این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
عباس نحوی
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
عباس نحوی (1300-1371ق)فرزند میرزا عبدالجواد بن میرزا عبدالحسین مشهور به خوشنویس بن محمّدتقی بن حاج محمّدحسین نایب الصدر بن آقا محمّدجعفر هرندی اصفهانی، ادیب فاضل، نویسنده، دبیر و مدرس و از بنیان گذاران فرهنگ جدید در اصفهان در قرن چهاردهم هجری است.
زندگی‌نامه
ولادت
وی در سال 1300ق مطابق با 1260ش در اصفهان متولّد شد.
خاندان
او از بازماندگان خاندان شیبانى بود که نسب آنها به زرارة بن اعین صحابه امام صادق (ع) مى رسد، آنها به دلیل تدریس ادبیات عربى به نحوى شهرت یافتند.[۱] مزار عبدالجواد نحوى فرزند عباس درگذشته به روز 7 خرداد 1353ش در تکیه سادات احمدآبادى دیده مى شود.
فرزندان
از او چهار دختر و دو پسر برجاى ماند. چند تن از آنان پوینده راه پدر شدند و دبیرى دبیرستانهاى تهران را برعهده گرفتند.
تحصیلات
میرزا عباس از نوجوانى به آموزش علوم در حوزه علمیه اصفهان روى آورد و تا 25 سالگی نزد اساتید علوم قدیمه به تحصیل ادبیات، نحو، صرف، منطق، معانی و بیان، بدیع، فقه و اصول مشغول بود که از آن جمله است آخوند ملاّ عبدالکریم گزی.[۲]
در آغاز جوانی در مدرسه قدسیه تدریس را آغاز کرد. براى آموزش زبان عربى، «نصاب الصبیان» ابونصر فراهى را درس مى داد و آن را به صورت کامل شرح مى کرد؛ چنانکه تنها دوازده معنى براى «عین» مى گفت. بسیار جدى، سخت گیر و نمره بیستش دوازده بود.[۳]
شاگردان
برخی شاگردان وی عبارتند از:
- محمد خوانسارى
- ابوتراب نفیسى
- شهید سید محمد بهشتى
- سیف الله وحیدنیا
- اعلم
- مهدى تلگینى
- محمد سیاسى
- ابراهیم نیلفروشان
- سید محمد حکیمانه
- سید روح الله کشفی
- سید حسین میرشمسى
آثار و فعالیت‌ها
آثار
از آثار اوست:
- «تلخیص الصّرف» «خلاصةالصرف»یا در صرف و نحو براى دانش آموزان پنجم و ششم ابتدایى
- «شرعیات»، کتابت سید محمدحسن بدرى اصفهانى، براى دانش آموزان سوم و چهارم ابتدایى به نسخ[۴]
- رساله «صمدیه در علم نحو شیخ بهایی»، این رساله به خط مؤلف است و قسمتی از آن توسط شاگردش سید روح الله کشفی کتابت شده است.
- رساله «شرح حال نحوى هاى هرند» به خواهش محمدعلى معلم حبیب آبادى
- حواشی بر «مغنی» ابن هشام به همراه حواشی پدر و عم او علامه میرزا عبدالعلی نحوی که نسخه خطی آن در اختیار استاد جلال الدین همایی بود و اکنون در کتابخانه ملی ایران نگاه داری می شود.
فعالیت‌ها
وی مدرسه دیانت را با همکاری عموزاده اش، عبدالرسول نحوی، در کوى شهشهان تأسیس کرد و چندین سال مدیریت دبستان های شهشهان، فردوسی، حکیم نظامی و عصر پهلوی را برعهده داشت و سال ها در دبیرستان های سعدی و صارمیه و دانشسرای دختران و پسران تدریس کرد. مدّتی هم ریاست تحقیق اوقاف و کفالت اداره فرهنگ استان دهم را برعهده داشت.[۵]
وفات
او یک سال قبل از فوت از فعالیت های فرهنگی بازنشسته شده و در شب 4 جمادی الثانیه 1371ق [مطابق آذرماه 1330ش] وفات یافت و در تکیه شهدای تخت فولاد اصفهان مدفون گردید.[۶]
معلم حبیب آبادی در وفات وی سروده:
«نحوی هرندی سوی فردوس روان شد»
پانویس
- ↑ جناب اصفهانی، رجال و مشاهیر اصفهان، ص684.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج4، ص55.
- ↑ نفیسی، نظری به وضع آموزش دبستان، دبیرستان، دانشکده در پنجاه سال قبل، صص53و68.
- ↑ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 444 - 445؛ نشریه اداره فرهنگ استان دهم، شماره 11، ص17؛ نحوی، آیین فرزانگی، صص 70-73.
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج4، صص498-496.
- ↑ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد اصفهان، ص90.
منابع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، 1386ش.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد،زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.