این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «سید اسدالله شفتی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (M.masaeli صفحهٔ سید اسدالّه بیدآبادی را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به سید اسدالله بیدآبادی منتقل کرد)
جز (درج جعبه اطلاعات عالمان)
 
(۱۱ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
حاج سیّداسداللّه بیدآبادی فرزند حاج سیّدمحمّدباقر حجّت الاسلام شفتی، عالم فاضل، زاهد متّقی، ادیب محقّق و مجتهد مدقّق قرن سیزدهم قمری است.
{{جعبه اطلاعات عالمان|تصویر=[[پرونده:Hfgse.jpg|300px|وسط]]|نام کامل=سید اسدالله شفتی بیدآبادی|زادروز=۱۲۲۷ یا ۱۲۲۸ قمری|تاریخ وفات=۱۲۹۰ قمری|مدفن=سمت راست وارد شونده به صحن مطهر حضرت علی(ع)|اساتید=آقاسیّدابراهیم قزوینی،شیخ مرتضی انصاری، شیخ نوح جعفری نجفی، و...|شاگردان=[[سید محمدباقر خوانساری|میرزا محمد باقر چهارسوقی]]، [[سید عبدالحمید موسوی خواجوئی|سید عبدالحمید]]، [[سید حسن سادات خاتون آبادی اصفهانی|آقا میرزا حسن سادات]]، و...|آثار=رساله در امامت، رساله در تجوید، رساله در تقلید، و....|اجتماعی=ائمه جماعت، مدرس}}


'''حاج سیّداسداللّه شفتی بیدآبادی'''(1227یا1228ق-1290ق) عالم فاضل، زاهد متّقی، ادیب محقّق و مجتهد مدقّق قرن سیزدهم قمری است.
==زندگی نامه==
==زندگی نامه==
در سال 1227ق در اصفهان متولّد شده، و نزد پدر بزرگوار خود، و سپس در نجف اشرف، نزد آقاسیّدابراهیم قزوینی صاحب ضوابط، آقا شیخ محمّدحسین نجفی صاحب جواهر، شیخ مرتضی انصاری، شیخ نوح جعفری نجفی به تحصیل پرداخته، و از آنان اجازه روایت و اجتهاد دریافت نموده است. ازمشایخ روایت ایشان ملاّاحمد تربتی خراسانی است. ایشان از نوجوانی تا سال 1260ق در عتبات عالیات به تحصیل پرداخته، و در این سال به ایران بازگشته، و به جای پدر به تدریس و مرجعیّت امور شرعی پرداخته [است].


وی اوقات خود را صرف تحقیق و تألیف و مطالعه کتب می نمود.  
===ولادت===
در سال ۱۲۲۷ یا ۱۲۲۸ هجری قمری در اصفهان متولد شد.<ref>در عموم کتابها تولد وی را بدون ذکر روز ، هفته و ماه در سال ۱۲۲۷ هجری قمری نوشته‌اند، مانند الکرام البررة ، دایرة المعارف تشیع ، معارف الرجال و در کتاب‌هایی مانند مکارم الاثار ، المآثر والاثار و الذریعة الی تصانیف الشیعة سال ۱۲۲۸ هجری قمری ذکر گردیده است. سید مصلح الدین مهدوی در تذکرة القبور به هر دو سال (۱۲۲۷ یا ۱۲۲۸ هـ. ق) اشاره نموده است.</ref>


==خدمات اجتماعی==
===خاندان===
ایشان خدمات اجتماعی ارزنده ای داشته، و آثار باقیه بسیار به جای نهاده که از آن جمله است:
او فرزند حاج [[سید محمدباقر شفتی|سیّدمحمّدباقر حجّت الاسلام شفتی]]، از نوادگان حضرت امام موسی کاظم، علیه السلام، بود. مادر وی نیز ظاهراَ از سادات محترم طباطبایی زواره بود.
 
