این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

احمد جنتی

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
Ganati3.jpg
اطلاعات فردی و علمی
نام کاملاحمد جنتی
زادروز۱۳۰۵ شمسی
اساتیدآیت الله بروجردی، امام خمینی، سید محمدرضا گلپایگانی
شاگردانشهید عبدالله میثمی، شهید مصطفی ردانی پور، شهید ذبیح الله کرمی، و...
فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی
سیاسیفعال سیاسی
اجتماعیمدرس، ائمه جمعه، رئیس مجلس خبرگان رهبری، و...


حاج شیخ احمد جنّتی، (۱۳۰۵ش) از فقیهان شورای نگهبان، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و جامعه مدرسین حوزه علمیه قم و رئیس کنونی مجلس خبرگان رهبری در ایران است.

زندگی‌نامه

ولادت

او در 3 اسفند 1305ش در محلّه لادان اصفهان متولّد شد.

خاندان

حاج ملاّهاشم، پدر آیت الله جنّتى و جدّ پدرى اش، شیخ احمد، روحانى بوده اند. مادر ش زنى پارسا و باخدا از محله لادان به نام «فاطمه» بود. وى زنى خداترس و مؤمنه که به زنان محل، قرآن مى آموخت.

تحصیلات

وی در اصفهان ابتدا به مکتب و سپس به حوزه علمیه اصفهان رفته و در جلسه درس استادان مبرّز حوزه علمیه اصفهان حضور یافت. سپس برای تکمیل آن، راهی قم شد و تحصیل را در مرحله سطح ادامه داد. همچنین در درس خارج بزرگ ترین فقهاى دوران معاصر شرکت کرده و به درجه اجتهاد نائل آمد. او حدود چهارده سال در مدرسه حقّانی به تدریس مشغول بود.

اساتید

وى نزد استادانى مبرّز ی کسب فیض نمود که عبارت بودند از:

اصفهان
  1. پدرش ملاّ هاشم
  2. سیّد ابوالقاسم هرندى
  3. سیّد محمّد هاشمى
  4. حاج میرزا محمود معین
  5. حاج شیخ علی مشکاتی
  6. شیخ حیدرعلی صلواتی
  7. روح الله امامى
  8. حاج سیّدمحمّدباقر ابطحی
  9. حاج شیخ احمد فیّاض
قم
  1. آیت الله بروجردى
  2. امام خمینی
  3. سیّد محمّد حجّت کوه کمرى
  4. سیّد محمّدرضا گلپایگانى
  5. شهید شیخ محمّد صدوقی
  6. حاج میرزا عبدالکریم تهرانى
  7. سیّد رضا بهاءالدینى
  8. سیّد محمّدباقر سلطانى
  9. شیخ عبدالجواد جبل عاملى اصفهانى
  10. سیّد زین العابدین کاشانى
  11. روح الله کمالوند خرّم آبادى
  12. شیخ حسینعلى منتظرى[۱]

دوستانى که بیشتر با آنها هم بحث و مأنوس بود عبارت بودند از آیات بزرگوار:

  1. شهید على قدّوسى
  2. شهید سیّد محمّدحسین حسینى بهشتى
  3. شهید محمّدمهدى ربّانى املشى
  4. شیخ محمّد نهاوندى
  5. محمّدتقى مصباح یزدى
  6. شیخ جعفر سبحانى
  7. سیّد جواد علم الهدى
  8. میرزا على مشکینى
  9. ابراهیم امینى
  10. ناصر مکارم شیرازى


شاگردان

وى 14 سال در این مدرسه حقانی از «جامع المقدمات» تا «کفایه» را تدریس کرد.طلاّب زیادى از محضر درس او فیض بردند که برخى از آنان به فیض شهادت رسیدند که عبارتند از:

  1. شهید ذبیح الله کرمى
  2. شهید محمّد شهاب
  3. شهید ناصر بنى جمالى
  4. شهید محسن حاجى جعفرى
  5. شهید عبدالله میثمى
  6. شهید مصطفى ردانى پور
  7. شهید سیّد حسن شاهچراغى
  8. شهید حسن مهدوى همدانى

جایگاه

جایگاه سیاسی

آیت الله جنتى به عنوان یکى از مهم ترین شخصیت هاى انقلابى دوران اخیر یاد شده و پس از پیروزى شکوه مند انقلاب اسلامى، نقش مهمّى در تثبیت انقلاب ایفا نمود. وی اکنون ریاست مجلس خبرگان رهبری، دبیر شورای نگهبان است.

