این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «عبدالحسین محلاتی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجاد رده)
(درج قاب)
 
(۱۶ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''شيخ عبدالحسين محلّاتى''' فرزند على معروف به ميرزا باباحسـين بـن احمـد بـن محمدشفيع اصفهانى معروف به "'''آخوند شفيعا'''" خوش اَبرو، عالم فاضـل اديـب شـاعر و محقّق جامع، در حدود سال 1270 قمرى در محلّات متولّد گرديد. در قم و اصـفهان و نجف و کاشان نزد میرزا حبیب اللّه شریف کاشانی و در تهران نزد [[سیّد ریحان اللّه کشفی بروجردی]] تحصیل نموده. 
{{نیازمند جعبه اطلاعات}}
 
[[پرونده:Lpghjd.jpg|بندانگشتی|عبدالحسین محلاتی]]
'''شيخ عبدالحسين محلّاتى''' (1270ق-1323ق) معروف به "'''آخوند شفيعا'''" فرزند على معروف به ميرزا باباحسـين بـن [[احمد بن محمدشفیع اصفهانی محلاتی|احمـد بـن محمدشفيع اصفهانى]] خوش اَبرو، عالم فاضـل اديـب شـاعر و محقّق جامع در اصفهان بود.
==زندگی‌نامه==
==زندگی‌نامه==
وی ازمحضر درس حاج [[میرزا حبیب الله رشتی|ميرزا حبيب اللّه رشتى]] بهره مند گرديـد، وپس از نيل به مقام اجتهاد به اصفهان مهاجرت كرد،و خواهر [[علامه ى فقيه حـاج آقـامنيرالدين بروجردى]] را به همسرى برگزيد. محل تدريس او [[مدرسه صدر بازار اصفهان|مدرسـه ى صـدر]] بـود وجمعى از افاضل طلّاب در درس خارج او شركت مى كردند. اشعارى به زبان عربى وفارسى دارد.  از سیّد علی اصغر جاپَلَقی اجازه دریافت نمود و مدّت ها به درس حاج میرزا حبیب اللّه رشتی [در نجف] حاضر شد.و با وجود علم و فضل بسیار و مقام عالی تقوا، در فقر و تنگدستی به سر می برد و حتّی مجبور بود کتب مورد نیاز خود را استنساخ کند. <ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 766 و 767؛ رجال اصفهان یا تذکره القبور، صص 168-170؛ نقباء البشر، ج3، صص 1056-1058؛ گلزار فضیلت، صص 183-205؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص164؛ افتخار آفرینان استان مرکزی، ج3، صص 224-228؛ الاصفهان: رجال و مشاهیر، ص489.</ref><ref>'''[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی، مصلح الدین]]، اعلام اصفهان،''' ج4، ص163.</ref>  
وی در حدود سال 1270 قمرى در محلّات متولّد شد. محلاتی در قم و اصـفهان و نجف و کاشان و تهران نزد اساتید بزرگی تحصیل نمود، وپس از نيل به مقام اجتهاد به اصفهان مهاجرت كرد،و خواهر [[منیرالدین بن جمال‌الدین بروجردی|علامه ى فقيه حـاج آقـامنيرالدين بروجردى]] را به همسرى برگزيد. محل تدريس او [[حوزه علمیه صدر بازار اصفهان|مدرسـه ى صـدر]] بـود وجمعى از افاضل طلّاب در درس خارج او شركت مى كردند. اشعارى به زبان عربى وفارسى دارد.  از سیّد علی اصغر جاپَلَقی اجازه دریافت نمود و مدّت ها به درس حاج میرزا حبیب اللّه رشتی [در نجف] حاضر شد.و با وجود علم و فضل بسیار و مقام عالی تقوا، در فقر و تنگدستی به سر می برد و حتّی مجبور بود کتب مورد نیاز خود را استنساخ کند. <ref>مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 766 -767؛ همو، رجال اصفهان یا تذکره القبور، صص 168-170؛ تهرانی، نقباء البشر، ج3، صص 1056-1058؛ قاسمی، گلزار فضیلت، صص 183-205؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص164؛ افتخار آفرینان استان مرکزی، ج3، صص 224-228؛ جناب، رجال و مشاهیر، ص489.</ref><ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج4، ص163.</ref>  


