سید عباس صفی دهکردی

سیّد عباس صفی دهکردی(1304ق-1394ق)، بن سیّد علی بن سیّد محمّدتقی حسینی دهکردی، عالم عابد مدرس فاضل قرن چهاردهم قمری است.

سید عباس صفی دهکردی

زندگی‌نامه

ولادت

سیدعباس در سال 1304ق (1261ش) در روستای « اشکفتک» در پنج کیلومتری شهرکرد متولّد شد.

خاندان

به نوشته مرحوم سیّد کریم نیکزاد

طبق اسناد و مدارکی که دکتر سیّد رضا صفا در اختیار داشته: در دوره زمامداری رستم بیک آق قویونلو، میر سیّد محمّد از سادات و علمای آذربایجان به منطقه مرکزی آمده و طبق فرمان شاه اسماعیل اول، به منصب شیخ الاسلامی منطقه بختیاری و قشقایی و بویر احمدی منصوب شده و اولاد و احفاد او در این مناطق به ترویج مذهب تشیع پرداخته و بسیاری از امام زاده های موجود در این مناطق از اولاد سیّد محمّد می باشند.

در اوایل سلطنت فتحعلی شاه قاجار، سیّد محمّدتقی از نسل مرحوم سیّد محمّد به روستای اشکفتک آمده و ساکن شده و صاحب شش فرزند گردیده، از جمله:

1. سید محمّد تقی از علمای بزرگ چهار محال که قبرش در گورستان بالای این روستا واقع شده و زیارتگاه عمومی است.

2. آقا سیّد محمّد، پدر آیت اللّه سیّد محمّد رضا بختیاری

3. آقا سیّد علی که مزارش نزدیک قبر برادرش سیّد محمّد تقی قرار دارد.

آیت الله حاج سیّد عباس صفی فرزند آقا سیّد علی است.

فرزندان

وی داماد مرحوم سیّد محمّد منجمی از وعّاظ محترم اصفهان بود و از آن مرحوم چهار فرزند پسر و پنج دختر باقی ماند که دو تن از آنان به نام های سیّد مهدی (م1349ش) و دکتر سیّد فضل اللّه صفا در جوار او مدفون اند.

تحصیلات

مرحوم صفی تحصیلات مقدّماتی را در زادگاه خود نزد عموی بزرگوارش انجام داد. سپس در شهرکرد و اصفهان به تحصیل سطوح عالی و خارج فقه و اصول و حکمت و طب قدیم پرداخته و خود عالمی جامع و فاضلی کامل گردید. او مدّتی نیز در شهرهای مقدّس قم و نجف اشرف سکونت کرد و سپس به اصفهان مراجعت کرد.

اساتید

اساتید وی عبارتند از:

آیت اللّه شهید آقا جلال الدین بت شکن(شهرکرد)

• جهانگیر خان قشقایی
• آخوند ملاّ محمّد کاشانی
• آیت اللّه علاّمه شیخ عبدالحسین محلاتی
• آیت اللّه العظمی سیّد ابوالقاسم دهکردی
• آیت اللّه العظمی سیّد محمّد باقر درچه ای
• شیخ محمدرضا نجفی
• میرزا محمّد باقر حکیم باشی(طب قدیم)

آیت اللّه صفی با آیت اللّه العظمی حاج سیّد حسین بروجردی که آن زمان در اصفهان و مدرسه جدّه بزرگ حجره داشته اند هم درس و هم مباحثه بوده است.

از دیگر دوستان و همدرسان ایشان می توان به حضرات آیات:

1. حاج آقا رحیم ارباب
2. حاج میرزا علی آقا شیرازی
3. شیخ محمّد حسن عالم نجف آبادی
4. سیّد محمّد رضا خراسانی

اشاره کرد.

شاگردان

او به مدت پنجاه سال در مدرسه جدّه بزرگ به تدریس سطوح فقه و اصول و کلام و فلسفه و رجال و درایه اشتغال داشت و تعدادی از فضلا از درس او بهره می بردند.

تعدادى از فضلا از درس او بهره برده‌اند:

1. شیخ ابراهیم امینی(درس رسائل)
2. سیّد جعفر آیت میردامادی (درس رسائل)
3. شیخ احمد روحانی شیخ الاسلام
4. شیخ رمضانعلی املایی
5. شیخ غلامحسین تسلیمی رهنانی (رجال و درایه)
6. شهید مظلوم دکتر سیّد محمّد حسینی بهشتی
7. شیخ محمّد حسین رشتی
8. شیخ محمّد علی امامی بیستجانی
9. سیّد سلیمان میرلوحی فلاورجانی.

سیره اخلاقی

او مردی بسیار وارسته و متواضع و ساده زیست و فاضل و متتبع و مطلع و اهل مطالعه در کتب و رسائل مختلف بود و کتابخانه‌ای مشتمل بر کتب خطی مرغوب داشت.

فعالیت‌ها

ا و با همکاری آیت اللّه علاّ مه میر محمّد صادق خاتون آبادی بنیان حوزه علمیه را در مدرسه جدّه بزرگ اصفهان بنا نهاد و تا پایان عمر سرپرستی آن را عهده دار بود. همچنین در مسجد یزدآباد و مسجد کرمانی اقامه جماعت می نمود.

وفات

سرانجام در ذی القعده 1394ق (1352ش) وفات یافته و در صحن تکیه سیّدالعراقین در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.

سنگ مزار آیت اللّه صفی به خطّ مرحوم حبیب اللّه فضائلی است و متن آن چنین است:

قد ارتحل من دار الفنأ الی دار البقأ السید السند و العالم الفاضل الکامل العابد و الحبر المعتمد حاوی المعقول و المنقول آقا سیّد عباس بن سیّد علی العلوی الشهیر بالصفی دهکردی طاب ثراه فی یوم الثانی من شهر ذیقعده الحرام سنه 1394 من الهجره النبویه المقدسه.

منابع

• قاسمی، رحیم، شرح مجموعه گل: مشاهير مدفون در تكيه سيدالعراقين تخت فولاد اصفهان، اصفهان: کانون پژوهش، چاپ دوم، ۱۳۹۰.
• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1392.