این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
سید اسدالله شفتی
 | |
| اطلاعات فردی و علمی | |
|---|---|
| نام کامل | سید اسدالله شفتی بیدآبادی |
| زادروز | ۱۲۲۷ یا ۱۲۲۸ قمری |
| تاریخ وفات | ۱۲۹۰ قمری |
| مدفن | سمت راست وارد شونده به صحن مطهر حضرت علی(ع) |
| اساتید | آقاسیّدابراهیم قزوینی،شیخ مرتضی انصاری، شیخ نوح جعفری نجفی، و... |
| شاگردان | میرزا محمد باقر چهارسوقی، سید عبدالحمید، آقا میرزا حسن سادات، و... |
| آثار | رساله در امامت، رساله در تجوید، رساله در تقلید، و.... |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | |
| اجتماعی | ائمه جماعت، مدرس |
حاج سیّداسداللّه شفتی بیدآبادی(1227یا1228ق-1290ق) عالم فاضل، زاهد متّقی، ادیب محقّق و مجتهد مدقّق قرن سیزدهم قمری است.
زندگی نامه
ولادت
در سال ۱۲۲۷ یا ۱۲۲۸ هجری قمری در اصفهان متولد شد.[۱]
خاندان
او فرزند حاج سیّدمحمّدباقر حجّت الاسلام شفتی، از نوادگان حضرت امام موسی کاظم، علیه السلام، بود. مادر وی نیز ظاهراَ از سادات محترم طباطبایی زواره بود.
مرحوم حاج سید اسدالله از دختر علامه فقیه حاج ملاعلی بن حاج میرزا خلیل تهرانی و زوجه‌ای دیگر، پنج فرزند (یک پسر و چهار دختر ) داشت:
- حاج سید محمدباقر ثانی
- زوجه ی آقا محمد ابراهیم قزوینی
- زوجه ی آقا سید محمدباقر معروف به آقا محمد عمادالاسلام (فرزند حاج سید جعفر)
- زوجه ی آقا شیخ عبدالجواد فرزند آقا محمد مهدی کلباسی[۲]
- زوجه ی مرحوم آقا سید ابوجعفر صدر[۳]
تحصیلات
دوران کودکی و نوجوانی را در اصفهان تحت تربیت پدر و مادر خویش پشت سر نهاد و در محضر پدر و دیگران تحصیل کرد و پس از اتمام تحصیلات خویش در علوم مقدماتی مانند صرف و نحو ، منطق ، بلاغت ، بخشی از فقه و اصول ، از اصفهان، برای تکمیل تحصیلات و علوم خویش، به نجف اشرف هجرت کرد. و در خدمت جمعی از اساتید بزرگ تحصیل کرده تا به مقامات عالی در علم و اجتهاد نائل گردید، به گونه‌ای که مقامات علمی و زهد و تقوای او مورد گواهی و تصدیق علما و اساتیدش واقع گردید.
سید اسدالله شفتی اصفهانی، در سال ۱۲۶۰ هجری قمری به امر پدر به اصفهان مراجعت کرد. در سال بازگشت وی، پدر بزرگوارش وفات یافت و ایشان مرجع امور شرعی و مورد وثوق و قبول همه ی اهالی اصفهان، بویژه علما و بزرگان واقع گردید.وی اوقات خود را صرف تحقیق و تألیف و مطالعه کتب می نمود.
او به درس و بحث و اقامه ی جماعت و رسیدگی به امور و حوائج مردم و نشر احکام الهی و خدمت به مسلمانان مشغول گردید. جمعی از بزرگان اصفهان در خدمتش تلمذ کردند و از او کسب اجازه نمودند. وی به مدت سی سال، ریاست علمی و دینی اصفهان را بر عهده داشتند.
اساتید
در نجف اشرف از مجالس درس آیات عظام زیربهره برد و از آنان اجازه روایت و اجتهاد دریافت نموده است:
- آقاسیّدابراهیم قزوینی صاحب ضوابط
- آقا شیخ محمّدحسین نجفی صاحب جواهر
- شیخ مرتضی انصاری
- شیخ نوح جعفری نجفی
- ملاّاحمد تربتی خراسانی(ازمشایخ روایت ایشان)[۴]
شاگردان
مهم‌ترین شاگردان و مجازین وی عبارت‌اند از:
- سید آقابزرگ حسینی قاضی عسکری
- میرزا محمدباقر چهارسوقی
- سید محمدجعفر بیدآبادی
- سید محمدجواد بن سید محمدصادق حسینی (معروف به «کتابفروش» و خواهرزاده ی مرحوم حاج سید اسدالله بیدآبادی)
- سید محمدتقی و سید میرزا علیرضا (ز برادران سید محمدجواد حسینی و خواهرزاده‌های سید اسدالله بیدآبادی)
- آقا میرزا حسن سادات
- میرزا حسین بن میرزا خلیل تهرانی
- آقا سید محمدرضا قوچانی
- سید محمدرضا نائینی
- سید محمدرضا بن سید محمدعلی حسینی کاشانی
- میرزا زین‌العابدین اصفهانی
- سید شهاب‌الدین نحوی
- سید عبدالحمید
- سید عبدالرحیم حسینی قاضی عسکری اصفهانی
- میرزا عبدالرزاق لنگرودی رشتی اصفهانی
- سید علی بن عبدالکریم طباطبایی اصفهانی
- ملا علی کنی
- میرزا فتح‌الله شریعت اصفهانی (شیخ‌الشریعه اصفهانی)
- سید محمد بن سید محمدحسن مجتهد موسوی
- شیخ محمد بن طعمه زریجاوی نجفی
- میرزا محمد بن عبدالوهاب بن داوود همدانی کاظمینی
- سید مهدی نحوی موسوی
- میرزا آقا نهاوندی
- سید حسن موسوی جرفادقانی[۵]
سیره‌ی اخلاقی