تأمین آب آشامیدنی نجف اشرف؛
 
بنای غسّال خانه در نجف اشرف؛


تعمیر مسجد سهله در کوفه؛
مرحوم حاج سید اسدالله از دختر علامه فقیه حاج ملاعلی بن حاج میرزا خلیل تهرانی و زوجه‌ای دیگر، پنج فرزند (یک پسر و چهار دختر ) داشت:


تعمیر مدرسه درکوشک؛
*[[سید محمدباقر ثانی بیدآبادی|حاج سید محمدباقر ثانی]]
*زوجه ی [[محمدابراهیم بن محمدابراهیم قزوینی اصفهانی|آقا محمد ابراهیم قزوینی]]
*زوجه ی [[سید محمد باقر عمادالاسلام شفتی|آقا سید محمدباقر]] معروف به آقا محمد عمادالاسلام (فرزند حاج سید جعفر)
*زوجه ی [[عبدالجواد بن محمدمهدی کلباسی|آقا شیخ عبدالجواد]] فرزند آقا [[محمدمهدی بن محمدابراهیم کلباسی|محمد مهدی کلباسی]]<ref>مهدوی، بیان المفاخر، ج۲، ص۲۴۸؛ج۱، ص۱۷۷.</ref>
*زوجه ی مرحوم آقا سید ابوجعفر صدر<ref>علامه تهرانی در الکرام البرره از این زوجه نام برده و نام وی را در زمره فرزندان سید اسدالله شفتی نوشته است.</ref>


و تکمیل بنای مسجد سیّد در اصفهان.  
===تحصیلات===
دوران کودکی و نوجوانی را در اصفهان تحت تربیت پدر و مادر خویش پشت سر نهاد و در محضر پدر و دیگران تحصیل کرد و پس از اتمام تحصیلات خویش در علوم مقدماتی مانند صرف و نحو ، منطق ، بلاغت ، بخشی از فقه و اصول ، از اصفهان، برای تکمیل تحصیلات و علوم خویش، به نجف اشرف هجرت کرد. و در خدمت جمعی از اساتید بزرگ تحصیل کرده تا به مقامات عالی در علم و اجتهاد نائل گردید، به گونه‌ای که مقامات علمی و زهد و تقوای او مورد گواهی و تصدیق علما و اساتیدش واقع گردید.


==شورش اصفهان==
سید اسدالله شفتی اصفهانی، در سال ۱۲۶۰ هجری قمری به امر پدر به اصفهان مراجعت کرد. در سال بازگشت وی، پدر بزرگوارش وفات یافت و ایشان مرجع امور شرعی و مورد وثوق و قبول همه ی اهالی اصفهان، بویژه علما و بزرگان واقع گردید.وی اوقات خود را صرف تحقیق و تألیف و مطالعه کتب می نمود.
از وقایع زمان ایشان، شورش اصفهان در سال های 1265 و 1266 در ابتدای سلطنت ناصرالدّین شاه است. پس از زدوخورد بسیار بین طرفین، و کشتار و خرابی بسیار در اصفهان، جمعی از علمای اصفهان، ازجمله حاج سیّداسداللّه بیدآبادی، ملاّحسن نوری و میرزا محمّد نوّاب لاهیجی برای وساطت نزد شاه، و پایان دادن به غائله، راهی تهران شدند که در منطقه مورچه خورت، قوای دولتی تحت اختیار حاکم اصفهان غلام حسین خان سپهدار و به فرماندهی کیکاووس میرزا قاجار بر سر مهاجرین تاخته، به ضرب و شتم آنان پرداخته، و آنان را به زنجیر کشیده، به اصفهان آوردند. پس از این قضایا حاج سیّداسداللّه به عتبات عالیت مهاجرت کرد، و حدود سه سال در نجف اشرف مقیم شد، و سپس به اصفهان آمد.  


==مقام سید نزد بزرگان==
او به درس و بحث و اقامه ی جماعت و رسیدگی به امور و حوائج مردم و نشر احکام الهی و خدمت به مسلمانان مشغول گردید. جمعی از بزرگان اصفهان در خدمتش تلمذ کردند و از او کسب اجازه نمودند. وی به مدت سی سال، ریاست علمی و دینی اصفهان را بر عهده داشتند.
عموم مؤلّفین که شرح حال وی را متذکّر شده اند، مقام زهد و عبادت و تقوای او را ستوده اند.  


