این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

شهید سید مهدی مهری

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
شهید سید مهدی مهری
Mehdi Mehri.jpg
زادهٔ۱۳۳۹
خمینی شهر
درگذشت/شهادت۱۳۶۳/۱۲/۲۳
جزيره مجنون – عمليات بدر
مدفنگلزار شهدای آدريان
محل تحصیلحوزه علمیه آیت الله مشکوة خمینی شهر
حوزه علمیه اصفهان
حوزه علمیه قم
والدین
  • سيد ابو الفضل (پدر)

شهید سید مهدی مهری سیزدهم خرداد ۱۳۳۹، در روستای آدریان از توابع شهرستان خمینی شهر چشم به جهان گشود. پدرش سید ابوالفضل و مادرش زهرا نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. سپس به فراگیری علوم دینی و حوزوی تا (سطح مقدمات) پرداخت. سال ۱۳۶۰ ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و سوم اسفند ۱۳۶۳، در شرق رود دجله عراق به شهادت رسید. پیکر او مدت ها در منطقه بر جا ماند و سال ۱۳۷۴ پس از تفحص، در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد.[۱]

زندگی نامه

حماسه آفرين عمليات های فتح المبين، والفجر۲ ،والفجر۳و خيبر بود كه در عمليات بدر، به آرزوی خود رسيد و شاهد مقصود را در آغوش كشيد. او با علاقه ای كه به علوم دينی داشت مدت دو سال در حوزه علمیه آیت الله مشکوة خمینی شهر تحصيل كرد.

سپس به مدرسه علميه ذوالفقار اصفهان رهسپار گرديد و نيز سه سال در مدارس صدر، ملا عبد االله و جده كوچك و حوزه علمیه جده بزرگ به تحصيلات خود ادامه داد. آنگاه برای تكميل معارف به حوزه علميه قم در جوار نيلوفر كوير، حضرت فاطمه ی معصومه(س) رهسپار گرديد.

سيد مهدی در قم هرچه بيشتر با افكار امام خمينی (ره) آشنا شد و به فعاليت های مخفی سياسی دست زد و در تظاهرات۱۹ دی قم شركت داشت. سيد مهدی جوانی متواضع و فروتن بود و جوشش اجتماعی داشت، ساده زيستی و نوع دوستی دو ويژگی اساسی او بود كه باعث شد علاقه مندان زيادی داشته باشد.

اعزامش به جبهه توسط تيپ الغدير بود.در فتح المبين و خيبر مجروح گشت و پس از شهادت در عمليات بدر، ده سال پيكر شريفش ميهمان خاك های گرم و خون گرفته جنوب بود تا عاقبت تابوتش سبكبار، تشييع و در گلستان شهدای آدريان آرام گرفت.[۲]

پانویس

  1. واحد تحقیقات امام زاده شاه جمال با همكاری سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران، فرهنگ اعلام شهدای روحانی ،ص ۶۵۵.
  2. کنگره شهدای طلبه و روحانی استان اصفهان، شاهدان روحانی ،ص۴۰۲.

منابع