این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «داوود بن علی‌اکبر مصاحبی نائینی اصفهانی»
Kh1.moghadas (بحث | مشارکتها) (اضافه کردن رده) |
(ویرایش متن ویرایش پانویس و افزودن لینک) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{نیازمند تصویر}} | |||
{{نیازمند جعبه اطلاعات}} | |||
'''شیخ داود بن ملا علی اکبر مصاحبی نائینی(''' حدود 1317ق -1401ق ) ، عالمی فاضل، متواضع و پرهیزگار و عاشق اهل بیت علیهم السلام به خصوص حضرت مهدی(عجل اللّه تعالی فرجه شریف) بود. | '''شیخ داود بن ملا علی اکبر مصاحبی نائینی(''' حدود 1317ق -1401ق ) ، عالمی فاضل، متواضع و پرهیزگار و عاشق اهل بیت علیهم السلام به خصوص حضرت مهدی(عجل اللّه تعالی فرجه شریف) بود. | ||
<br /> | |||
وی از جنبه اخلاقی عالمی زاهد و متواضع و منیع الطّبع و دارای خطّی زیبا بود. در مدرسه حاج شیخ محمّدعلی ثقةالاسلام حجره داشت و در این حجره که عموماً روزها در آن به مطالعه و تدریس مشغول بود. شمشیری داشت و آن را بدان امید نگاه داشته بود که در هنگام ظهور حضرت بقیه اللَّه الاعظم روحی و ارواح العالمین له الفداء به وسیله آن شمشیر بادشمنان خدا بجنگد. | ==زندگی‌نامه== | ||
===ولادت=== | |||
وی در سال 1278ش (حدود 1317ق) در «محمّدیه» نائین متولد شده است. | |||
===خاندان=== | |||
او فرزند ملا علی اکبر بود. پدرش از علمای نایین و مردی فاضل، ادیب و اهل وعظ و خطابه و ذکر مصائب بود که در نایین به تدریس قرآن مشغول بود. | |||
شیخ داوود دارای 9 فرزند بود که از میان آن ها یک پسر به نام شیخ محمد مصاحبی راه پدر را دنبال نمود. | |||
===تحصیلات=== | |||
شیخ داوود مقدمات را نزد پدر خویش آموخت و در 12 سالگی جهت تکمیل به اصفهان آمد و در [[حوزه علمیه صدر بازار اصفهان|مدرسه صدربازار]] و [[حوزه علمیه جده بزرگ|جده بزرگ]] به تحصیل پرداخت و نزد بزرگان و مجتهدین این شهر استفاده نموده تا به مقامات عالیه علم ارتقاء یافت و از برخی اساتید خود اجازاتی نیز داشته است. او در علوم اسلام همچون فقه، اصول، تفسیر و حدیث صاحب نظر بود.<ref>مهدوی، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج2، ص312؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص199.</ref> | |||
وی طبع شعری هم داشته و «مشرقی» تخلص می نمود. مصاحبی صبح ها در مسجد ستاری در خیابان فردوسی و ظهر و مغرب ها را در مساجد صاحب الزمان (عج) محله خواجو به اقامه نماز می پرداخت. همچنین پنجشنبه ها در منزل [[احمد فیاض|آیت الله فیاض]] واقع در محله خواجو جلسه تفسیر قرآن برگزار می نمود. | |||
شیخ داوود علاوه بر علوم دینی در آهنگری هم دستی داشت و گاهی جهت تأمین معاش لوازمی ساخته و به فروش می رساند. همچنین در زمینه طب، با خواص گیاهان دارویی آشنایی داشت و یک مورد نیز غده روییده در پهلوی فرزند را خود با عمل جراحی خارج نمود. | |||
===اساتید=== | |||
اساتید وی حضرات آیات: | |||
#[[رحیم ارباب|حاج آقا رحیم ارباب]] | |||
#[[سید محمدرضا خراسانی]] | |||
#آقا شیخ [[محمدرضا نجفی]] | |||
#آقا [[سید عبدالله ثقه الاسلام مدرس صادقی|سید عبداللَّه مدرس (ثقه الاسلام)]] | |||
#میر [[سید علی نجف آبادی]] | |||
#میر [[سید محمد نجف آبادی]] | |||
#حاج شیخ مهدی نجفی | |||
#شیخ [[مجدالعلماء نجفی|محمدعلی مجدالعلما نجفی]] | |||
#سید علی بهبهانی<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج4، ص237.</ref> | |||
==سیره اخلاقی== | |||
وی از جنبه اخلاقی عالمی زاهد و متواضع و منیع الطّبع و دارای خطّی زیبا بود. در مدرسه حاج شیخ محمّدعلی ثقةالاسلام حجره داشت و در این حجره که عموماً روزها در آن به مطالعه و تدریس مشغول بود. شمشیری داشت و آن را بدان امید نگاه داشته بود که در هنگام ظهور حضرت بقیه اللَّه الاعظم روحی و ارواح العالمین له الفداء به وسیله آن شمشیر بادشمنان خدا بجنگد. | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
| سطر ۱۰: | سطر ۴۲: | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
