سید محمدرضا بن محمدحسین حسینی هرندی

سید محمدرضا حسینی هرندی

سیّد محمّد رضا حسینی هرندی، معروف به «حاج آقا رضا هرندی» فرزند سیّد محمّد حسین عالم فاضل، واعظ کامل در قرن چهاردهم هجری بود.

زندگی نامه

ولادت

وی در سال 1280ش در هرند متولد شد.

تحصیلات

ادبیات و مقداری از سطح را از پدر خود، آیت الله سید حسین (م:1350ق) که عالمی جامع و فقیهی کامل بود ، فرا گرفت. سید محمدرضا سپس راهی اصفهان گردید و در مدرسه جده کوچک ساکن گردید و از محضر بهره ها برد و سپس به نجف اشرف رفت و دو سال خوشه چین محضر سید ابوالحسن اصفهانی و سید عبدالهادی شیرازی شد و از دو استاد اخیر و سید محمود شاهرودی مجاز گردید و به اصفهان مهاجرت نمود.

او سالها در اصفهان به موعظه و ارشاد مشغول بوده و در مسجد دارالشفا اقامه جماعت می نمود.

اساتید

حسینی هرندی در اصفهان و نجف نزد جمعی از علماء کسب فیض نمود از جمله:

اساتید اصفهان

• شیخ محمّد علی فتحی دزفولی
• سیّد محمّد مدرس نجف آبادی
• شیخ علی مدرس یزدی
• میر سیّد علی مجتهد نجف آبادی
• میرزا ابوالحسن خاتون آبادی،
• شیخ محمدحسین فشارکی،
• سید محمدمهدی درچه ای
• میر سید علی مدرس نجف آبادی

اساتید نجف

• آقا سیّد ابوالحسن اصفهانی
• سیّد عبدالهادی شیرازی

فرزندان

از فرزندان ایشان، حاج سید محمدحسین هرندی در سال 1355ق در اصفهان متولد شد و از یازده سالگی وارد حوزه علمیه اصفهان گردید و از محضر شیخ جلال الدین اژه ای، شیخ عباسعلی ادیب، حاج شیخ احمد فیاض، شیخ محمد طبیب زاده و میر سید حسن مدرس استفاده نمود و به شهر مقدس قم مهاجرت نمود و از محضر سید محمدباقر سلطانی، شیخ مرتضی حائری، ده سرخی، سید محمدرضا گلپایگانی، علامه طباطبایی، محقق داماد و علامه میر سید علی فانی استفاده ها برد و از استاد اخیر اجازه اجتهاد دریافت نمود و از حضرات آیات حکیم و شاهرودی مجاز گردید. وی مدت دو سال نیز خوشه چین محضر سید محمدرضا خراسانی گردید و به وظائف شرعیه و رفع مشکلات مردم اهتمام ورزید. از خدمات ایشان به احداث سجادیه هرندیها در شهر مشهد مقدس و فاطمیه هرند می توان اشاره نمود. از ایشان تألیفات پراکنده ای به یادگار مانده که رساله ای در «علوم غریبه»، «دیوان اشعار»،«کشکول و فوائد متفرقه ای» بر بعضی از کتب فقهی از آن جمله است.

وی در ظهر روز چهارشنبه 19 رجب 1432ق/1تیر1390ش دارفانی را وداع و در رضویه هرند مدفون گردید.

آثار و فعالیت ها

آثار

از آثار علمی ایشان تعلیقات بر شرایع الاسلام محقق حلی است و تعالیقی که بر اصول کافی نگاشته است که نسخه های آن نزد خاندان وی موجود است.

فعالیت ها

وی عالمی جامع و در سرعت اشتغال و حاضرجوابی کم نظیر بود و دارای تمثیلات و مطایبات منحصر در بیان احکام و شرعیات بود و اهتمام زیادی بر ترویج مذهب حقه تشیع داشت که حکایت تشرف ایشان محضر حضرت ولی عصر (عج) مشهور است. سخنان وی به مذاق خواص و عوام پسندیده بود و برای درک نماز و منبرش در مسجد دارالشفاء بازار حاضر می شدند. وی از خطبای معروف اصفهان و محبوب و مقبول عموم طبقات بود.بیانی دلنشین داشت و مردم را با مواعظ شافیه خود ارشاد می فرموده است.

از جمله خدمات صاحب عنوان احیای مساجد بود که مسجد مهدی موعود، صاحب الزمان دردشت و مسجد علی بابا از آن جمله است.

وفات

وی در سن 85 سالگی در 7 ربیع الثانی 1402ق (مطابق 12 بهمن 1360ش) وفات یافته و در تکیه شهدای اصفهان مدفون شد.

منابع

• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان،ج۴، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.
• مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان (کتاب)، اصفهان سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.