این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
شهید سید محمد بهشتی
شهید سید محمد بهشتی | |
---|---|
![]() | |
زادهٔ | ۱۳۰۷ اصفهان |
درگذشت/شهادت | ۱۳۶۰/۴/۷ حزب جمهوری اسلامی ایران سرچشمه تهران |
مدفن | بهشت زهرای تهران |
محل تحصیل | حوزه علمیه اصفهان حوزه علمیه قم |
والدین |
|
این صفحه نیازمند تکمیل یا تصحیح است. این تکمیل شامل موارد علمی، اطلاعات به روز و یا سایر موضوعات است و شما می توانید در کامل تر شدن دانشنامه همراه ما باشید. |
شهید آیت الله دکتر سید محمد حسینی بهشتی دوم آبان ۱۳۰۷، در شهرستان اصفهان چشم به جهان گشود. پدرش سیدفضل الله و مادرش معصومه بیگم نام داشت. تا دوره دکترا در رشته فلسفه درس خواند. به فراگیری علوم دینی و حوزوی نیز تا سطح مقدمات پرداخت. رئیس دیوان عالی کشور نیز بود. سال ۱۳۳۲ازدواج کرد و صاحب دو پسر و دو دختر شد. هفتم تیر ۱۳۶۰، در دفتر مرکزی حزب جمهوری در سرچشمه تهران توسط سازمان مجاهدین خلق (منافقین) بر اثر انفجار بمب شهید شد. مزار او در بهشتزهرای تهران واقع است.[۱]
زندگینامه
از مادری مجتهد زاده، دختر آیت الله سید محمد صادق خاتون آبادی و پدری روحانی، متقی و بزرگوار متولد شد. تحصیلاتش از مکتب خانه بود تا دبیرستان سعدی. ... و بعد هم در سال ۱۳۲۱ فراگیری دروس حوزوی در حوزه علمیه صدر بازار اصفهان.
سال ۱۳۲۶، سال ورود او به جوار کریمه اهل بیت(ع) و نیلوفر کویر، حضرت فاطمه معصومه (س) و آغاز استفاضه او از محضر فرزانگان علم و معرفت در قم است.
در سال ۱۳۲۷ تحصیل علوم دانشگاهی را در دانشکده معقول و منقول، یعنی دانشکده الهیات فعلی شروع کرد و تا مقطع دکترای فلسفه پیش رفت. مرحوم آیت اللّه شیخ محمّد کلباسی می گوید:
« استاد ما حاج شیخ محمّد جواد فریدنی که در تقدّس و تقوا زبانزد خاص و عام بود، یک روز بی هیچ مقدمه ای در وسط درس خطاب به شهید بهشتی با لحن خطابی و قاطع گفت: آقای بهشتی! شما در آینده ریاست فوق العاده و بزرگی خواهید داشت. شما به ریاست بزرگی می رسید. این سخن از مردی آن چنان، برای جوانی کم سنّ و سال و ناشناخته و مانند دیگر طلاب مشغول به تحصیل، همگان را به شگفتی واداشت. مرحوم فریدنی اهل معنی بود».[۲]
او علاوه بر فارسی به عربی، انگلیسی و آلمانی هم مسلط بود. فراست و فرزانگی خاصی داشت و همه این موارد موجب شد تا علمای اعلام و مراجع عظام از جمله آیت الله خوانساری، از او بخواهند به مرکز هامبورگ آلمان برود و در آنجا به تبلیغ مبانی دین مبین بپرد او رفت و آلمانی ها را هم در آنجا تحت لوای خود گرفت. در هامبورگ دانشجویان و مردم مست و مسیحی شیفته او شده بودند؛ چرا که جاذبه هایی برای خود داشت. حتی دشمنان هم به جذابیت، جدیت و ابهت او اذعان کرده اند. از بی بی سی بشنوید، برنامه شبانه جام جهان نما مورخ۱۳۶۰/۴/۸ : «آیت الله دکتر سید محمد حسینی بهشتی مردی خوش لباس، با چهره ای گیرا و پر از ابهت بود. هرگز کلمه بیجا به زبان نمی آورد، به نظم و سازمان اعتقاد داشت.»
یکی از درخشش های زندگانی او، استفاضه از استادان بنام و فرزانه بود؛ از جمله حضرات آیات و آیات عظام: امام خمینی، محقق داماد، علامه طباطبایی، حاج شیخ مرتضی حائری، بروجردی، سید محمد نقی خوانساری، حجت کوه کمره ای و... و دیگر، دوستان اندیشمندی همچون: آیت الله مطهری، امام موسی صدر، آیت الله خامنه ای، آیت الله قدوسی، آیت الله مکارم و...
شهید بهشتی سرانجام در شامگاه هفتم تیر ۱۳۶۰ به لقای محبوب خود شتافت و سیدالشهدای انقلاب لقب یافت تا به همراه ۷۲ شقایق خونین در باغ لاله خیز ایران اسلامی، شاهد همیشه زنده تاریخ انقلاب باشد.
به راستی از کدام ویژگی او باید سخن گفت؟ از سیاست، دیانت، روابط بسیار صمیمی و عاشقانه خانوادگی ، مدیریت ، علم و معرفت، آثار و... بهتر آن باشد که سر دلبران از زبان امام دلبران شنیده شود.[۳]
فعالیت ها
او حرکت های فرهنگی و مسئولیت های بزرگی داشت؛ از جمله:
- ۱۶ ساله بود که در اصفهان در برابر حزب توده ایستاد و انحرافات آنان را افشا کرد.
- در سال ۱۳۴۱ با جمعیت مؤتلفه که در تظاهرات سال ۴۲ نقش داشت، همکاری می کرد.
- سال ۱۳۴۳ انجمن های اسلامی دانشجویان را در اروپا تشکیل داد و مدت پنج سال در آنجا اقامت گزید.
- ارتباط با امام در پاریس و تشکیل هسته شورای انقلاب اسلامی از اقدامات دیگر او بود.
- مدیریت و ریاست مجلس خبرگان قانون اساسی و نقش ممتاز و درجه اول در تدوین قانون اساسی و همچنین ریاست دیوان عالی کشور و قوه قضائیه از مسئولیت های این شهید بعد از پیروزی انقلاب اسلامی بود.
پانویس
منابع
- واحد تحقیقات امام زاده شاه جمال با همكاری سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران، فرهنگ اعلام شهدای روحانی: به همراه زندگينامه شهدای روحانی، قم: معاونت پژوهش و ارتباطات فرهنگی امام زاده شاه جمال ، ۱۳98.
- کنگره شهدای طلبه و روحانی استان اصفهان، شاهدان روحانی: یادنامه کنگره شهدای طلبه و روحانی استان اصفهان، اصفهان: وسپان، 1388.