میرزا محمّد تنکابنی در قصص العلماء می نویسد: «در ابکاء و خوف حضرت قهّار، مانندی برای او نیست».
===اساتید===
در نجف اشرف از مجالس درس آیات عظام زیربهره برد و از آنان اجازه روایت و اجتهاد دریافت نموده است:  


==خوشنویسی==
#آقاسیّدابراهیم قزوینی صاحب ضوابط
حاج سیّداسداللّه علاوه بر محاسن و مناقب علمی و اخلاقی، از حُسن خط نیز برخوردار بوده، و آثاری به یادگار گذاشته که از آن جمله است: خطوط کتیبه داخلی بقعه پدر بزرگوار خود در مسجد سیّدکه گچ بری شده است. قطعه ای از خطّ نستعلیق ایشان نیز در اختیار مرحوم مهدی بیانی بوده است. ایشان در سال 1290ق به قصد زیارت اعتاب مقدّسه، از اصفهان حرکت نموده، در مسیر راه، در شب یک شنبه سلخ جمادی الثّانیه این سال در منزل کرند از توابع کرمانشاه وفات یافت. جنازه به نجف اشرف منتقل، و در اتاق سمت راست وارد شونده به صحن مطهّر حضرت علی علیه السلام از درب قبله، مقابل قبر حاج شیخ مرتضی انصاری مدفون گردید. مادّه تاریخ ایشان را سیّدجعفر حلّی در ضمن قصیده ای گوید:
#آقا شیخ محمّدحسین نجفی صاحب جواهر
#شیخ مرتضی انصاری
#شیخ نوح جعفری نجفی
#ملاّاحمد تربتی خراسانی(ازمشایخ روایت ایشان)<ref>حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء والادبا، ج۱، صص۹۵-۹۴؛ صدر حاج سیدجوادی، دایرة المعارف تشیع، ج۲، ص۱۳۳؛ مهدوی، تذکرة القبور، ص۱۲۷؛ مهدوی، اعلام اصفهان، ج1، ص519.</ref>


«اسداللّه بمثوی اسداللّه توسّد»: 1290
===شاگردان===
مهم‌ترین شاگردان و مجازین وی عبارت‌اند از:
{{چندستونه|2}}
# سید آقابزرگ حسینی قاضی عسکری
# [[سید محمدباقر خوانساری|میرزا محمدباقر چهارسوقی]]
# سید محمدجعفر بیدآبادی
# سید محمدجواد بن [[محمدصادق کتابفروش حسینی افطسی اصفهانی|سید محمدصادق حسینی]] (معروف به «کتابفروش» و خواهرزاده ی مرحوم حاج سید اسدالله بیدآبادی)
# [[سید محمدتقی کتابی|سید محمدتقی]] و سید میرزا علیرضا (ز برادران سید محمدجواد حسینی و خواهرزاده‌های سید اسدالله بیدآبادی)
# [[سید حسن سادات خاتون آبادی اصفهانی|آقا میرزا حسن سادات]]
# میرزا حسین بن میرزا خلیل تهرانی
# آقا سید محمدرضا قوچانی
# [[سید محمدرضا نایینی|سید محمدرضا نائینی]]
# سید محمدرضا بن سید محمدعلی حسینی کاشانی
# [[زین العابدین بن محمدعلی شهشهانی|میرزا زین‌العابدین اصفهانی]]
# [[سيد شهاب‌الدين محمدتقی نحوی|سید شهاب‌الدین نحوی]]
# [[سید عبدالحمید موسوی خواجوئی|سید عبدالحمید]]
# سید عبدالرحیم حسینی قاضی عسکری اصفهانی
# [[عبدالرزاق بن محمدکاظم رشتی|میرزا عبدالرزاق لنگرودی رشتی اصفهانی]]
# [[سید علی بن عبدالکریم بروجردی|سید علی بن عبدالکریم طباطبایی اصفهانی]]
# ملا علی کنی
# [[شیخ الشریعه اصفهانی|میرزا فتح‌الله شریعت اصفهانی]] (شیخ‌الشریعه اصفهانی)
# سید محمد بن سید محمدحسن مجتهد موسوی
# شیخ محمد بن طعمه زریجاوی نجفی
# میرزا محمد بن عبدالوهاب بن داوود همدانی کاظمینی
# سید مهدی نحوی موسوی
# میرزا آقا نهاوندی
# سید حسن موسوی جرفادقانی<ref>جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم، گلشن ابرار، ج9، صص283-298.</ref>
{{پایان چندستونه}}
==سیره‌ی اخلاقی==
او تا آخر عمر از رسیدگی به امور طلاب و سرپرستی فقرا و ایتام و درماندگان غفلت نفرمود.  او ملجا و امین مردم این شهر بود تا جایی که وی را در برخی مکارم اخلاق و محامد اوصاف، بر پدرش مقدم داشتند. منزل او میهمان سرای علمای وارد شده به اصفهان بود.عموم مؤلّفین که شرح حال وی را متذکّر شده اند، مقام زهد و عبادت و تقوای او را ستوده اند. مردم اصفهان برای درک نماز جماعتش ازدحام می کردند و ارادتمند او بودند و از محلات دور و دهات نزدیک شهر اجتماعِ ایشان، فضای مسجد سید را در صبح فرا می گرفتند و نماز صبح را به ایشان اقتدا می کردند.<ref>قمی، الفوائد الرضویه،ج1، ص 90؛ آزاد کشمیری، نجوم السماء، ج 1، ص 65.</ref>


