این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
داوود بن علی‌اکبر مصاحبی نائینی اصفهانی
 | |
| اطلاعات فردی و علمی | |
|---|---|
| نام کامل | داوود مصاحبی نائینی اصفهانی |
| زادروز | ۱۳۱۷ قمری |
| تاریخ وفات | ۱۴۰۱ قمری |
| مدفن | تکیه معارفی |
| اساتید | حاج آقا رحیم ارباب، سید محمدرضا خراسانی، آقا شیخ محمدرضا نجفی، سید علی نجف آبادی، و... |
| آثار | جزوه ای به نام التّنقیح فی مسأله التّلقیح |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | |
| اجتماعی | مدرس، ائمه جماعت، نویسنده، و... |
شیخ داود بن ملا علی اکبر مصاحبی نائینی( حدود 1317ق -1401ق ) ، عالمی فاضل، متواضع و پرهیزگار و عاشق اهل بیت علیهم السلام به خصوص حضرت مهدی(عجل اللّه تعالی فرجه شریف) بود.
زندگی‌نامه
ولادت
وی در سال 1278ش (حدود 1317ق) در «محمّدیه» نائین متولد شده است.
خاندان
او فرزند ملا علی اکبر بود. پدرش از علمای نایین و مردی فاضل، ادیب و اهل وعظ و خطابه و ذکر مصائب بود که در نایین به تدریس قرآن مشغول بود.
شیخ داوود دارای 9 فرزند بود که از میان آن ها یک پسر به نام شیخ محمد مصاحبی راه پدر را دنبال نمود.
تحصیلات
شیخ داوود مقدمات را نزد پدر خویش آموخت و در 12 سالگی جهت تکمیل به اصفهان آمد و در مدرسه صدربازار و جده بزرگ به تحصیل پرداخت و نزد بزرگان و مجتهدین این شهر استفاده نموده تا به مقامات عالیه علم ارتقاء یافت و از برخی اساتید خود اجازاتی نیز داشته است. او در علوم اسلام همچون فقه، اصول، تفسیر و حدیث صاحب نظر بود.[۱]
وی طبع شعری هم داشته و «مشرقی» تخلص می نمود.
اساتید
اساتید وی حضرات آیات:
- حاج آقا رحیم ارباب
- سید محمدرضا خراسانی
- آقا شیخ محمدرضا نجفی
- آقا سید عبداللَّه مدرس (ثقه الاسلام)
- میر سید علی نجف آبادی
- میر سید محمد نجف آبادی
- حاج شیخ مهدی نجفی
- شیخ محمدعلی مجدالعلما نجفی
- سید علی بهبهانی[۲]
سیره اخلاقی
وی از جنبه اخلاقی عالمی زاهد و متواضع و منیع الطّبع و دارای خطّی زیبا بود. در مدرسه حاج شیخ محمّدعلی ثقةالاسلام حجره داشت و در این حجره که عموماً روزها در آن به مطالعه و تدریس مشغول بود. شمشیری داشت و آن را بدان امید نگاه داشته بود که در هنگام ظهور حضرت بقیه اللَّه الاعظم روحی و ارواح العالمین له الفداء به وسیله آن شمشیر بادشمنان خدا بجنگد.
آثار و فعالیت ها
آثار
از آثار او جزوه ای به نام «التّنقیح فی مسأله التّلقیح» در بین کتابهایش موجود است.
فعالیت ها
مصاحبی صبح ها در مسجد ستاری در خیابان فردوسی و ظهر و مغرب ها را در مساجد صاحب الزمان (عج) محله خواجو به اقامه نماز می پرداخت. همچنین پنجشنبه ها در منزل آیت الله فیاض واقع در محله خواجو جلسه تفسیر قرآن برگزار می نمود.
شیخ داوود علاوه بر علوم دینی در آهنگری هم دستی داشت و گاهی جهت تأمین معاش لوازمی ساخته و به فروش می رساند. همچنین در زمینه طب، با خواص گیاهان دارویی آشنایی داشت و یک مورد نیز غده روییده در پهلوی فرزند را خود با عمل جراحی خارج نمود.
وفات
وی سرانجام در 18 ذی القعده سال 1401ق مطابق با 26 شهریور1360ش در سن 81 سالگی وفات یافته و در تکیه معارفی در تخت فولاد[ که اکنون جزو یکی از مساجد تخت فولاد واقع شده] مدفون شد.[۳]
پانویس
منابع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.