از اشعاراوست<span> </span>:
از اشعاراوست<span> </span>:
{{شعر|}}
{{شعر|}}
{{ب|دلا تا كى به خـود گرمـى؟ ز خـود قطـع تمنـا كـن |ز خودبينى به خود آى و به خود خود را هويدا كـن}}
{{ب|دلا تا كى به خـود گرمـى؟ ز خـود قطـع تمنـا كـن |ز خودبينى به خود آى و به خود خود را هويدا كـن}}
{{ب|ز غفلت تا به كى مستى؟ به خود تـا چنـد پابسـتى؟ | كــزين ســختى ره رســتى، ز هســتى دل معــرّا کن}}
{{ب|ز غفلت تا به كى مستى؟ به خود تـا چنـد پابسـتى؟ | كــزين ســختى ره رســتى، ز هســتى دل معــرّا کن}}{{پایان شعر}}
{{ب|چو كوران تا به كى گيرى سـراغ از نـور و نپـذيرى؟ | تو خود مهر جهانگيرى، به خود بين ديـده بينـا كـن }}
{{پایان شعر}}


==شاگردان==
===اساتید===
از جمله شاگردان مشهور او: مرجع عالیقدر [[آیت اللّه حاج آقا حسین بروجردی]]، سیّد محمّدباقر احمد آبادی، حاج میرزا علی آقا شیرازی، سیّد عباس صفی دهکردی، میرزا محمّدباقر فقیه ایمانی و سیّد محمّدعلی ابطحی بوده.
شیخ عبدالحسین محلاتی نزد علمایی کسب فیض نموده است ، ازجمله<span> </span>:
==آثار==
کتب زیر از اوست:


1. «مسافت سفر»
#میرزا [[حبیب اللّه شریف کاشانی]]
#سیّد ریحان اللّه کشفی بروجردی
#حاج ميرزا حبيب اللّه رشتى
#حاج [[محمدحسن نجفی هزار جریبی مازندرانی|میرزا محمدحسن نجفی]]
#سید علی اصغر  چاپلقی بروجردی


2. «الشرط ضمن العقد» [این دو رساله ضمن مجموعه شماره 1474 در کتابخانه مرکز احیاء میراث اسلامی در قم موجود است. این نسخه ها به خط مؤلف است.<ref>فهرست خطی احیاء، ج4، صص 310-312.</ref>
===شاگردان===
از جمله شاگردان مشهور او:


3.«المانه الغدیریه» قصیده ای عربی که در مدح حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام و واقعه غدیرخم سروده شده و به خط مؤلف و در تاریخ ذیحجه 1302ق تحریر شده و به شماره 11475 در کتابخانه [[آیت اللّه مرعشی]] در قم موجود است.<ref>فهرست مرعشی، ج29، ص101.</ref>]
#مرجع عالیقدر [[سید حسین طباطبایی بروجردی|آیت اللّه حاج آقا حسین بروجردی]]
#[[سید محمدباقر حسینی احمدآبادی اصفهانی|سیّد محمّدباقر احمد آبادی]]
#حاج [[میرزا علی آقا شیرازی]]
#[[سید عباس صفی دهکردی|سیّد عباس صفی دهکردی]]
#میرزا [[محمدباقر فقیه ايمانى|محمّدباقر فقیه ایمانی]]
#[[سید محمدعلی ابطحی سدهی|سیّد محمّدعلی ابطحی]] .