==آثار==
==آثار==
کتب زیر از تألیفات او است، و نویسنده در کتاب بیان المفاخر، مفصّل به شرح موضوع و نسخه های آن پرداخته ام:
کتب زیر از تألیفات او است:
{{چندستونه|3}}
# الاجازه الامامه لصلاه الجمعه
# رساله در امامت
# رساله در احکام وضعیّه
# رساله در ارث زوجه
# رساله در تجوید
# رساله در تقدیر
# رساله در تقلید
# حاشیه بر سیوطی
# رساله در حبوه
# حواشی بر تحفه الابرار
# حواشی بر نخبه حاجی کلباسی
# کتابی در رجال
# رساله ای در رخصت و عزیمت
# رساله در سبب و مانع
# رساله در شبهه محصوره و غیر محصوره
# شرح زیارت عاشورا
# شرح شرایع الاسلام
# رساله عصیریّه
# رساله عملیّه
# کتاب الغیبه فی حکم الاغتیاب
# کتاب الفقه الاستدلالی
# مستخرجات الطّرائف
# رساله در معرفه التّکالیف
# مناسک حج
# مناقب الائمّه علیهم السلام
# رساله در میراث.
# منتخب رساله عملیه
# رساله در نماز شب
# کتابی در ولایت<ref>  بیانی، احوال و آثار خوشنویسان، ص9 10؛ مهدوی، بیان المفاخر، ج2، صص244- 351؛ بامداد، شرح حال رجال ایران، ج1، ص115؛ آقابزرگ طهرانی، الکرام البرره، ج1، ص124؛ کتابی، رجال اصفهان، ج 1، صص 135- 134.</ref>
{{پایان چندستونه}}
==فعالیت‌ها==
ایشان خدمات اجتماعی ارزنده ای داشته، و آثار باقیه بسیار به جای نهاده که از آن جمله است:


1. الاجازه الامامه لصلاه الجمعه؛
*تأمین آب آشامیدنی نجف اشرف
*بنای غسّال خانه در نجف اشرف
*تعمیر مسجد سهله در کوفه
*تعمیر [[مدرسه دربکوشک|مدرسه درکوشک]](باقریه)
*وقف کردن [[مدرسه مسجد سید|مسجد سید]] اصفهان و تکمیل بنای آن.