وی سرانجام در 18 ذی القعده سال 1401ق وفات یافته و در [[تکیه معارفی]] در [[تخت فولاد]][ که اکنون جزو یکی از مساجد تخت فولاد واقع شده] مدفون شد.<ref>مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج2، ص889.</ref>< | وی سرانجام در 18 ذی القعده سال 1401ق مطابق با 26 شهریور1360ش در سن 81 سالگی وفات یافته و در [[تکیه معارفی]] در [[تخت فولاد]][ که اکنون جزو یکی از مساجد تخت فولاد واقع شده] مدفون شد.<ref>مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج2، ص889.</ref> | ||
<br /> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
== | ==منابع== | ||
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سیدمصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد،زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394. | |||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | [[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | ||
| سطر ۲۳: | سطر ۶۰: | ||
[[رده:ائمه جماعت]] | [[رده:ائمه جماعت]] | ||
[[رده:نویسندگان]] | [[رده:نویسندگان]] | ||
نسخهٔ ۲۴ دی ۱۴۰۱، ساعت ۲۱:۵۵
این نوشتا برای بهبود کیفیت نیازمند یک تصویر یا عکس است. |
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
شیخ داود بن ملا علی اکبر مصاحبی نائینی( حدود 1317ق -1401ق ) ، عالمی فاضل، متواضع و پرهیزگار و عاشق اهل بیت علیهم السلام به خصوص حضرت مهدی(عجل اللّه تعالی فرجه شریف) بود.
زندگی‌نامه
ولادت
وی در سال 1278ش (حدود 1317ق) در «محمّدیه» نائین متولد شده است.
خاندان
او فرزند ملا علی اکبر بود. پدرش از علمای نایین و مردی فاضل، ادیب و اهل وعظ و خطابه و ذکر مصائب بود که در نایین به تدریس قرآن مشغول بود.
شیخ داوود دارای 9 فرزند بود که از میان آن ها یک پسر به نام شیخ محمد مصاحبی راه پدر را دنبال نمود.
تحصیلات
شیخ داوود مقدمات را نزد پدر خویش آموخت و در 12 سالگی جهت تکمیل به اصفهان آمد و در مدرسه صدربازار و جده بزرگ به تحصیل پرداخت و نزد بزرگان و مجتهدین این شهر استفاده نموده تا به مقامات عالیه علم ارتقاء یافت و از برخی اساتید خود اجازاتی نیز داشته است. او در علوم اسلام همچون فقه، اصول، تفسیر و حدیث صاحب نظر بود.[۱]
وی طبع شعری هم داشته و «مشرقی» تخلص می نمود. مصاحبی صبح ها در مسجد ستاری در خیابان فردوسی و ظهر و مغرب ها را در مساجد صاحب الزمان (عج) محله خواجو به اقامه نماز می پرداخت. همچنین پنجشنبه ها در منزل آیت الله فیاض واقع در محله خواجو جلسه تفسیر قرآن برگزار می نمود.
شیخ داوود علاوه بر علوم دینی در آهنگری هم دستی داشت و گاهی جهت تأمین معاش لوازمی ساخته و به فروش می رساند. همچنین در زمینه طب، با خواص گیاهان دارویی آشنایی داشت و یک مورد نیز غده روییده در پهلوی فرزند را خود با عمل جراحی خارج نمود.
اساتید
اساتید وی حضرات آیات:
- حاج آقا رحیم ارباب
- سید محمدرضا خراسانی
- آقا شیخ محمدرضا نجفی
- آقا سید عبداللَّه مدرس (ثقه الاسلام)
- میر سید علی نجف آبادی
- میر سید محمد نجف آبادی
- حاج شیخ مهدی نجفی
- شیخ محمدعلی مجدالعلما نجفی
- سید علی بهبهانی[۲]
سیره اخلاقی
وی از جنبه اخلاقی عالمی زاهد و متواضع و منیع الطّبع و دارای خطّی زیبا بود. در مدرسه حاج شیخ محمّدعلی ثقةالاسلام حجره داشت و در این حجره که عموماً روزها در آن به مطالعه و تدریس مشغول بود. شمشیری داشت و آن را بدان امید نگاه داشته بود که در هنگام ظهور حضرت بقیه اللَّه الاعظم روحی و ارواح العالمین له الفداء به وسیله آن شمشیر بادشمنان خدا بجنگد.
آثار
از آثار او جزوه ای به نام «التّنقیح فی مسأله التّلقیح» در بین کتابهایش موجود است.
وفات
وی سرانجام در 18 ذی القعده سال 1401ق مطابق با 26 شهریور1360ش در سن 81 سالگی وفات یافته و در تکیه معارفی در تخت فولاد[ که اکنون جزو یکی از مساجد تخت فولاد واقع شده] مدفون شد.[۳]
پانویس
منابع
- مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد،زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.