4.«بیان زیارت عاشورا» [به فارسی که به خط شکسته نستعلیق و نسخ مؤلّف به شماره 11546 در کتابخانه آیت اللّه مرعشی در قم موجود است.
==جایگاه==


5. «مشرق الظلام» در شرح رساله «لآلی الکلام» در علم اعراب، تألیف: اسداللّه بن محمّد محلاّتی، که در کتابخانه آیت اللّه مرعشی در قم موجود است.<ref>فهرست مرعشی، ج29، ص1277.</ref>  
===جایگاه علمی===
شیخ عبدالحسین محلاتی از دانشمندان جامع و کم نظیر زمان خود بود . او در [[حوزه علمیه صدر بازار اصفهان|مدرسه صدربازار،]] درس خارج می گفت و جمعی از افاضل طلاب به درس اوحاضر می شدند. وی علاوه بر تبحر کامل در فقه و اصول و حدیث و حکمت و الهیات، در علوم ادبی و تاریخی نیز بسیار مسلط بود و به عربی و فارسی شعر می سرود. در تقوا و دیانت نیز درجاتی عالی داشت به گونه ای که او را از اولیاء الله به شمار آورده اند.<ref>تهرانی، نقباءالبشر، ج3، ص1056.</ref>


6.«حواشی بر قوانین»
سید محمدعلی ابطحی سدهی در کتاب « ختام الغرر» چندین بار از استاد علامه خود نام برده و صفحات کتاب خود را با نام و شرح اوصاف او مزین نموده است. وی استاد خود را در عالی ترین مراتب علمی و جامعیت توصیف کرده و جامعیت و کثرت تالیفات او را حیرت آور دانسته است.


7. «حواشی بر رسائل» (حواشی بر فرائد»)
محلاتی با داشتن مقام والای علم و فضیلت، در نهایت فقر و تهیدستی به سر میبرد. فقر وی به حدی بود که مجبور بود بسیاری از کتاب های مورد نیاز خود را استنساخ کند.<ref>حسینی، تراجم الرجال، ج1، ص273.</ref> از جمله « الاصول الاصلیه» فیض کاشانی و « رساله در انکار وقف پس از اعتراف» اثر ملا احمد بن محمد شفیع محلاتی را در ربیع الاول 1313 استنساخ کرده است.<ref>حسینی، فهرست نسخه های خطی کتابخانه گاپایگانی، ج1، ص211.</ref>


8. «دیوان اشعار عربی و فارسی»
==آثار==
کتب زیر از اوست:


9. «رساله در قاعده تأخیر»
#«مسافت سفر»
 
#«الشرط ضمن العقد» [این دو رساله ضمن مجموعه شماره 1474 در کتابخانه مرکز احیاء میراث اسلامی در قم موجود است. این نسخه ها به خط مؤلف است.<ref>حسینی اشکوری، فهرست خطی احیاء، ج4، صص 310-312.</ref>
10. «رساله در عدالت»  
#«المانه الغدیریه» قصیده ای عربی که در مدح حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام و واقعه غدیرخم سروده شده و به خط مؤلف و در تاریخ ذیحجه 1302ق تحریر شده و به شماره 11475 در کتابخانه آیت اللّه مرعشی در قم موجود است.<ref>مرعشی، فهرست مرعشی، ج29، ص101.</ref>]
 
#«بیان زیارت عاشورا» [به فارسی که به خط شکسته نستعلیق و نسخ مؤلّف به شماره 11546 در کتابخانه آیت اللّه مرعشی در قم موجود است.
11. «رساله در سجده سهو»  
#«مشرق الظلام» در شرح رساله «لآلی الکلام» در علم اعراب، تألیف: اسداللّه بن محمّد محلاّتی، که در کتابخانه آیت اللّه مرعشی در قم موجود است.<ref>مرعشی، فهرست مرعشی، ج29، ص1277.</ref>
 
#«حواشی بر قوانین»
12. «رساله در لباس مشکوک»  
#«حواشی بر رسائل» (حواشی بر فرائد»)
 
#«دیوان اشعار عربی و فارسی»
13. «رساله در بلوغ»  
#«رساله در قاعده تأخیر»
 
#«رساله در عدالت»
14. «رساله در نماز جماعت»  
#«رساله در سجده سهو»
 