او تا آخر عمر از رسیدگی به امور طلاب و سرپرستی فقرا و ایتام و درماندگان غفلت نفرمود. او ملجا و امین مردم این شهر بود تا جایی که وی را در برخی مکارم اخلاق و محامد اوصاف، بر پدرش مقدم داشتند. منزل او میهمان سرای علمای وارد شده به اصفهان بود.عموم مؤلّفین که شرح حال وی را متذکّر شده اند، مقام زهد و عبادت و تقوای او را ستوده اند. مردم اصفهان برای درک نماز جماعتش ازدحام می کردند و ارادتمند او بودند و از محلات دور و دهات نزدیک شهر اجتماعِ ایشان، فضای مسجد سید را در صبح فرا می گرفتند و نماز صبح را به ایشان اقتدا می کردند.[۶]
آثار
کتب زیر از تألیفات او است:
- الاجازه الامامه لصلاه الجمعه
- رساله در امامت
- رساله در احکام وضعیّه
- رساله در ارث زوجه
- رساله در تجوید
- رساله در تقدیر
- رساله در تقلید
- حاشیه بر سیوطی
- رساله در حبوه
- حواشی بر تحفه الابرار
- حواشی بر نخبه حاجی کلباسی
- کتابی در رجال
- رساله ای در رخصت و عزیمت
- رساله در سبب و مانع
- رساله در شبهه محصوره و غیر محصوره
- شرح زیارت عاشورا
- شرح شرایع الاسلام
- رساله عصیریّه
- رساله عملیّه
- کتاب الغیبه فی حکم الاغتیاب
- کتاب الفقه الاستدلالی
- مستخرجات الطّرائف
- رساله در معرفه التّکالیف
- مناسک حج
- مناقب الائمّه علیهم السلام
- رساله در میراث.
- منتخب رساله عملیه
- رساله در نماز شب
- کتابی در ولایت[۷]
فعالیت‌ها
ایشان خدمات اجتماعی ارزنده ای داشته، و آثار باقیه بسیار به جای نهاده که از آن جمله است:
- تأمین آب آشامیدنی نجف اشرف
- بنای غسّال خانه در نجف اشرف
- تعمیر مسجد سهله در کوفه
- تعمیر مدرسه درکوشک(باقریه)
- وقف کردن مسجد سید اصفهان و تکمیل بنای آن.
حاج سیّداسداللّه از حُسن خط نیز برخوردار بوده، و آثاری به یادگار گذاشته که از آن جمله است: خطوط کتیبه داخلی بقعه پدر بزرگوار خود در مسجد سیّدکه گچ بری شده است.[۸]
وفات
ایشان در سال 1290ق به قصد زیارت اعتاب مقدّسه، از اصفهان حرکت نموده، در مسیر راه، در شب یک شنبه سلخ جمادی الثّانیه این سال در منزل کرند از توابع کرمانشاه وفات یافت. جنازه به نجف اشرف منتقل، و در اتاق سمت راست وارد شونده به صحن مطهّر حضرت علی (ع) از درب قبله، مقابل قبر حاج شیخ مرتضی انصاری مدفون گردید. مادّه تاریخ ایشان را سیّدجعفر حلّی در ضمن قصیده ای گوید:
«اسداللّه بمثوی اسداللّه توسّد»:1290.[۹]
پانویس
- ↑ در عموم کتابها تولد وی را بدون ذکر روز ، هفته و ماه در سال ۱۲۲۷ هجری قمری نوشته‌اند، مانند الکرام البررة ، دایرة المعارف تشیع ، معارف الرجال و در کتاب‌هایی مانند مکارم الاثار ، المآثر والاثار و الذریعة الی تصانیف الشیعة سال ۱۲۲۸ هجری قمری ذکر گردیده است. سید مصلح الدین مهدوی در تذکرة القبور به هر دو سال (۱۲۲۷ یا ۱۲۲۸ هـ. ق) اشاره نموده است.
- ↑ مهدوی، بیان المفاخر، ج۲، ص۲۴۸؛ج۱، ص۱۷۷.
- ↑ علامه تهرانی در الکرام البرره از این زوجه نام برده و نام وی را در زمره فرزندان سید اسدالله شفتی نوشته است.
- ↑ حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء والادبا، ج۱، صص۹۵-۹۴؛ صدر حاج سیدجوادی، دایرة المعارف تشیع، ج۲، ص۱۳۳؛ مهدوی، تذکرة القبور، ص۱۲۷؛ مهدوی، اعلام اصفهان، ج1، ص519.
- ↑ جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم، گلشن ابرار، ج9، صص283-298.
- ↑ قمی، الفوائد الرضویه،ج1، ص 90؛ آزاد کشمیری، نجوم السماء، ج 1، ص 65.
- ↑ بیانی، احوال و آثار خوشنویسان، ص9 10؛ مهدوی، بیان المفاخر، ج2، صص244- 351؛ بامداد، شرح حال رجال ایران، ج1، ص115؛ آقابزرگ طهرانی، الکرام البرره، ج1، ص124؛ کتابی، رجال اصفهان، ج 1، صص 135- 134.
- ↑ پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم (ع)، گلشن ابرار، ج9، ص283-298.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج1، ص520.
منابع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1386.
- پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم (ع)، گلشن ابرار ، ج9، قم: پژوهشکده باقرالعلوم، چاپ اول، 1389.
- پایگاه اطلاع رسانی فرهیختگان تمدن شیعیدریافت شده در تاریخ 1401/9/19.