این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما

تفاوت میان نسخه‌های «سید محمدباقر حسینی تویسرکانی»

از دانشنامه حوزه علمیه اصفهان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
(ویرایش متن)
 
(۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
'''حاج سیّد محمّد باقر  تویسرکانی ('''1293ق-1374ق''')''' عالم فاضل مجتهد زاهد، از علمای عالیقدر قرن چهاردهم هجری.
{{نیازمند جعبه اطلاعات}}
[[پرونده:Mohamad bagher tosarkani.jpg|بندانگشتی|حاج سید محمد باقر تویسرکانی|300x300پیکسل]]
'''حاج سیّد محمّد باقر  تویسرکانی ('''1293ق-1374ق''')''' عالم فاضل مجتهد زاهد، فرزند عالم ربانی [[عبدالغفار تویسرکانی|حاج میرزا عبدالغّفار حسینی تویسرکانی]]، از علمای عالیقدر قرن چهاردهم هجری در اصفهان است.


==معرفی==
==زندگی‌نامه==
وی در غرّه جمادی الاولی سال 1293ق [در اصفهان] متولّد شد. پدرش حاج میرزا عبدالغّفار حسینی تویسرکانی بود. ایشان به نجف اشرف رفته و دو سال در آنجا نزد آیات عظام آخوند خراسانی و آقا سیّد محمّد کاظم طباطبائی یزدی به تحصیل پرداخت امّا به علّت کسالت مجبور به بازگشت به اصفهان شد و نزد آقا سیّد محمّد باقر درچه ای و آخوند [[محمدحسین فشارکی اصفهانی|ملّا محمّد حسین فشارکی]] تحصیلات خود را تکمیل نموده و به اخذ اجازه اجتهاد و روایت در سال 1346ق نائل شد.


وی از ائمه جماعت محلّه جماله و پیشنماز مسجد حاج محمّد جعفر آباده ای بود. او بیشتر اوقات در کتابخانه خود به مطالعه مشغول بود و جمعی از فضلاء و دوستانش به منزل او می رفتند و به مباحثه می پرداختند.
===ولادت===
وی در غرّه جمادی الاولی سال 1293ق در اصفهان متولّد شد.  


==اساتید==
===تحصیلات===
او نزد علمای اصفهان از جمله آقا سیّد محمّد شوشتری، ملّا عبدالرزّاق رشتی، آقا میرزا حسین همدانی، حاج میرزا بدیع درب امامی، آقا میرزا محمّد حسن نجفی، [[محمدهاشم بن زین العابدین خوانساری چهارسوقی|آقا میرزا محمّد هاشم چهارسوقی]]، [[جهانگیر خان قشقایی|جهانگیر خان قشقائی]]، آخوند [[محمد کاشی|ملّا محمّد کاشانی]] و پدر دانشمند خود [[عبدالغفار تویسرکانی|میرزا عبدالغفّار تویسرکانی]] کسب فیض نمود. <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص108-109.</ref>
او علوم ادبی، فقه و اصول، فلسفه و عرفان را در نزد اساتید اصفهان فراگرفت و در ذیقعده 1326ق عازم زیارت بیت الله الحرام گردید و پس از انجام مراسم حج، به قصد زیارت عتبات عالیات وارد عراق شد و برای مدت دو سال در نجف اشرف اقامت گزید و از جلسه درس مراجع عالیقدر عالم تشیع کسب فیض نمود و سپس به علت کسالت عارضه ملزم به بازگشت به مولد خود گردید و تحصیلات خود را تکمیل نموده و به اخذ اجازه اجتهاد و روایت در سال 1346ق نائل شد.


==آثار==
===اساتید===
کتب زیر از تألیفات ایشان است:
 
#پدر بزرگوارش
#آقا [[سید محمد بن محمدشفیع شوشتری جزایری|سید محمد شوشتری]](علوم ادبی)
#[[عبدالرزاق بن محمدکاظم رشتی|مولی عبدالرزاق رشتی]](علوم ادبی)
#[[محمدحسین بن محمدحسن همدانی|آقا میرزا محمد حسین همدانی]]
#[[سید محمدبدیع موسوی درب امامی|حاج میرزا بدیع درب امامی]](معالم الاصول و قوانین و شرح لمعه)
#[[محمدحسن نجفی هزار جریبی|آقا میرزا محمد حسن نجفی]](امام مسجد ذوالفقار واقع در بازار بزرگ اصفهان)
#[[میرزا محمدهاشم چهارسوقی|آقا میرزا محمد هاشم چهارسوقی]]
#[[جهانگیر خان قشقایی|مرحوم جهانگیر خان قشقائی]](فلسفه و عرفان)
#[[محمد کاشی|آخوند ملا محمد کاشانی]](فلسفه و عرفان) <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص109-108.</ref>
#آقا سید محمد کاظم یزدی
#آخوند ملا محمد کاظم خراسانی
#[[سید محمدباقر درچه‌ای|آقا سید محمد باقر درچه ای]]
#[[محمدحسین فشارکی اصفهانی|آخوند ملا محمد حسین فشارکی]]
 
==سیره‌ی اخلاقی==
آن مرحوم عالمی متواضع و پارسا و متخلق به اخلاق اسلامی و انسانی بود و دارای سیرتی همانند سیرت اجداد بزرگوارش. از صحبت و معاشرت با عوام حتی المقدور کناره می گرفت؛ گرچه در مواقع نیاز آنان به امور شرعی و مسائل مذهبی به حل مشکلات می پرداخت. اهل فضل و علم بسیار مورد احترام او بودند. هرگاه طلبه ای وارد مجلس می شد، در احترام به او به پا می ایستاد و هرگاه چند نفر با هم بودند، در سلام به آنها سبقت می گرفت.
 