#«رساله در لباس مشکوک»
15. «رساله در قاعده اشتغال»  
#«رساله در بلوغ»
 
#«رساله در نماز جماعت»
16. «رساله در اصل برائت»  
#«رساله در قاعده اشتغال»
 
#«رساله در اصل برائت»
17. «رساله در قاعده فحص»  
#«رساله در قاعده فحص»
 
#«رساله در تعریف علم اصول»
18. «رساله در تعریف علم اصول»
#«رساله در سهو نماز»
 
#«رساله در تطهیر به آب قلیل»
19. «رساله در سهو نماز»
#«رساله در قاعده بیّنه»
 
#«رساله در اصل تعارض»
20. «رساله در تطهیر به آب قلیل»  
#«رساله در تیمّم»
 
#«رساله در اصل لزوم عقد»
21. «رساله در قاعده بیّنه»  
#«شرح بر اصول کشف العظاء»
 
#«مغتنم الدرر» در سه جزء: 1- در تفسیر 2- در روایات 3- در متفرقات(1) [که در بین سال های 1314 تا 1321ق آن را تألیف کرده است نزد مرحوم میرزا حبیب اللّه نیّر موجود بوده و نسخه ای از آن در مجله شهاب (شماره 22) معرفی شده است.]
22. «رساله در اصل تعارض»  
#«تسلیت نامه» [که آن را مرحوم محلاّتی جهت دلجوئی و تسلای یک عالم اهل عربستان که وهابی بوده و سپس شیعه شده است، نوشته است.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد ، ج4، صص96-100.</ref>
 
23. «رساله در تیمّم»  
 
24. «رساله در اصل لزوم عقد»  
 
25. «شرح بر اصول کشف العظاء»  
 
26. «مغتنم الدرر» در سه جزء: 1- در تفسیر 2- در روایات 3- در متفرقات(1) [که در بین سال های 1314 تا 1321ق آن را تألیف کرده است نزد مرحوم میرزا حبیب اللّه نیّر موجود بوده و نسخه ای از آن در مجله شهاب (شماره 22) معرفی شده است.]  
 
27. «تسلیت نامه» [که آن را مرحوم محلاّتی جهت دلجوئی و تسلای یک عالم اهل عربستان که وهابی بوده و سپس شیعه شده است، نوشته است.


==وفات==
==وفات==
وی سرانجام در روز جمعه 22 ذی الحجه 1323ق وفات یافته و در [[تکیه فاضل هندی]]، واقع در [[تخت فولاد]] حوالی قبر [[فاضل هندی]] مدفون گردید.
وی سرانجام در روز جمعه 22 ذی الحجه 1323ق وفات یافته و در [[تکیه فاضل هندی]]، واقع در [[تخت فولاد]] حوالی قبر [[فاضل هندی]] مدفون شد.<ref>لطفی، کتاب تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان <span>، ص519.</span></ref>
==پانویس==
==پانویس==
<references />
<references />


=='''منابع'''==
==منابع==
برگرفته از کتاب: '''مهدوی، مصلح الدین،[[ اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.'''
 
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین،[[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.
*لطفی ، علیرضا (حامد اصفهانی)، کتاب تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان<span> </span> معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390.  


برگرفته از [[کتاب تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان]]<span> </span>: معرفي شعراي مدفون در تخت فولاد اصفهان، عليرضا لطفي (حامد اصفهاني)، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحي شهرداري اصفهان، 1390. ص519
[[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]]
[[رده:کتاب تذکره شعرای تخت فولاد اصفهان]]
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:شعرای روحانی حوزه علمیه اصفهان]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
[[رده:علمای قرن 13]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج 4]]
[[رده:مجتهدین]]
[[رده:مدرسین]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۲۳:۰۲

عبدالحسین محلاتی

شيخ عبدالحسين محلّاتى (1270ق-1323ق) معروف به "آخوند شفيعا" فرزند على معروف به ميرزا باباحسـين بـن احمـد بـن محمدشفيع اصفهانى خوش اَبرو، عالم فاضـل اديـب شـاعر و محقّق جامع در اصفهان بود.