2. رساله در امامت ؛
حاج سیّداسداللّه از حُسن خط نیز برخوردار بوده، و آثاری به یادگار گذاشته که از آن جمله است: خطوط کتیبه داخلی بقعه پدر بزرگوار خود در مسجد سیّدکه گچ بری شده است.<ref>پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم (ع)، گلشن ابرار، ج9، ص283-298.</ref> 


3. رساله در احکام وضعیّه؛
==وفات==
ایشان در سال 1290ق به قصد زیارت اعتاب مقدّسه، از اصفهان حرکت نموده، در مسیر راه، در شب یک شنبه سلخ جمادی الثّانیه این سال در منزل کرند از توابع کرمانشاه وفات یافت. جنازه به نجف اشرف منتقل، و در اتاق سمت راست وارد شونده به صحن مطهّر حضرت علی (ع) از درب قبله، مقابل قبر حاج شیخ مرتضی انصاری مدفون گردید. مادّه تاریخ ایشان را سیّدجعفر حلّی در ضمن قصیده ای گوید:


4. رساله در ارث زوجه؛
«اسداللّه بمثوی اسداللّه توسّد»:1290.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج1، ص520.</ref>


5. رساله در تجوید؛
==پانویس==
 
<references />
6. رساله در تقدیر؛
 
7. رساله در تقلید؛
 
8. حاشیه بر سیوطی؛
 
9. رساله در حبوه؛
 
10. حواشی بر تحفه الابرار؛
 
11. حواشی بر نخبه حاجی کلباسی ؛
 
12. کتابی در رجال؛
 
13. رساله ای در رخصت و عزیمت ؛
 
14. رساله در سبب و مانع ؛
 
15. رساله در شبهه محصوره و غیر محصوره؛
 
16. شرح زیارت عاشورا ؛
 
17. شرح شرایع الاسلام ؛
 
18. رساله عصیریّه؛
 
19. رساله عملیّه؛
 
20. کتاب الغیبه فی حکم الاغتیاب؛
 
21. کتاب الفقه الاستدلالی؛
 
22. مستخرجات الطّرائف؛
 
23. رساله در معرفه التّکالیف ؛


24. مناسک حج؛
==منابع==


25. مناقب الائمّه علیهم السلام؛
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، [[سید مصلح الدین مهدوی|سید مصلح الدین،]] [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1386.
 
*پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم (ع)، گلشن ابرار ، ج9، قم: پژوهشکده باقرالعلوم، چاپ اول،  1389.
26. رساله در میراث.<ref>احوال و آثار خوشنویسان، صص9 10؛ بیان المفاخر، ج2، صص244 351؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص253 254؛ رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص148؛ زندگانی و شخصیّت شیخ انصاری، ص190؛ شرح حال رجال ایران، ج1، ص115؛ الکرام البرره، ج1، ص124؛ فواید الرّضویه، ج1، ص42؛ لباب الالقاب، ص71؛ ماضی النّجف، ج3، ص13؛ معارف الرّجال، ج1، ص94؛ مکارم الآثار، ج3، ص836؛ هدیه الاحباب، ص140؛ تاریخ اصفهان و ری، صص262 279؛ آثار ملّی اصفهان، ص192؛ احسن الودیعه، ج1، ص78؛ تاریخ اصفهان، جابری، صص305 306؛ ریحانه الادب، ج2، ص26؛ لغت نامه دهخدا، ذیل «اسداللّه»، ص2264؛ معجم المؤلّفین، ج2، ص242؛ اعیان الشّیعه، ج11، ص109؛ الکنی والالقاب، ج2، ص174؛ معجم رجال الفکر و الادب، ص35؛ الذّریعه، ج13، ص307 و ج11، ص212 و ج16، ص75 و ج10، ص95 و ج22، ص320.</ref> و <ref>اعلام اصفهان، ج1 ، ص 519-521.</ref>
*[http://nbo.ir/%D8%AC%D8%BA%D8%B1%D8%A7%D9%81%DB%8C%D8%A7%DB%8C%DB%8C/%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86/%D8%A7%D8%B5%D9%81%D9%87%D8%A7%D9%86/%D8%B3%DB%8C%D8%AF-%D8%A7%D8%B3%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%B4%D9%81%D8%AA%DB%8C-%D8%A7%D8%B5%D9%81%D9%87%D8%A7%D9%86%DB%8C__a-330-254-269-448.aspx پایگاه اطلاع رسانی فرهیختگان تمدن شیعی]دریافت شده در تاریخ 1401/9/19.
 
