این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
سید محمدعلی ابطحی سدهی
مرحوم آیةالله سیّد محمّدعلی ابطحی سدهی یکی از مدرّسین حوزه علمیّه اصفهان بود که عصرها در مدرسه چهارباغ و صبح‌ها در مدرسه جدّه بزرگ، خارج فقه و اصول تدریس می‌نمود.[۱]
این نوشتار نیازمند ویرایش فنی یا ادبی می باشد. |
ولادت و خاندان
آیةالله سیّد محمّدعلی ابطحی در صفر سال 1294 قمری در سده [خمینی‌شهر] اصفهان، دیده به جهان گشود؛ ایشان، فرزند سیّد محمّدمهدی و از سادات حسینی ـ معروف به سادات حكیمی ـ بودند.
تحصیلات و اساتید
مرحوم ابطحی سدهی در بیست سالگی راهی اصفهان شد و با وجود سختی‌های فراوان به تحصیل علوم دینی پرداخت و به‌زودی از هم‌طرازان خود در علوم دینی پیشی گرفت.
برخی از اساتید ایشان، عبارتند از حضرات آیات و حجج‌اسلام:
ـ سیّد محمّدباقر درچهای
ـ جهانگیرخان قشقایی
ـ شیخ عبدالحسین محلاتی
ـ شیخ مرتضی ریزی
ـ میرزا هدایة‌الله روضاتی
اجازه حدیث
مرحوم سیّد محمّدعلی ابطحی سدهی از برخی از عالمان شیعه، اجازه نقل حدیث اخذ نموده و خود به برخی اجازه نقل حدیث داده است.
برخی از مشایخ روایت مرحوم ابطحی، عبارتند از حضرات آیات:
سیّد محمّدباقر خوانساری چهارسوقی (صاحب روضات الجنّات)
ـ ملّا حبیب‌الله کاشانی
ـ سیّد ریحانالله بن جعفر موسوی
ـ شیخ عبدالحسین محلاتی
ـ شیخ مرتضی ریزی
ـ میرزا محمّدهاشم چهارسوقی اصفهانی (مؤلّف اصول آل رسول).[۲]
همچنین یکی از کسانی که از طریق مرحوم ابطحی سدهی نقل حدیث نموده، مرحوم آیةالله العظمی سیّد شهاب‌الدین مرعشی نجفی می‌باشد.[۳]
آثار مکتوب
از این فقیه فرزانه، افزون بر پنجاه جلد کتاب و رساله در علوم مختلف برجای مانده و تنها دو اثر آن، چاپ و نشر شده است با عنوان:
ـ «ختام الغرر»
ـ «الجواهر السنیة فی السیرة النبویة»
سیره علمی
مرحوم آیةالله ابطحی سدهی در سن سی و پنج سالگی نذر داشتند كه به‌جز شب‌های جمعه و مواقع بیماری در تمام شب‌ها، دو ساعت مانده به اذان صبح تا اذان به تألیف بپردازند. نذر ایشان تا دو سال قبل از فوت ایشان ـ كه به بیماری سختی مبتلا شده بودند ـ ادامه داشت؛ حاصل این نذر، پنجاه جلد كتاب در علوم مختلف اسلامی می‌باشد.
تدریس
مرحوم آیةالله ابطحی صبح‌ها، در مدرسه جدّهبزرگ بازار اصفهان و عصرها، در مدرسه چهارباغ به تدریس فقه و اصول مشغول بود.
وفات و مدفن
سرانجام این اندیشمند بزرگ در ماه رجب سال 1371 قمری در مشهد مقدّس، چشم از جهان فروبست و جسمش پس از تشییع، در جوار حضرت امام رضا علیه‌السلام ـ در صحن دارالضیافة حرم مطهّر ـ در دل خاك آرام گرفت.[۴]