سید فضل اللّه بهشتی

سيد فضل الله بهشتی

سید فضل اللّه بهشتی( متوفی 1382ق) از علمای فاضل و امام جماعت شهر اصفهان در قرن چهاردهم قمری است.

زندگی‌نامه

خاندان

سيد فضل الله فرزند آقا سيد محمد هاشم بن سيد محمد صادق بن عبد الباقى بن محمد رضا حسینی بهشتی بود. وی پدر شهید سید محمد بهشتی است. همسر سید فضل‌الله، مرحومه معصومه بیگم خاتون آبادی دختر میرمحمد صادق خاتون آبادی از زنان پارسای اصفهان بود. وی حافظ قرآن بود و در منزل خود کلاس های تعلیم احکام و قرآن برای دختران خانواده های مستضعف و بی بضاعت تشکیل می داد که حتی از اطراف اصفهان هم در این کلاس ها شرکت می کردند. آن مرحومه از نظر روحی بسیار سالم و مهذّب بود و اصلا اهل طعنه و غیبت و بدگویی از دیگران نبود. مرحومه معصومه بیگم خاتون آبادی در مصاحبه با روزنامه جمهوری اسلامی می گوید:

«پدرم چون اولاد پسر نداشت و من هم درس خوانده بودم، می گفتند که مرحوم بحر العلوم حوزه درس او را یک دختر اداره می کرد؛ من هم می خواهم که این دختر در خانه باشد و به جای پسر، پیش دستم برایم بنویسد و برایم بخواند، از این رو هر چه خواستگار می آمد ردّ می کرد. بعداً پدرم خوابی دیده بودند که از منزل آقای بهشتی از من خواستگاری می کنند و از من اولادی به وجود می آید که عام المنفعه می شود و در خواب گفته بودند که عمرت آن قدر کفاف نمی کند و پدرم در خواب به مادرم گفته بودند که از جانب خدا بنا شده است که این دخترمان را شوهر بدهیم. به هر حال من شوهرکردم. پدرم منتظر بود که پسرم به دنیا بیاید. وقتی به دنیا آمد و یک ساله شد پدرم از دنیا رفت.پس از فوت پدرم شبی او را در خواب دیدم که می گفت: وقتی می خواستم از دنیا بروم چهارده معصوم دور تختم بودند. آن گاه روح مرا گرفتند و به پیش پیامبر بردند. من (به پدرم) گفتم که ما چه کار کنیم که شفاعت ما پیش آن ها بشود؟ گفتند که این آقا محمّد (شهید بهشتی) را خیلی مواظبت کنید، این باقیات الصالحات است و خیلی سفارش از این قبیل به من کردند».

این بانوی با فضیلت در سال 1412 ق وفات یافت و در گلستان شهدای اصفهان مدفون گشت.

تحصیلات

سید فضل‌الله پس از آن كه دوران كودكى را طى نمود، قدم در وادى تحصيل علم و معرفت نهاد و از محضر پدر بزرگوار خود بهر ه‌مند گرديد.

اساتید

او در تكميل علوم و تحصيل به خدمت بزرگانى همچون آيت الله مير سيد محمد صادق خاتون آبادى و آخوند ملا محمد حسين فشاركى رسيد و به كسب اجازاتى از اساتيد خود مفتخر گرديد.

سیره اخلاقی

وی اخلاقى پسنديده وصفاتى حميده داشت و رفتارش توام با وقار، متانت، محبت و حسن خلق بود و كلام و گفتارش با نرمی و ملايمت بسيار همراه بود. شهید بهشتی در مصاحبه ای درباره پدر بزرگوار خود می گوید:

» پدرم یک روحانی بود با وارستگی های خاصّ خودش و کوشش داشت مردم را ارشاد بکند. در هفته چند روز در شهر به کار و فعالیت می پرداخت و هفته ای یک شب به یکی از روستاهای نزدیک شهر، برای امامت جماعت و کارهای مردم می رفت. او امام جماعت بود و در مسجد وعظ می کرد. علاوه بر این، مراجعات مردم به او در منزل زیاد بود و در این مراجعات هم می کوشید که باز مردم را با اخلاق و وظایف اسلامی آشنا کند. در دو سه روستا هم برای اقامه جماعت می رفت و با روستاییان و کارگران زیاد معاشرت داشت و آن ها هم به خانه ما آمد و رفت زیادی داشتند. در دوره جوانی به روستای حسن آباد در پنجاه کیلومتری اصفهان می رفت که آن جا بیشتر مردم چوپان و روستاییان خیلی ساده ای بودند.سالی یکی دو بار وی به آن جا می رفت و این روستایی ها هم به منزل ما می آمدند و من از این روستاییان، از خواسته ها و نیازهایشان، از خصلت ها و مردانگی هایشان، و از صفای آن ها خاطره ها دارم».

فرزند شهید مظلوم بهشتی می گوید:

«پدرم در بعضی از روحیاتشان متأثّر از پدرشان بودند. وی امام جماعت مسجد لنبان بود که به روستاها سرکشی می کرد و دفتر ثبت ازدواج و طلاق داشت. بسیار آدم ساده زیست و منیع الطبعی بود و زیر بار منّت هیچ کس نمی رفت و پدرم این روحیه را از او گرفته بود».

فعالیت ها

وى در مسجد لنبان و حسين آباد اقامه جماعت مى نمود و بنا به اعتقادى كه به اشتغال روحانيت در كنار امور دينى و تبليغى داشت، برای امرار معاش خود، دفتر ثبت ازدواج و طلاق داير نمود.

وفات

سید فضل الله بهشتی در 12 محرم الحرام 1382 ق در 71 سالگی وفات نمود و در تکیه سادات بهشتی واقع در تخت فولاد مدفون شد.

به گفته‌ی فرزندشان: « وی در سال 1341 در 71 سالگی به رحمت ایزدی پیوست.»

منبع

• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج۱، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، ۱۳۸۹.