این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدباقر حکیم باشی مدرس خراسانی»
Kh1.ghorbani (بحث | مشارکتها) (ویرایش صفحه ولینک ورده) |
Kh1.shabani (بحث | مشارکتها) جز (عکس) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[پرونده:Mohamad bagher hakim bashi.jpg|بندانگشتی|300x300پیکسل|حاج میرزامحمّد باقرحکیم باشی]] | |||
'''حاج میرزا محمّد باقر حکیم باشی''' طبیب فقیه و حکیم ادیب، از دانشمندان و اطباء معروف اواخر دوره قاجاریّه. در اصفهان متولّد شد. | '''حاج میرزا محمّد باقر حکیم باشی''' طبیب فقیه و حکیم ادیب، از دانشمندان و اطباء معروف اواخر دوره قاجاریّه. در اصفهان متولّد شد. | ||
== معرفی == | ==معرفی== | ||
ایشان پس از فوت پدر به ناچار از تدریس علوم دینی چشم پوشیده و به طبابت پرداخت. در جوانی طبیب خوانین بختیاری بود و سرانجام به طبابت خانواده ظلّ السّلطان حاکم اصفهان پرداخت<ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص145؛ الاصفهان (رجال و مشاهیر)، صص 202 و 203.</ref>. | ایشان پس از فوت پدر به ناچار از تدریس علوم دینی چشم پوشیده و به طبابت پرداخت. در جوانی طبیب خوانین بختیاری بود و سرانجام به طبابت خانواده ظلّ السّلطان حاکم اصفهان پرداخت<ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص145؛ الاصفهان (رجال و مشاهیر)، صص 202 و 203.</ref>. | ||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۴: | ||
وی مدّتی نزد پدر [[عبدالجواد خراسانی|میرزا عبدالجواد مدرس خراسانی]] به تحصیل پرداخت. سپس نزد [[آقا سیّد محمّد شهشهانی]]،[[حاج شیخ محمّد باقر نجفی]]، [[سید اسد الله بیدآبادی|حاج سیّد اسداللَّه بیدآبادی]]، [[حسینعلی تویسرکانی اصفهانی|ملّا حسینعلی تویسرکانی]] و [[محمدصادق کتابفروش حسینی افطسی اصفهانی|میر محمّد صادق کتابفروش]] تلمّذ نمود و در علوم فقهی به اجتهاد نائل آمد و در طب طبیبی حاذق و در حکمت، حکیم ماهر شد. | وی مدّتی نزد پدر [[عبدالجواد خراسانی|میرزا عبدالجواد مدرس خراسانی]] به تحصیل پرداخت. سپس نزد [[آقا سیّد محمّد شهشهانی]]،[[حاج شیخ محمّد باقر نجفی]]، [[سید اسد الله بیدآبادی|حاج سیّد اسداللَّه بیدآبادی]]، [[حسینعلی تویسرکانی اصفهانی|ملّا حسینعلی تویسرکانی]] و [[محمدصادق کتابفروش حسینی افطسی اصفهانی|میر محمّد صادق کتابفروش]] تلمّذ نمود و در علوم فقهی به اجتهاد نائل آمد و در طب طبیبی حاذق و در حکمت، حکیم ماهر شد. | ||
== شاگردان == | ==شاگردان== | ||
میرزا ابوالقاسم ناصر حکمت | میرزا ابوالقاسم ناصر حکمت | ||
| سطر ۳۰: | سطر ۳۱: | ||
از شاگردان زبده او بوده اند. <ref>تخت فولاد، یادگار تاریخ، (نسخه خطی).</ref> | از شاگردان زبده او بوده اند. <ref>تخت فولاد، یادگار تاریخ، (نسخه خطی).</ref> | ||
== وفات == | ==وفات== | ||
سرانجام در روز چهارشنبه 6 جمادی الاوّل 1327ق وفات یافته و در یکی از اطاق‌های جنوبی [[تکیه خادم الشریعه|تکیه مرحوم آقا سیّد ابوجعفر خادم الشّریعه]] در [[تخت فولاد]] مدفون گردید و بعداً اولاد و اعقاب و نزدیکانش در آنجا به خاک رفتند. <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص107.</ref> | سرانجام در روز چهارشنبه 6 جمادی الاوّل 1327ق وفات یافته و در یکی از اطاق‌های جنوبی [[تکیه خادم الشریعه|تکیه مرحوم آقا سیّد ابوجعفر خادم الشّریعه]] در [[تخت فولاد]] مدفون گردید و بعداً اولاد و اعقاب و نزدیکانش در آنجا به خاک رفتند. <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص107.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۲۱ آبان ۱۴۰۱، ساعت ۰۱:۱۵
حاج میرزا محمّد باقر حکیم باشی طبیب فقیه و حکیم ادیب، از دانشمندان و اطباء معروف اواخر دوره قاجاریّه. در اصفهان متولّد شد.
معرفی
ایشان پس از فوت پدر به ناچار از تدریس علوم دینی چشم پوشیده و به طبابت پرداخت. در جوانی طبیب خوانین بختیاری بود و سرانجام به طبابت خانواده ظلّ السّلطان حاکم اصفهان پرداخت[۱].
در مداوای بیماران و علاج امراض، نفسی عیسوی داشته و تدریس طب قدیم در زمان او بدو منحصر بوده است.
وی کتابی در وبا نوشته که به طبع رسیده است. همچنین نسخه ای از چهل حدیث، از فرمایشات بزرگان دین موّرخ به غروب پنج شنبه 7 جمادی الثّانیه 1285 به خط و امضاء محمّد باقر بن عبدالجواد، نزد نویسنده موجود است که احتمالاً از صاحب ترجمه است.[۲]
اساتید
وی مدّتی نزد پدر میرزا عبدالجواد مدرس خراسانی به تحصیل پرداخت. سپس نزد آقا سیّد محمّد شهشهانی،حاج شیخ محمّد باقر نجفی، حاج سیّد اسداللَّه بیدآبادی، ملّا حسینعلی تویسرکانی و میر محمّد صادق کتابفروش تلمّذ نمود و در علوم فقهی به اجتهاد نائل آمد و در طب طبیبی حاذق و در حکمت، حکیم ماهر شد.
شاگردان
میرزا ابوالقاسم ناصر حکمت
آقا شیخ محمّد هادی فرزانه قمشه ای
و حاج سیّد مصطفی مؤیّد الاطباء
از شاگردان زبده او بوده اند. [۳]
وفات
سرانجام در روز چهارشنبه 6 جمادی الاوّل 1327ق وفات یافته و در یکی از اطاق‌های جنوبی تکیه مرحوم آقا سیّد ابوجعفر خادم الشّریعه در تخت فولاد مدفون گردید و بعداً اولاد و اعقاب و نزدیکانش در آنجا به خاک رفتند. [۴]
پانویس
منبع
برگرفته از: مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.