==پانویس==
<references />


==منبع==
[[رده:اعلام اصفهان،ج 1]]
برگرفته از: [[اعلام اصفهان]]، [[سید مصلح الدین مهدوی]]، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1386.
[[رده:مجتهدین]]
[[رده:علمای قرن 13]]
[[رده:مدفونین در حرم حضرت علی(ع)]]
[[رده:خاندان بیدآبادی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۱۱:۳۴

Hfgse.jpg
اطلاعات فردی و علمی
نام کاملسید اسدالله شفتی بیدآبادی
زادروز۱۲۲۷ یا ۱۲۲۸ قمری
تاریخ وفات۱۲۹۰ قمری
مدفنسمت راست وارد شونده به صحن مطهر حضرت علی(ع)
اساتیدآقاسیّدابراهیم قزوینی،شیخ مرتضی انصاری، شیخ نوح جعفری نجفی، و...
شاگردانمیرزا محمد باقر چهارسوقی، سید عبدالحمید، آقا میرزا حسن سادات، و...
آثاررساله در امامت، رساله در تجوید، رساله در تقلید، و....
فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی
اجتماعیائمه جماعت، مدرس


حاج سیّداسداللّه شفتی بیدآبادی(1227یا1228ق-1290ق) عالم فاضل، زاهد متّقی، ادیب محقّق و مجتهد مدقّق قرن سیزدهم قمری است.

زندگی نامه

ولادت

در سال ۱۲۲۷ یا ۱۲۲۸ هجری قمری در اصفهان متولد شد.[۱]

خاندان

او فرزند حاج سیّدمحمّدباقر حجّت الاسلام شفتی، از نوادگان حضرت امام موسی کاظم، علیه السلام، بود. مادر وی نیز ظاهراَ از سادات محترم طباطبایی زواره بود.

مرحوم حاج سید اسدالله از دختر علامه فقیه حاج ملاعلی بن حاج میرزا خلیل تهرانی و زوجه‌ای دیگر، پنج فرزند (یک پسر و چهار دختر ) داشت:

تحصیلات

دوران کودکی و نوجوانی را در اصفهان تحت تربیت پدر و مادر خویش پشت سر نهاد و در محضر پدر و دیگران تحصیل کرد و پس از اتمام تحصیلات خویش در علوم مقدماتی مانند صرف و نحو ، منطق ، بلاغت ، بخشی از فقه و اصول ، از اصفهان، برای تکمیل تحصیلات و علوم خویش، به نجف اشرف هجرت کرد. و در خدمت جمعی از اساتید بزرگ تحصیل کرده تا به مقامات عالی در علم و اجتهاد نائل گردید، به گونه‌ای که مقامات علمی و زهد و تقوای او مورد گواهی و تصدیق علما و اساتیدش واقع گردید.

سید اسدالله شفتی اصفهانی، در سال ۱۲۶۰ هجری قمری به امر پدر به اصفهان مراجعت کرد. در سال بازگشت وی، پدر بزرگوارش وفات یافت و ایشان مرجع امور شرعی و مورد وثوق و قبول همه ی اهالی اصفهان، بویژه علما و بزرگان واقع گردید.وی اوقات خود را صرف تحقیق و تألیف و مطالعه کتب می نمود.

او به درس و بحث و اقامه ی جماعت و رسیدگی به امور و حوائج مردم و نشر احکام الهی و خدمت به مسلمانان مشغول گردید. جمعی از بزرگان اصفهان در خدمتش تلمذ کردند و از او کسب اجازه نمودند. وی به مدت سی سال، ریاست علمی و دینی اصفهان را بر عهده داشتند.