زندگی‌نامه

وی در حدود سال 1270 قمرى در محلّات متولّد شد. محلاتی در قم و اصـفهان و نجف و کاشان و تهران نزد اساتید بزرگی تحصیل نمود، وپس از نيل به مقام اجتهاد به اصفهان مهاجرت كرد،و خواهر علامه ى فقيه حـاج آقـامنيرالدين بروجردى را به همسرى برگزيد. محل تدريس او مدرسـه ى صـدر بـود وجمعى از افاضل طلّاب در درس خارج او شركت مى كردند. اشعارى به زبان عربى وفارسى دارد. از سیّد علی اصغر جاپَلَقی اجازه دریافت نمود و مدّت ها به درس حاج میرزا حبیب اللّه رشتی [در نجف] حاضر شد.و با وجود علم و فضل بسیار و مقام عالی تقوا، در فقر و تنگدستی به سر می برد و حتّی مجبور بود کتب مورد نیاز خود را استنساخ کند. [۱][۲]

از اشعاراوست :

دلا تا كى به خـود گرمـى؟ ز خـود قطـع تمنـا كـن ز خودبينى به خود آى و به خود خود را هويدا كـن
ز غفلت تا به كى مستى؟ به خود تـا چنـد پابسـتى؟ كــزين ســختى ره رســتى، ز هســتى دل معــرّا کن

اساتید

شیخ عبدالحسین محلاتی نزد علمایی کسب فیض نموده است ، ازجمله :

  1. میرزا حبیب اللّه شریف کاشانی
  2. سیّد ریحان اللّه کشفی بروجردی
  3. حاج ميرزا حبيب اللّه رشتى
  4. حاج میرزا محمدحسن نجفی
  5. سید علی اصغر چاپلقی بروجردی

شاگردان

از جمله شاگردان مشهور او:

  1. مرجع عالیقدر آیت اللّه حاج آقا حسین بروجردی
  2. سیّد محمّدباقر احمد آبادی
  3. حاج میرزا علی آقا شیرازی
  4. سیّد عباس صفی دهکردی
  5. میرزا محمّدباقر فقیه ایمانی
  6. سیّد محمّدعلی ابطحی .

جایگاه

جایگاه علمی

شیخ عبدالحسین محلاتی از دانشمندان جامع و کم نظیر زمان خود بود . او در مدرسه صدربازار، درس خارج می گفت و جمعی از افاضل طلاب به درس اوحاضر می شدند. وی علاوه بر تبحر کامل در فقه و اصول و حدیث و حکمت و الهیات، در علوم ادبی و تاریخی نیز بسیار مسلط بود و به عربی و فارسی شعر می سرود. در تقوا و دیانت نیز درجاتی عالی داشت به گونه ای که او را از اولیاء الله به شمار آورده اند.[۳]

سید محمدعلی ابطحی سدهی در کتاب « ختام الغرر» چندین بار از استاد علامه خود نام برده و صفحات کتاب خود را با نام و شرح اوصاف او مزین نموده است. وی استاد خود را در عالی ترین مراتب علمی و جامعیت توصیف کرده و جامعیت و کثرت تالیفات او را حیرت آور دانسته است.

محلاتی با داشتن مقام والای علم و فضیلت، در نهایت فقر و تهیدستی به سر میبرد. فقر وی به حدی بود که مجبور بود بسیاری از کتاب های مورد نیاز خود را استنساخ کند.[۴] از جمله « الاصول الاصلیه» فیض کاشانی و « رساله در انکار وقف پس از اعتراف» اثر ملا احمد بن محمد شفیع محلاتی را در ربیع الاول 1313 استنساخ کرده است.[۵]

آثار

کتب زیر از اوست:

