سید محمدحسین موسوی بیدآبادی

سید محمدحسین موسوی بیدآبادی

سیّد محمّد حسین موسوی بیدآبادی( ۱۳۰۰ق - ١٣٥٦ق )عالم فاضل، فرزند آقا سید ابوالقاسم ، امام جماعت و مورد احترام مردم بود.

زندگی نامه

سید محمدحسین موسوی بیدآبادی در اصفهان متولد گردید.

خاندان

سید محمدحسین فرزند آقا سید ابوالقاسم بن حاج سيد محمدعلى بن سید محمد باقر حجة الاسلام شفتی بیدآبادی بود.

پدرش آقا سید ابوالقاسم از فضلا و علمای اصفهان بوده و ظاهراً در خدمت پدر بزرگوار و عموی خود حاج سید اسدالله بیدآبادی و دیگر بزرگان اصفهان تلمذ نموده و پس از وفات در بقعه سید حجة الاسلام مدفون گردیده است.

اساتید

محمد حسین پس از طی دوران کودکی مشغول تحصیل علوم دینی گردید و از اساتید ذیل بهره مند گردید:

• آقا سید ابو القاسم دهکردی

• آقا سید محمد باقر در چه ای

• آقا شیخ محمدرضا نجفی مسجدشاهی
• آقا سید محمدمهدی درچه ای

آثار وفعالیت ها

صفحه ای از بیاض موسوی شفتی

آثار مکتوب

از آثار علمی ایشان رساله ای مختصر در اصول و شرحی را که بر دعای کمیل نوشته اند می توان نام برد که هنوز به چاپ نرسیده است.

از دیگر آثار وی «بیاض» شامل اشعاری از شیخ بهائی و برخی ختومات و ادعیه و اشعار متفرقه و احادیث و مواعظ که با خطی زیبای خود نگاشته است.

از جمله خطبه مجلس خواستگاری که از خط شیخ العلما و المجتهدين آخوند ملا عبدالکریم گزی نقل شده است. این بیاض در ١٠٤ برگ است که نسخه خطی آن به شماره ٦٩ در کتابخانه آیت الله سید محمدتقى موسوى شفتی فرزند مؤلف نگهداری می شود.

فعالیت ها

حاج آقا محمدحسین نماز ظهر و عصر را در مسجد سید و نماز صبح مغرب و عشاء را در مسجد حاج جمال در محله لرها اقامه جماعت می نمود.

وی مورد احترام و وثوق عموم اهل محل بود. او همه سختی ها را که در دوره رضاخانی به اهل علم و روحانیون وارد می شد، تحمل می نمود و ترک مسجد و محراب نمی کرد و در شبهای نوزدهم ماه مبارک رمضان در مسجد سید مراسم احیاء به پا می داشت.

فرزند ایشان حجت الاسلام والمسلمين سيد محمد تقی شفتی امام جماعت مسجد سید نقل می کند که:

«مرحوم شیخ علی مشکوتی می فرمودند که من از برکت مراسم دعای کمیل ایشان بـه این مقامات علمی رسیده ام و یک شبی که در دعای کمیل ایشان بودم از خدا خواستم که توفیق رسیدن بـه مقامات علمی را پیدا کنم و به آن هم رسیدم». «در زمان رضاخان و دوران مبارزه با حجاب و سختگیری های حکومت در این مورد آخرین شبی که پدرم مراسم دعای کمیل داشتند، مأموران حکومتی به قسمت خانم ها برای برداشتن چادر آنها حمله کردند و از سر و صدای ایجاد شده، در آن شب پدرم بیمار شدند که همین بیماری منجر به فوت ایشان شد و از همان شب به حالت بیهوش و در مدت ۱۵ شبانه روزی که بیهوش بودند درآمدند تنها کاری که می کردند پشت سر هم دعای کمیل را از اول تا آخر بدون غلط می خواندند و وقتی تمام می شد؛ دوباره از اول شروع به خواندن دعای کمیل می کردند».

وفات

سرانجام این عالم فاضل در روز دوشنبه ۱۳ربیع الاول /١٣٥٦ق وفات یافت و در تکیه بروجردی در تخت فولاد مدفون گردید.

منبع

مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان،ج۴، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، ۱۳۹۴.