اساتید

در نجف اشرف از مجالس درس آیات عظام زیربهره برد و از آنان اجازه روایت و اجتهاد دریافت نموده است:

  1. آقاسیّدابراهیم قزوینی صاحب ضوابط
  2. آقا شیخ محمّدحسین نجفی صاحب جواهر
  3. شیخ مرتضی انصاری
  4. شیخ نوح جعفری نجفی
  5. ملاّاحمد تربتی خراسانی(ازمشایخ روایت ایشان)[۴]

شاگردان

مهم‌ترین شاگردان و مجازین وی عبارت‌اند از:

  1. سید آقابزرگ حسینی قاضی عسکری
  2. میرزا محمدباقر چهارسوقی
  3. سید محمدجعفر بیدآبادی
  4. سید محمدجواد بن سید محمدصادق حسینی (معروف به «کتابفروش» و خواهرزاده ی مرحوم حاج سید اسدالله بیدآبادی)
  5. سید محمدتقی و سید میرزا علیرضا (ز برادران سید محمدجواد حسینی و خواهرزاده‌های سید اسدالله بیدآبادی)
  6. آقا میرزا حسن سادات
  7. میرزا حسین بن میرزا خلیل تهرانی
  8. آقا سید محمدرضا قوچانی
  9. سید محمدرضا نائینی
  10. سید محمدرضا بن سید محمدعلی حسینی کاشانی
  11. میرزا زین‌العابدین اصفهانی
  12. سید شهاب‌الدین نحوی
  13. سید عبدالحمید
  14. سید عبدالرحیم حسینی قاضی عسکری اصفهانی
  15. میرزا عبدالرزاق لنگرودی رشتی اصفهانی
  16. سید علی بن عبدالکریم طباطبایی اصفهانی
  17. ملا علی کنی
  18. میرزا فتح‌الله شریعت اصفهانی (شیخ‌الشریعه اصفهانی)
  19. سید محمد بن سید محمدحسن مجتهد موسوی
  20. شیخ محمد بن طعمه زریجاوی نجفی
  21. میرزا محمد بن عبدالوهاب بن داوود همدانی کاظمینی
  22. سید مهدی نحوی موسوی
  23. میرزا آقا نهاوندی
  24. سید حسن موسوی جرفادقانی[۵]

سیره‌ی اخلاقی

او تا آخر عمر از رسیدگی به امور طلاب و سرپرستی فقرا و ایتام و درماندگان غفلت نفرمود. او ملجا و امین مردم این شهر بود تا جایی که وی را در برخی مکارم اخلاق و محامد اوصاف، بر پدرش مقدم داشتند. منزل او میهمان سرای علمای وارد شده به اصفهان بود.عموم مؤلّفین که شرح حال وی را متذکّر شده اند، مقام زهد و عبادت و تقوای او را ستوده اند. مردم اصفهان برای درک نماز جماعتش ازدحام می کردند و ارادتمند او بودند و از محلات دور و دهات نزدیک شهر اجتماعِ ایشان، فضای مسجد سید را در صبح فرا می گرفتند و نماز صبح را به ایشان اقتدا می کردند.[۶]

آثار

کتب زیر از تألیفات او است:

  1. الاجازه الامامه لصلاه الجمعه
  2. رساله در امامت
  3. رساله در احکام وضعیّه
  4. رساله در ارث زوجه
  5. رساله در تجوید
  6. رساله در تقدیر
  7. رساله در تقلید
  8. حاشیه بر سیوطی
  9. رساله در حبوه
  10. حواشی بر تحفه الابرار
  11. حواشی بر نخبه حاجی کلباسی
  12. کتابی در رجال
  13. رساله ای در رخصت و عزیمت
  14. رساله در سبب و مانع
  15. رساله در شبهه محصوره و غیر محصوره
  16. شرح زیارت عاشورا
  17. شرح شرایع الاسلام
  18. رساله عصیریّه
  19. رساله عملیّه
  20. کتاب الغیبه فی حکم الاغتیاب
  21. کتاب الفقه الاستدلالی
  22. مستخرجات الطّرائف
  23. رساله در معرفه التّکالیف
  24. مناسک حج
  25. مناقب الائمّه علیهم السلام
  26. رساله در میراث.
  27. منتخب رساله عملیه
  28. رساله در نماز شب
  29. کتابی در ولایت[۷]