  1. «مسافت سفر»
  2. «الشرط ضمن العقد» [این دو رساله ضمن مجموعه شماره 1474 در کتابخانه مرکز احیاء میراث اسلامی در قم موجود است. این نسخه ها به خط مؤلف است.[۶]
  3. «المانه الغدیریه» قصیده ای عربی که در مدح حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام و واقعه غدیرخم سروده شده و به خط مؤلف و در تاریخ ذیحجه 1302ق تحریر شده و به شماره 11475 در کتابخانه آیت اللّه مرعشی در قم موجود است.[۷]]
  4. «بیان زیارت عاشورا» [به فارسی که به خط شکسته نستعلیق و نسخ مؤلّف به شماره 11546 در کتابخانه آیت اللّه مرعشی در قم موجود است.
  5. «مشرق الظلام» در شرح رساله «لآلی الکلام» در علم اعراب، تألیف: اسداللّه بن محمّد محلاّتی، که در کتابخانه آیت اللّه مرعشی در قم موجود است.[۸]
  6. «حواشی بر قوانین»
  7. «حواشی بر رسائل» (حواشی بر فرائد»)
  8. «دیوان اشعار عربی و فارسی»
  9. «رساله در قاعده تأخیر»
  10. «رساله در عدالت»
  11. «رساله در سجده سهو»
  12. «رساله در لباس مشکوک»
  13. «رساله در بلوغ»
  14. «رساله در نماز جماعت»
  15. «رساله در قاعده اشتغال»
  16. «رساله در اصل برائت»
  17. «رساله در قاعده فحص»
  18. «رساله در تعریف علم اصول»
  19. «رساله در سهو نماز»
  20. «رساله در تطهیر به آب قلیل»
  21. «رساله در قاعده بیّنه»
  22. «رساله در اصل تعارض»
  23. «رساله در تیمّم»
  24. «رساله در اصل لزوم عقد»
  25. «شرح بر اصول کشف العظاء»
  26. «مغتنم الدرر» در سه جزء: 1- در تفسیر 2- در روایات 3- در متفرقات(1) [که در بین سال های 1314 تا 1321ق آن را تألیف کرده است نزد مرحوم میرزا حبیب اللّه نیّر موجود بوده و نسخه ای از آن در مجله شهاب (شماره 22) معرفی شده است.]
  27. «تسلیت نامه» [که آن را مرحوم محلاّتی جهت دلجوئی و تسلای یک عالم اهل عربستان که وهابی بوده و سپس شیعه شده است، نوشته است.[۹]

وفات

وی سرانجام در روز جمعه 22 ذی الحجه 1323ق وفات یافته و در تکیه فاضل هندی، واقع در تخت فولاد حوالی قبر فاضل هندی مدفون شد.[۱۰]

پانویس

  1. ↑ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 766 -767؛ همو، رجال اصفهان یا تذکره القبور، صص 168-170؛ تهرانی، نقباء البشر، ج3، صص 1056-1058؛ قاسمی، گلزار فضیلت، صص 183-205؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص164؛ افتخار آفرینان استان مرکزی، ج3، صص 224-228؛ جناب، رجال و مشاهیر، ص489.
  2. ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج4، ص163.
  3. ↑ تهرانی، نقباءالبشر، ج3، ص1056.
  4. ↑ حسینی، تراجم الرجال، ج1، ص273.
  5. ↑ حسینی، فهرست نسخه های خطی کتابخانه گاپایگانی، ج1، ص211.
  6. ↑ حسینی اشکوری، فهرست خطی احیاء، ج4، صص 310-312.
  7. ↑ مرعشی، فهرست مرعشی، ج29، ص101.
  8. ↑ مرعشی، فهرست مرعشی، ج29، ص1277.
  9. ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد ، ج4، صص96-100.
  10. ↑ لطفی، کتاب تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان ، ص519.

منابع

  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.
  • مهدوی، مصلح الدین،اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386.
  • لطفی ، علیرضا (حامد اصفهانی)، کتاب تذكره شعرای تخت فولاد اصفهان  معرفی شعرای مدفون در تخت فولاد اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، 1390.
برگرفته از «https://wiki.esfhozeh.ir/index.php?title=عبدالحسین_محلاتی&oldid=47959»