محمّد باقر بن عبدالجواد، نزد نویسنده موجود است که احتمالاً از صاحب ترجمه است.[۶]
فعالیت ها
محمدباقر حکیم باشی در جواني طبيب خوانين بختیاري بوده و سرانجام به طبابت خانوادة ظل السلطان حاكم اصفهان پرداخت . در اوضاع و احوال زمانه نيز در ابتداي مشروطيت عضو انجمن ولايتی اصفهان بود.
وی علاوه بر آموزش طب، بر خلق و خوی طبیب در برخورد با بیمار نیز تأکید داشت و شاگردانش را به شکیبایی در برخورد با بیمارانی که از درد به خود می پیچیدند، سفارش می کرد و ایجاد آرامش روانی را از وظایف مهم طبیب می دانست . تمامی پزشکان قدیمی حاذق آن زمان خوشه چین خرمن دانش آن بزرگ مرد بوده اند. در تشخیص مرض و اصول تداوی آن طور بود که پزشکان مجرب انگلیسی به او احترام و اعتقاد داشتند. چنانچه دکتر کار معروف دچار بیماری حصبه شد و تحت معالجه او قرار گرفته، شفا یافت. هیچگاه حق علاج یا ویزیت از کسی نگرفت و معاش او از کشاورزی فراهم می شد. وی در محلة بیدآباد اصفهان ساکن بود و شاگردان برجسته ای چون میرزا ابوالقاسم ناصر حکمت،
در مداوای بیماران و علاج امراض، نفسی عیسوی داشته و تدریس طب قدیم در زمان او بدو منحصر بوده است.[۷]
وفات
وی سرانجام در روز چهارشنبه 6 جمادی الاوّل 1327ق وفات یافته و در یکی از اطاق‌های جنوبی تکیه مرحوم آقا سیّد ابوجعفر خادم الشّریعه در تخت فولاد مدفون گردید و بعداً اولاد و اعقاب و نزدیکانش در آنجا به خاک رفتند. [۸]
ماده تاريخ فوت او را حاج ميرزا مهدی دولت آبادی اين چنين آورده است: « همچنان رفته فلاطون عصر». [۹]
پانویس
- ↑ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص145؛ جناب، رجال و مشاهیر اصفهان، صص 202 - 203.
- ↑ تهرانی ، نقباءالبشر، ج1، ص185.
- ↑ همایی، تاریخ اصفهان، ص122 .
- ↑ تخت فولاد، یادگار تاریخ، (نسخه خطی)؛ کتابی، ررجال اصفهان، ص547.
- ↑ قاسمی، گلشن اهل سلوک، ص234.
- ↑ مهدوی، بیان المفاخر، ج2، ص228؛ مهدوی، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص86؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص56.
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد ، ج2، صص97-98.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص107.
- ↑ دولت آبادی، مجله وحيد (بياد از ياد رفتگان)، ص849.
منابع
- مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.