[[سید مصلح الدین مهدوی|مرحوم مهدوی]] در وصف او می نویسد:<blockquote>عالم فاضل، مجتهد زاهد، از علماء اخیار و فضلای ابرار و فقیهی جامع و منزوی بود.<ref>مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص350.</ref> </blockquote>
==آثار و فعالیت‌ها==
 
===آثار===
کتب زیر از تألیفات وی است:


1. «تعلیقات بر حواشی مغنی»  
1. «تعلیقات بر حواشی مغنی»  
سطر ۱۸: سطر ۴۲:
3. «حواشی بر شرح لمعه»  
3. «حواشی بر شرح لمعه»  


4. «حواشی بر تفسیر روح البیان»، شیخ اسماعیل حقّی  
4. «حواشی بر تفسیر روح البیان» شیخ اسماعیل حقّی  


5. «ماثر الباقریّه» در فوائد رجالی و متفرقات
5. «ماثر الباقریّه» در فوائد رجالی و متفرقات
سطر ۲۶: سطر ۵۰:
7. «مشکوه الضیاء فی أحوال فاطمه الزّهرا»
7. «مشکوه الضیاء فی أحوال فاطمه الزّهرا»


8. «تحفه الأخوان فی إعجاز القرآن».<ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص350؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص99؛ جلوه قرآن در خاک تابان، صص 103-100.</ref>
8. «تحفه الأخوان فی إعجاز القرآن»<ref>مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص99؛ عقیلی، جلوه قرآن در خاک تابان، صص 103-100.</ref>
 
===فعالیت‌ها===
وی از ائمه جماعت محلّه جماله و پیشنماز مسجد [[محمدجعفر آباده ای فارسی اصفهانی|حاج محمّد جعفر آباده ای]] بود. او بیشتر اوقات در کتابخانه خود به مطالعه مشغول بود و جمعی از فضلاء و دوستانش به منزل او می رفتند و به مباحثه می پرداختند.


==وفات==
==وفات==
این عالم جلیل در شب دوّم ربیع الاوّل 1374ق وفات یافته و جنب قبر پدر خود واقع در [[تکیه تویسرکانی]] در [[تخت فولاد]] مدفون گردید. مادّه تاریخ فوت او این بیت است:
این عالم جلیل در شب دوّم ربیع الاوّل 1374ق مطابق با 8 آبان 1333ش وفات یافته و جنب قبر پدر خود واقع در [[تکیه تویسرکانی]] در [[تخت فولاد]] مدفون گردید. [[حبیب‌الله نیر اصفهانی|میرزا حبیب الله نیّر]] در رثای او چنین می سراید:
 
{{شعر}}
{{ب|طائف خانه حق بارگه سبحانی|شد سوی عالم باقی ز سرای فانی}}
{{ب|سید شرع مدار اسم محمد باقر|بزم فردوس برین گشت از او نورانی}}
{{م|****}}
{{ب|شد ز « نیّر » چو سؤال از سنة تاریخش|چونکه آن حجت الاسلام بدی روحانی}}
{{ب|قدسیان کرده خطابی و به روحش گفتند|« قدس مأوی بنما باقر تویسرکانی »<ref>نیر، دیوان، ج3، صص24-23.</ref>}}
{{پایان شعر}}
همچنین [[سید علی بدیع‌زادگان|سید علی بدیع‌زاده]] «هور» در مادّه تاریخ فوت او چنین سروده است:
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|اِذ جمع الواحد فی الجمعِ قُل| اِقَتَرب الباقرُ بِالباقر<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج۱، صص404-402.</ref>}}
{{پایان شعر}}


{{ب| اِذ جمع الواحد فی الجمعِ قُل| اِقَتَرب الباقرُ بِالباقر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==پانویس==
<references />
<references />
==منبع==
==منابع==
برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
 
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.
 
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
[[رده:مجتهدین]]
[[رده:علمای قرن 14]]
[[رده:ائمه جماعت]]
[[رده:نویسندگان]]
[[رده:شاگردان آخوند خراسانی]]
[[رده:شاگردان آخوند کاشی]]
[[رده:شاگردان جهانگیرخان قشقایی]]
[[رده:شاگردان سید محمدباقر درچه ای]]
[[رده:خاندان علمی تویسرکانی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۱۴:۰۳

حاج سید محمد باقر تویسرکانی

حاج سیّد محمّد باقر تویسرکانی (1293ق-1374ق) عالم فاضل مجتهد زاهد، فرزند عالم ربانی حاج میرزا عبدالغّفار حسینی تویسرکانی، از علمای عالیقدر قرن چهاردهم هجری در اصفهان است.

