این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
محمد باقر بن احمد امامی اصفهانی
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
محمّد باقر امامی (۱۲۵۳ش-۱۳۲۴ش) فرزند سيد احمد، عالم حکیم ادیب فاضل زاهد از سلسله جليله سادات حسينى درب امامى اصفهان بود.
زندگی نامه
ولادت
شیخ محمدباقر در سال 1253ش در اصفهان متولد شد.[۱]
خاندان
پدرش سید احمد نام داشت.
از محمدباقر سه فرزند، دو پسر و يک دختر باقى ماند كه متأسفانه دو فرزند پسر در جوانى در مدت يک سال، يكى پس از ديگرى فوت نمودند.
در اين مورد مرحوم مهدوى چنين مى نويسد:
«آقاى حاجى ميرزا باقر پيرمردى است روشن ضمير، قريب هفتاد سال از سن ايشان مى گذرد و نتيجه عمرش دو فرزند به نام كمال و جمال بود كه تندباد اجل وزيدن گرفته، در مدت كمتر از يک سال هردو آنها را برد. فوت اين دو جوان در تمام شؤون پدر تأثير نموده، قيافه بسى رقت انگيز بدين مرد عزیز داده است.»[۲]
تحصیلات
تحصيلات وی در قسمت ادبيات، منطق، نحو و صرف، معانى بيان و فلسفه بود و مخصوصاً در ادبيات عرب تخصص كامل داشت و از بعضى علماى معروف اجازه اجتهاد داشت.[۳] او در حوزه علمیه اصفهان و تهران به تحصیل علوم دینی پرداخت.
اساتید
پس از فراگيرى علوم مقدماتى، در حوزه علمیه اصفهان از محضر اساتيد زیر استفاده برد:
همچنين در حوزه علميه تهران، همراه مرحوم شيخ محمود مفيد، نزد فقيه شهيد شيخ فضل الله نورى و حكيم متأله، ميرزا حسن كرمانشاهى شاگردى نمود.
شاگردان
حاج ميرزا محمدباقر امامى در بين فرهنگيان محبوبيت و احترام خاصى داشت و از كلاس درسش شاگردان زيادى استفاده كامل كردند، از جمله: سيد مصلح الدين مهدوى نگارنده اعلام اصفهان و اديب شاعر عبدالمجيد اوحدى(يكتا).[۵]
آيت الله سيد حسن مدرس هاشمى نيز كتاب شرح منظومه و الهيات شفا را نزد او فرا گرفته است.[۶]
جایگاه
جایگاه علمی
مرحوم سيد مصلح الدين مهدوى، از شاگردان وى، می نویسد:
«وى از اجله ادبا و شعرا و حكما و متكلمين بود»[۷] و همچنين او را به عنوان «عالم حكيم، اديب فاضل زاهد » معرفى مى نمايد.[۸]
آثار و فعالیت ها
آثار
مرحوم امامى كتابى در حكمت تألیف کرده و در آن به شرح حال حكما و فيلسوفان پيش از سقراط تا صدرالمتالهين شيرازى و شاگردان او پرداخته است.
وی رساله هایی نيز در نسب نامه خود، سادات درب امامى دارد.[۹]
فعالیت‌ها
حاج ميرزا محمدباقر از سال ۱۳۰۰ش وارد خدمت فرهنگ شد و مدت نه سال در دبيرستان صارميه و سپس در دبيرستانهاى فرهنگ، ارامنه، دانشسراى دختران و دبيرستان معقول و منقول در اصفهان تدريس نمود.[۱۰]
وفات
وى در سن هفتاد سالگى در ظهر چهارشنبه از ماه صفر سال ۱۳۶۴ق برابر با چهاردهم فروردين سال ۱۳۲۴ش وفات يافت و در سمت شرقى تكيه بروجردی در تخت فولاد مدفون گرديد.[۱۱] [۱۲]
پانویس
- ↑ نشريه اداره فرهنگ استان دهم در اصفهان، ص۴۰.
- ↑ مهدوی، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۸۲؛ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ص۷۳؛ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۸۶.
- ↑ نشریه اداره فرهنگ استان دهم اصفهان، ش۱۵، ص40.
- ↑ کرباسی زاده، نگاهی به آراء و احوال حکیم مدرس اصفهانی، ص45.
- ↑ مهدوى، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۱۵۳.
- ↑ کرباسی زاده، نگاهی به آراء و احکام حکیم مدرس اصفهانی، ص45.
- ↑ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ص82.
- ↑ مهدوى، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۱۵۳.
- ↑ کرباسی زاده، نگاهی به آراء و احوال حکیم مدرس اصفهانی، ص46.
- ↑ نشریه اداره فرهنگ استان دهم اصفهان، ش۱۵، ص40.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج۲، ص۵۳.
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج۱، صص218-217.
منابع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج۱، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، ۱۳۸۹.