این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
علی‌محمد حکیم کرونی اصفهانی
میرزا علی محمّد اصفهانی متخلّص به «حکیم» فرزند محمد بن علی محمد بن محمدقلی کرونی اصفهانی، عالم فاضل، حکیم عارف و ادیب شاعر، از دانشمندان دوره قاجاریه است.[۱]
معرفی
وی در حدود سال 1261ق در فریدن، از توابع استان اصفهان متولّد شده و به همراه برادرش صفای اصفهانی به اصفهان آمده و نزد علمای این شهر به تحصیل پرداخت. سپس به طهران رفته و نزد آقا محمدرضا قمشه ای و آقا علی مدرس زنوزی حکمت و عرفان را فراگرفت. او حجره ای در مدرسه صدر واقع در جلو خان مسجد شاه طهران گرفته و به تدریس پرداخت، اما به خاطر کج خُلقی به خاطر ابتلا به بیماری شاگردان چندانی نداشت. شیخ فاضل بن حسن لنکرانی مؤلف «حاشیه بر شرح منظومه» از شاگردان اوست.حکیم در اواخر عمر به تدریس در مدرسه علوم سیاسی طهران مشغول شد. او مانند برادرش حکیم صفای اصفهانی تا آخر عمر مجرّد زیست و همسر اختیار نکرد.از او اشعاری به جای مانده که هنوز به طبع نرسیده است.
از اشعار اوست:
| از دور عکس روی تو دیدن چه فایده | دیدن گل و به گل نچیدن چه فایده | |
| ای مرغ دل میان قفس بال و پر مزن | افتاده‌ای به دام تپیدن چه فایده | |
| از بهر تو زهر طرفی دام و دانه است | ای صید تیر تیر خورده دویدن چه فایده | |
| گفتم حکیم را به غلامی قبول کن | گفتا غلام پیر خریدن چه فایده[۲][۳] |
وفات
وی سرانجام در شب پنج شنبه 21 جمادی الاولی سال 1343ق (مطابق 26 قوس 1303ش) در حجره خود در مدرسه صدر وفات یافت.[۴] [۵]
پانویس
- ↑ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص827.
- ↑ دیباچه دیار نون،ص214
- ↑ بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص238
- ↑ منتخب معجم الحکماء، ص134؛ تحریر ثانی تاریخ حکماء و عرفاء، ص300؛ دیوان اشعار حکیم صفای اصفهانی: مقدمه؛ شواهد الرّبوبیه: مقدمه، ص صد و بیست و نه؛ شرح حال رجال ایران، ج6، ص170؛ دیباچه دیار نون، صص 215 و 216؛ فرهنگ شاعران و نویسندگان معاصر سخن، ص188.
- ↑ مصلح الدین مهدوی، اعلام اصفهان، ج 4 ، ص 694- 695.
منبع
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.
برگرفته از: بهشتی نژاد، محمدعلی، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان، پویان مهر، 1391.