سید محمدباقر ثانی بیدآبادی

حاج سیّد محمّدباقر شفتی بیدآبادی(1290ق-1333ق)، معروف به «حاج آقا» عالم فاضل، فقیه کامل و ادیب شاعر بود.

زندگی نامه

وی فرزند حاج سیّد اسداللَّه بیدآبادی بن حاج سیّد محمّد باقر حجّه الاسلام شفتی، مادرش دختر ملّا علی بن حاج میرزا خلیل طهرانی است. صاحب عنوان پس از وفات پدر (در سال ۱۲۹۰ق) به نجف اشرف مهاجرت نموده و نزد آقا شیخ محمّد حرزالدّین و سایر فضلاء تلمّذ نموده، در فقه، اصول و کلام صاحب نظر گردید.

منزل او محفل علماء وادباء و شعراء بوده است.او پس از فوت عموی خود حاج سیّد جعفر بیدآبادی در سال۱۳۲۰ق به اصفهان مهاجرت نموده. مرجع مسائل شرعی مردم گردید و به تعمیر و تکمیل مسجد جدّ خود (مسجد سیّد) پرداخته و به نصب ضریح و نصب ساعت اقدام نمود.

پس از وقوع استبداد صغیر و آشفتگی اوضاع مملکت، بار دیگر به نجف اشرف مهاجرت کرد، امّا به علّت درخواست های مکرّر مردم اصفهان، به موطن خود مراجعت نمود. وی در نجف اشرف کتابخانه ای با چندین هزار کتاب نفیس داشت که پس از فوت ایشان فروخته شد و در بین فضلای نجف پراکنده گردید.

او در مراتب فضل و ادب خصوصاً شعر نیز مهارت داشته و صاحب قریحه ای وقّاد و طبعی روان بوده است. این بیت از اشعار اوست:

یابن عمّ النّبیّ ایّ معالٍ

لک فی ارفع المدائح تذکر

وفات

سید محمد باقر بیدآبادی به فاصله شش ماه پس بازگشت به موطن خود از آن در روز سوم رمضان سال۱۳۳۳ق بر اثر ابتلا به سکته وفات یافته و در مقبره مسجد سیّد مدفون گردید.

منابع

• مهدوی، سید مصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، اصفهان : گلدسته.

• مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.