این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

سید علی‌اصغر مدرس برزانی

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سید علی اصغر مدرس نجفی برزانی

آقا سیّد علی اصغر مدرس نجفی برزانی، (1303ق-1395ق) عالم فاضل زاهد، فقیه مجتهد محقّق از علماء و مدرسین عالیقدر اصفهان در قرن چهاردهم هجری است. او یکی از مدرّسین بزرگ حوزه علمیّه اصفهان بود که به دعوت آیةالله سیّد محمّدرضا خراسانی در مدرسه چهارباغ اصفهان تدریس کتاب «کفایةالاصول» را بر عهده گرفت.[۱]

زندگی نامه

ولادت

سیّد علی اصغر مدرّس برزانی در سال 1303 قمری در خانواده‌ای که در شمار عالمان دین بودند، چشم به جهان گشود.

«برزان» یا «برزون»[۲] یکی از محلّات اصفهان است که در طول زمان، خاستگاه عالمان و فرزانگان بزرگی بوده است؛ یکی از چهره‌های نامدار این محل، آیةالله سیّد علی‌اصغر مدرّس برزانی است.

خاندان

پدر ایشان، عالم عامل و عابد کامل آقا سیّد محمّدحسین حسینی (متوفّای حدود سال 1359 قمری و مدفون در تخت فولاد اصفهان از علمای محله برزان بود.

میرزا محمّدعلی شاه‌آبادی در اجازه به برادر آیة‌الله مدرّس برزانی، از پدر ایشان با عنوان: "السیّد الجلیل والمولی النبیل، العالم العامل، العابد الكامل، السیّد محمّدحسین وقاه الله من كلّ شین" یاد کرده است.

مشارٌ الیه داماد شاعر و عالم ادیب ملاّ محمّدکاظم مروّج بیدآبادی است.

تحصیلات

ایشان مدت دوازده سال در اصفهان به دانش‌اندوزی پرداخت و در سال 1342 قمری به نجف اشرف مهاجرت نموده و سال‌ها از محضر عالمان بزرگ آن دیار بهره جست و به مقام عالی اجتهاد نائل شده و به اصفهان مراجعت نمود.

اساتید

برخی از اساتید ایشان، عبارتند از : [۳]

ـ سیّد ابوالحسن اصفهانی

ـ سیّد محمّدباقر درچه ‏ای

ـ میرزا محمّدحسین نائینی

ـ آقا ضیاءالدین عراقی

شاگردان

مرحوم مدرّس برزانی پس از نیل به مرتبه اجتهاد، به اصفهان بازگشت و در شمار مدرّسین عالی‌مقام این شهر قرار گرفت. او سال ها در مدرسه چهارباغ و مدرسه صدر بازار تدریس می نمود و در تدریس کتاب «قوانین الاصول» استاد منحصر به فرد و بی نظیر و در تدریس «فرائد» فرید و وحید بود.

برخی از شاگردان اصفهانی این فقیه سخت‌کوش، عبارتند از حضرات آیات و حجج‌اسلام:

  1. شیخ ابراهیم امینی نجف‌آبادی
  2. شیخ احمد فقیهی
  3. شهید سیّد ابوالحسن شمس‌آبادی (1319 ـ 1396 ق).
  4. شیخ احمد روحانی (شیخ‌الاسلام).
  5. میرزا محمّدتقی مجلسی
  6. شیخ محمّدباقر صدیقین (م 1414 ق).
  7. شیخ محمّدتقی صدیقین اصفهانی (1342 ـ 1426 ق).
  8. شیخ جعفر الهی نجف‌آبادی.
  9. سیّد جلال‌الدین شریعتی زفره ­ای.
  10. سیّد جواد افضل هرندی (1337 ـ 1407 ق).
  11. حاج‌آقا حسن فقیه ­امامی (1354 ـ 1432 ق).
  12. سیّد حسن مهاجر .
  13. سیّد محمّدحسین درچه ­ای.
  14. شیخ رمضان علی املائی (1290 ـ 1385 ش).
  15. سیّد علی‌اکبر واعظ (1324 ـ 1382 ش).
  16. سیّد محمّدعلی صادقی.
  17. شیخ محمّدعلی فشارکی.
  18. میرزا عنایت الله نجفی (1381 ش).
  19. حاج‌آقا فخرالدین كلباسی (1342 ـ 1407 ق).
  20. شیخ محمّد ربّانی خوراسگانی (1300 ـ 1392 ش).
  21. شیخ محمود کفعمی (1301 ـ 1383 ش).
  22. سیّد مرتضی ظهیرالاسلام.
  23. سیّد مصطفی شریعت موسوی درچه­ ای (1349 ـ 1432 ق).

سیره اخلاقی

«مدرّس برزانی عالمی پرهیزكار و نظیف و مرتب و منظم بود. روزها در مدرسه بود و شب‌ها به برزان می‏ رفت.

از املاك موروثی اعاشه می‏ كرد و خمس و سهم امام از كسی نمی‏ گرفت.

... در اصفهان غیر از خواص، كسی او را نمی‏ شناخت؛ زیرا در مجالس و محافل عمومی حاضر نمی‏ شد. تا سال‌های آخر عمر به مدرسه می‏ آمد.

آیةالله برزانی، عالمی متواضع و مهربان و دائم الذکر و در نظافت و نظم ضرب‏‌المثل بود. با این‌که از نظر حافظه ضعیف بود ولی کوشش و پشتکار ایشان سبب شد که به‌مراتب بلند علمی برسد و از آیات عظام فشارکی، اصفهانی، نائینی، عراقی و حاج شیخ عبدالکریم حائری مجاز گردد. وی در سنین پیری هم سالیانی شنبه به مدرسه صدر می‌رفت و چهارشنبه از مدرسه به خانه بازمی‌گشت تا تمام وقت خود را صرف امور علمی‌نماید».[۴]

در تدریس کتاب قوانین معروف بود و تخصّص داشت و بسیار خوش بیان و دقیق بود.

وفات

وی پس از عمری که به ترویج دین مبین و تربیت شاگردان فراوان گذشت، در شب جمعه هفدهم ماه ذی­قعده سال 1395 قمری در اصفهان، چشم از جهان فروبست و در حوالی تکیه آقا سیّد رضی در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.[۵]

پانویس

  1. قاسمی، گلزار فضیلت، ص 275.
  2. «بَرزان» قبلاً از دهات ماربین در غرب اصفهان بوده و اکنون به شهر پیوسته و در شمار محلاّت اصفهان است. «برز» به معنی کشت و زرع و زمین زراعتی است. حاشیه جنوبی اصفهان به «بَرز رود» جِی معروف بوده و دهی به همین نام «برز رود» از توابع شهرستان نطنز است.
  3. مهدوی، اعلام اصفهان، ج 4 ، ص 612- 613.
  4. قاسمی، گلزار مقدّس، ص 57 ـ 58.
  5. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد،دانشنامه تخت فولاد ، ج4، صص135-140

منابع

  • مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
  • قاسمی، رحیم، گلزار فضیلت: مشاهیر مدفون تخت فولاد اصفهان (تکیه فاضل هندی)، اصفهان: کانون پژوهش، چاپ اول، ۱۳۸۸.
  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد،زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.