زندگی‌نامه

ولادت

وی در غرّه جمادی الاولی سال 1293ق در اصفهان متولّد شد.

تحصیلات

او علوم ادبی، فقه و اصول، فلسفه و عرفان را در نزد اساتید اصفهان فراگرفت و در ذیقعده 1326ق عازم زیارت بیت الله الحرام گردید و پس از انجام مراسم حج، به قصد زیارت عتبات عالیات وارد عراق شد و برای مدت دو سال در نجف اشرف اقامت گزید و از جلسه درس مراجع عالیقدر عالم تشیع کسب فیض نمود و سپس به علت کسالت عارضه ملزم به بازگشت به مولد خود گردید و تحصیلات خود را تکمیل نموده و به اخذ اجازه اجتهاد و روایت در سال 1346ق نائل شد.

اساتید

  1. پدر بزرگوارش
  2. آقا سید محمد شوشتری(علوم ادبی)
  3. مولی عبدالرزاق رشتی(علوم ادبی)
  4. آقا میرزا محمد حسین همدانی
  5. حاج میرزا بدیع درب امامی(معالم الاصول و قوانین و شرح لمعه)
  6. آقا میرزا محمد حسن نجفی(امام مسجد ذوالفقار واقع در بازار بزرگ اصفهان)
  7. آقا میرزا محمد هاشم چهارسوقی
  8. مرحوم جهانگیر خان قشقائی(فلسفه و عرفان)
  9. آخوند ملا محمد کاشانی(فلسفه و عرفان) [۱]
  10. آقا سید محمد کاظم یزدی
  11. آخوند ملا محمد کاظم خراسانی
  12. آقا سید محمد باقر درچه ای
  13. آخوند ملا محمد حسین فشارکی

سیره‌ی اخلاقی

آن مرحوم عالمی متواضع و پارسا و متخلق به اخلاق اسلامی و انسانی بود و دارای سیرتی همانند سیرت اجداد بزرگوارش. از صحبت و معاشرت با عوام حتی المقدور کناره می گرفت؛ گرچه در مواقع نیاز آنان به امور شرعی و مسائل مذهبی به حل مشکلات می پرداخت. اهل فضل و علم بسیار مورد احترام او بودند. هرگاه طلبه ای وارد مجلس می شد، در احترام به او به پا می ایستاد و هرگاه چند نفر با هم بودند، در سلام به آنها سبقت می گرفت.

مرحوم مهدوی در وصف او می نویسد:

عالم فاضل، مجتهد زاهد، از علماء اخیار و فضلای ابرار و فقیهی جامع و منزوی بود.[۲]

آثار و فعالیت‌ها

آثار

کتب زیر از تألیفات وی است:

1. «تعلیقات بر حواشی مغنی»

2. «حواشی بر شرایع»

3. «حواشی بر شرح لمعه»

4. «حواشی بر تفسیر روح البیان» شیخ اسماعیل حقّی

5. «ماثر الباقریّه» در فوائد رجالی و متفرقات

6. «رساله در احوال صاحب الزمان (عجل اللَّه تعالی فرجه الشّریف)»

7. «مشکوه الضیاء فی أحوال فاطمه الزّهرا»

8. «تحفه الأخوان فی إعجاز القرآن»[۳]

فعالیت‌ها

وی از ائمه جماعت محلّه جماله و پیشنماز مسجد حاج محمّد جعفر آباده ای بود. او بیشتر اوقات در کتابخانه خود به مطالعه مشغول بود و جمعی از فضلاء و دوستانش به منزل او می رفتند و به مباحثه می پرداختند.

وفات

این عالم جلیل در شب دوّم ربیع الاوّل 1374ق مطابق با 8 آبان 1333ش وفات یافته و جنب قبر پدر خود واقع در تکیه تویسرکانی در تخت فولاد مدفون گردید. میرزا حبیب الله نیّر در رثای او چنین می سراید:

طائف خانه حق بارگه سبحانیشد سوی عالم باقی ز سرای فانی
سید شرع مدار اسم محمد باقربزم فردوس برین گشت از او نورانی
****
شد ز « نیّر » چو سؤال از سنة تاریخشچونکه آن حجت الاسلام بدی روحانی
قدسیان کرده خطابی و به روحش گفتند« قدس مأوی بنما باقر تویسرکانی »[۴]

همچنین سید علی بدیع‌زاده «هور» در مادّه تاریخ فوت او چنین سروده است:

اِذ جمع الواحد فی الجمعِ قُل اِقَتَرب الباقرُ بِالباقر[۵]

پانویس

  1. مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، صص109-108.
  2. مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص350.
  3. مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص99؛ عقیلی، جلوه قرآن در خاک تابان، صص 103-100.
  4. نیر، دیوان، ج3، صص24-23.
  5. مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج۱، صص404-402.

منابع

  • مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
  • مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.