امام خمینی او را شخصیت بزرگی برشمرده که لیاقت براى همه مسائل را دارند.[۲] آیت الله خامنه ای نیز اورا شخص باارزش و بافضیلت و سابقه دار و موجه و عالمى معرفی می‌کنند.[۳]

فعالیت ها

فعالیت های علمی

آیت الله جنّتى در کنار دوستانش شهید قدوسى، شهید بهشتى و آیت الله مصباح یزدى، از مؤسسین و گردانندگان اصلى مدرسه علمیه حقانى بود. این مدرسه پویا و نو، تأثیر به سزایى در تربیت طلاّب انقلابى داشت و هر کدام از تربیت یافتگان این مدرسه بابرکت، در مبارزه علیه دیکتاتورى رژیم پهلوى و تلاش براى پیروزى انقلاب اسلامى و شکل گیرى جمهورى اسلامى در ایران نقش به سزایى داشتند.[۴]

فعالیت های اجرایی و سیاسی

قبل از پیروزی انقلاب اسلامی

وى هنگامى که در قم مشغول تحصیل بود، با شرکت در کنفرانس ها و جلسه هایى که علیه رژیم طاغوت برگزار مى شد، حرکت انقلاب اسلامى را تسریع مى بخشید. همین حرکت هاى انقلابى وى باعث شد که رژیم طاغوت واکنش نشان دهد. او همراه با دیگر روحانیون قم براى تبلیغ و افشاى جنایات رژیم منحوس پهلوى به نقاط مختلف کشور و به ویژه تهران سفر مى کردو بى اعتنا به هشدارهاى عوامل ساواک، براى رسیدن به هدف اسلامى شان مبارزه را ادامه دادند تا این که رژیم مجبور شد وى و دیگر مبارزین را دستگیر و به نقاط مختلف کشور تبعید کند. ابتدا براى مدّت کوتاهى به تهران تبعید شد. پس از بازگشت به تهران و ادامه فعالیّت هاى ضد طاغوت، این مجاهد خستگى ناپذیر به شهرستان اسدآباد همدان تبعید گردید. در ادامه مبارزات، آیت الله جنتى، طى نامه اى به اقامت اجبارى سه ساله در شهرستان فردوس محکوم شد.[۵]او در برابر حکم اعدام عدّه اى از انقلابیون نیز ساکت ننشست و همراه با طلاّب مبارز دیگر به تحریک علما پرداخت تا آنان در مقابل حرکت رژیم پهلوى موضع گیرى کنند.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی

آیت الله جنتی با سامان دهى نهادهاى جدید، همچون شوراى نگهبان و سازمان تبلیغات اسلامى، خدمت بسیار بزرگى انجام داد. مسئولیت های وی عبارتند از:

  1. عضویت در شوراى نگهبان
  2. امامت جمعه در کرمانشاه و اهواز، و امام جمعه موقّت تهران و قم
  3. ریاست سازمان تبلیغات اسلامى
  4. عضو شوراى نمایندگان رهبرى در دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالى
  5. نمایندگى امام و رهبرى در اتّحادیه انجمن هاى اسلامى دانش آموزان
  6. عضویت در هیئت مؤسس جامعة الزهراء قم
  7. عضویت در شوراى عالى مجمع جهانى اهل بیت(علیهم السلام)
  8. مسئولیت ستاد احیاى امربه معروف ونهى ازمنکر
  9. نمایندگى مقام معظم رهبرى در کمک رسانى مظلومان کشور بوسنى و هرزگوین
  10. عضویت در شوراى جنگ
  11. نمایندگى مجلس خبرگان در دوره اوّل و دوم از خوزستان و دوره سوم از تهران
  12. عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام.
  13. عضویت درشوراى عالى انقلاب فرهنگى
  14. عضویت در کمیسیون صدا و سیما به عنوان نایب رئیس
  15. مأموریت حل اختلاف بین علماى شیراز
  16. رسیدگى به انتخابات مجلس شوراى اسلامى در گرگان اردیبهشت ماه 1367.

سیره‌ی اخلاقی

آیت الله جنّتى مى تواند اسوه اى نیکو براى کارگزاران و کارمندان نظام اسلامى باشد. تقیّد به برگزارى نماز اوّل وقت، شرکت در نماز جمعه و زندگى بسیار ساده و بى آلایشى از ویژگی های اخلاقی وی می باشد. او چه در دوران طاغوت و چه در حال حاضر که از ارکان مهم نظام به شمار مى رود، وضعیّت ساده زندگى را حفظ کرده است.

آثار

از آثار ایشان:

  1. ترجمه اثبات الهُداه
  2. ترجمه ایقاظ الهجعه
  3. ترجمه تحف العقول
  4. الزواج فى الاسلام به نام ازدواج در اسلام
  5. ترجمه «اثنا عشریه» به نام نصایح
  6. مقالات، پیام ها و مقدمه نگارى هاى فراوان[۶]

پانویس

  1. مهدوی، اعلام اصفهان، ج1، صص488و490.
  2. خمینی، صحیفه امام، ج 7، ص 264.
  3. پایگاه اطلاع رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله سید علی خامنه‌ای.
  4. دبیرخانه مجلس خبرگان رهبری، خبرگان ملّت، دفتر اوّل، ص 152.
  5. خاطرات آیت الله محمّدمهدى ربانى املشى، ص 185.
  6. پژوهشکده علمی کاربردی باقرالعلوم(ع)، گلشن ابرار، ج6، صص487-472.

منابع