این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
سید محمدباقر حسینی تویسرکانی
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
حاج سیّد محمّد باقر تویسرکانی (1293ق-1374ق) عالم فاضل مجتهد زاهد، فرزند عالم ربانی حاج میرزا عبدالغّفار حسینی تویسرکانی، از علمای عالیقدر قرن چهاردهم هجری در اصفهان است.
زندگی‌نامه
ولادت
وی در غرّه جمادی الاولی سال 1293ق در اصفهان متولّد شد.
تحصیلات
او علوم ادبی، فقه و اصول، فلسفه و عرفان را در نزد اساتید اصفهان فراگرفت و در ذیقعده 1326ق عازم زیارت بیت الله الحرام گردید و پس از انجام مراسم حج، به قصد زیارت عتبات عالیات وارد عراق شد و برای مدت دو سال در نجف اشرف اقامت گزید و از جلسه درس مراجع عالیقدر عالم تشیع کسب فیض نمود و سپس به علت کسالت عارضه ملزم به بازگشت به مولد خود گردید و تحصیلات خود را تکمیل نموده و به اخذ اجازه اجتهاد و روایت در سال 1346ق نائل شد.
اساتید
- پدر بزرگوارش
- آقا سید محمد شوشتری(علوم ادبی)
- مولی عبدالرزاق رشتی(علوم ادبی)
- آقا میرزا محمد حسین همدانی
- حاج میرزا بدیع درب امامی(معالم الاصول و قوانین و شرح لمعه)
- آقا میرزا محمد حسن نجفی(امام مسجد ذوالفقار واقع در بازار بزرگ اصفهان)
- آقا میرزا محمد هاشم چهارسوقی
- مرحوم جهانگیر خان قشقائی(فلسفه و عرفان)
- آخوند ملا محمد کاشانی(فلسفه و عرفان) [۱]
- آقا سید محمد کاظم یزدی
- آخوند ملا محمد کاظم خراسانی
- آقا سید محمد باقر درچه ای
- آخوند ملا محمد حسین فشارکی
سیره‌ی اخلاقی
آن مرحوم عالمی متواضع و پارسا و متخلق به اخلاق اسلامی و انسانی بود و دارای سیرتی همانند سیرت اجداد بزرگوارش. از صحبت و معاشرت با عوام حتی المقدور کناره می گرفت؛ گرچه در مواقع نیاز آنان به امور شرعی و مسائل مذهبی به حل مشکلات می پرداخت. اهل فضل و علم بسیار مورد احترام او بودند. هرگاه طلبه ای وارد مجلس می شد، در احترام به او به پا می ایستاد و هرگاه چند نفر با هم بودند، در سلام به آنها سبقت می گرفت.
مرحوم مهدوی در وصف او می نویسد:
عالم فاضل، مجتهد زاهد، از علماء اخیار و فضلای ابرار و فقیهی جامع و منزوی بود.[۲]
آثار و فعالیت‌ها
آثار
کتب زیر از تألیفات وی است:
1. «تعلیقات بر حواشی مغنی»
2. «حواشی بر شرایع»
3. «حواشی بر شرح لمعه»
4. «حواشی بر تفسیر روح البیان» شیخ اسماعیل حقّی
5. «ماثر الباقریّه» در فوائد رجالی و متفرقات
6. «رساله در احوال صاحب الزمان (عجل اللَّه تعالی فرجه الشّریف)»
7. «مشکوه الضیاء فی أحوال فاطمه الزّهرا»
8. «تحفه الأخوان فی إعجاز القرآن»[۳]
فعالیت‌ها
وی از ائمه جماعت محلّه جماله و پیشنماز مسجد حاج محمّد جعفر آباده ای بود. او بیشتر اوقات در کتابخانه خود به مطالعه مشغول بود و جمعی از فضلاء و دوستانش به منزل او می رفتند و به مباحثه می پرداختند.
وفات
این عالم جلیل در شب دوّم ربیع الاوّل 1374ق مطابق با 8 آبان 1333ش وفات یافته و جنب قبر پدر خود واقع در تکیه تویسرکانی در تخت فولاد مدفون گردید. میرزا حبیب الله نیّر در رثای او چنین می سراید:
| طائف خانه حق بارگه سبحانی | شد سوی عالم باقی ز سرای فانی | |
| سید شرع مدار اسم محمد باقر | بزم فردوس برین گشت از او نورانی | |
**** | ||
| شد ز « نیّر » چو سؤال از سنة تاریخش | چونکه آن حجت الاسلام بدی روحانی | |
| قدسیان کرده خطابی و به روحش گفتند | « قدس مأوی بنما باقر تویسرکانی »[۴] | |
همچنین سید علی بدیع‌زاده «هور» در مادّه تاریخ فوت او چنین سروده است:
| اِذ جمع الواحد فی الجمعِ قُل | اِقَتَرب الباقرُ بِالباقر[۵] |
پانویس
منابع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.