فعالیت‌ها

ایشان خدمات اجتماعی ارزنده ای داشته، و آثار باقیه بسیار به جای نهاده که از آن جمله است:

  • تأمین آب آشامیدنی نجف اشرف
  • بنای غسّال خانه در نجف اشرف
  • تعمیر مسجد سهله در کوفه
  • تعمیر مدرسه درکوشک(باقریه)
  • وقف کردن مسجد سید اصفهان و تکمیل بنای آن.

حاج سیّداسداللّه از حُسن خط نیز برخوردار بوده، و آثاری به یادگار گذاشته که از آن جمله است: خطوط کتیبه داخلی بقعه پدر بزرگوار خود در مسجد سیّدکه گچ بری شده است.[۸]

وفات

ایشان در سال 1290ق به قصد زیارت اعتاب مقدّسه، از اصفهان حرکت نموده، در مسیر راه، در شب یک شنبه سلخ جمادی الثّانیه این سال در منزل کرند از توابع کرمانشاه وفات یافت. جنازه به نجف اشرف منتقل، و در اتاق سمت راست وارد شونده به صحن مطهّر حضرت علی (ع) از درب قبله، مقابل قبر حاج شیخ مرتضی انصاری مدفون گردید. مادّه تاریخ ایشان را سیّدجعفر حلّی در ضمن قصیده ای گوید:

«اسداللّه بمثوی اسداللّه توسّد»:1290.[۹]

پانویس

  1. ↑ در عموم کتابها تولد وی را بدون ذکر روز ، هفته و ماه در سال ۱۲۲۷ هجری قمری نوشته‌اند، مانند الکرام البررة ، دایرة المعارف تشیع ، معارف الرجال و در کتاب‌هایی مانند مکارم الاثار ، المآثر والاثار و الذریعة الی تصانیف الشیعة سال ۱۲۲۸ هجری قمری ذکر گردیده است. سید مصلح الدین مهدوی در تذکرة القبور به هر دو سال (۱۲۲۷ یا ۱۲۲۸ هـ. ق) اشاره نموده است.
  2. ↑ مهدوی، بیان المفاخر، ج۲، ص۲۴۸؛ج۱، ص۱۷۷.
  3. ↑ علامه تهرانی در الکرام البرره از این زوجه نام برده و نام وی را در زمره فرزندان سید اسدالله شفتی نوشته است.
  4. ↑ حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء والادبا، ج۱، صص۹۵-۹۴؛ صدر حاج سیدجوادی، دایرة المعارف تشیع، ج۲، ص۱۳۳؛ مهدوی، تذکرة القبور، ص۱۲۷؛ مهدوی، اعلام اصفهان، ج1، ص519.
  5. ↑ جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم، گلشن ابرار، ج9، صص283-298.
  6. ↑ قمی، الفوائد الرضویه،ج1، ص 90؛ آزاد کشمیری، نجوم السماء، ج 1، ص 65.
  7. ↑ بیانی، احوال و آثار خوشنویسان، ص9 10؛ مهدوی، بیان المفاخر، ج2، صص244- 351؛ بامداد، شرح حال رجال ایران، ج1، ص115؛ آقابزرگ طهرانی، الکرام البرره، ج1، ص124؛ کتابی، رجال اصفهان، ج 1، صص 135- 134.
  8. ↑ پژوهشکده تبلیغ و مطالعات اسلامی باقرالعلوم (ع)، گلشن ابرار، ج9، ص283-298.
  9. ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج1، ص520.

منابع

برگرفته از «https://wiki.esfhozeh.ir/index.php?title=سید_اسدالله_شفتی&oldid=49572»