سید هدایت اللّه امامی سمیرمی

سید هدایت اللّه امامی سمیرمی عالم دینی در سال 1292 منطقه سمیرم اصفهان بود.

سید هدایت الله امامی سمیرمی

زندگی‌نامه

پدرش سیّد علی امام، عالم دینی منطقه سمیرم و بلوکات آباده و اقلید و شمال فارس بود. وی از اوتاد و ابرار و احرار روزگار خویش، و مورد تکریم و تعظیم مردم منطقه بود و در دفاع از حقوق مردم و محرومان، همواره با خوانین مبارزه می کرد و در این راه مشکلات فراوان دید و رنج حبس و تبعید را به جان خرید. وی در سال 1330ش وفات یافت و در سمیرم به خاک سپرده شد و پس از سال ها به مشهد مقدس منتقل و در قبرستان بهشت رضا علیه السلام مدفون گردید.

از آن مرحوم سه فرزند پسر و هفت دختر به جا ماند که دو تن از فرزندان ایشان به نام های: سیّد صدر الدین و سیّد سراج الدین بازنشسته آموزش و پرورش و سیّد حسام الدین کارمند شرکت نفت است.
سیّد هدایه اللّه پس از فراگیری مقدّمات در محضر پدر خویش، در ده سالگی وارد حوزه علمیه اصفهان شد و در مدرسه جدّه بزرگ سکونت نمود و از دروس اساتید زمان بهره برد. از جمله:

1. شیخ علی مدرّس یزدی؛
2. شیخ محمّد حسن عالم نجف آبادی؛
3. میرزا احمد مدرّس؛
4. سیّد محمّد باقر درچه ای؛
5. حاج آقا رحیم ارباب؛
6. شیخ محمد رضا جرقویه ای حسین آبادی.

اوصاف و خدمات

مرحوم امامی عمر خود را وقف خدمت به مردم کرد و با رویی گشاده و آغوشی باز پذیرای آنان بود.

مردم نیز سخنش را فصل الخطاب مسائل و اختلافات خود می دانستند.

او محرم اسرار و ملجأ و پناه مردم محسوب می شد و مورد ارادت و احترام آنان بود.

حسن خلق، مردم داری، تواضع، جدّیت و اهتمام در حلّ مشکلات مردم، تقوا و پاک دامنی و اهتمام به انجام فرایض و مستحبات از ویژگی های او بود.

وی از دوران جوانی یار و مددکار پدر بزرگوار خود بود و با خوانین مبارزه می نمود.

در سال 1313 مقارن با تبعید شهید مدرس که از دوستان مرحوم سیّد علی امام بود مرحوم امام و فرزندش سیّد هدایه اللّه نیز به تهران احضار شده و این اقامت اجباری تا شروع جنگ جهانی دوم و رواج هرج و مرج در کشور به طول انجامید.

پس از وفات مرحوم سیّد علی امام در سال 1330 ایشان عهده دار وظایف پدر گردید و به ارشاد و هدایت مردم منطقه پرداخت.

وی در جریان مبارزات مردم مسلمان ایران به رهبری امام خمینی رضوان اللّه علیه به مخالفت با لوایح ششگانه شاه پرداخت که به دستگیری او انجامید و نزدیک به پنج ماه در زندان شهربانی شهرضا محبوس گردید و سرانجام به دنبال اعتراضات مردم و تحصّن مکرّر آنان آزاد گردید.

مرحوم امامی همچون پدر به اقامه نماز جمعه در سمیرم می پرداخت و دفتر ازدواج و طلاق داشت و از آن طریق نیز به مردم خدمت می نمود .

وفات

این عالم جلیل در تابستان 1348 در اثر سرطان مغز استخوان به بستر بیماری افتاد و پس از دو سال و نیم تحمّل درد و رنج، در 28 خرداد 1351 وفات یافت و با تشییعی کم نظیر به اصفهان منتقل شد و در جوار مرحوم سیّد العراقیندر تکیه سید العراقین مدفون گردید.

مردم حق شناس سمیرم ضمن برگزاری مجالس متعدّد عزاداری در محلات مختلف، تا پایان سالگرد ایشان از انجام هرگونه مراسم شادی و عروسی خودداری کرده و بدین وسیله مراتب قدرشناسی خود را از یک عمر خدمت صادقانه یک روحانی خدمتگزار ابراز داشتند.

سنگ نوشته

مرقد سلاله دودمان نبوی شمع شبستان مرتضوی شادروان مرحوم حجّه الاسلام و المسلمین حاج سیّد هدایه اللّه امامی فرزند مرحوم آیت اللّه آقا سیّد علی امام جمعه سمیرم 28 خرداد 1351.

سلاله نبوی سیّد بزرگ نشان		امامی آیت حق زین جهان فانی رفت
شنید ارجعی از حق وزین سرای فریب		به سوی جنت و دنیای جاودانی رفت
هدایت همه را سوی حق به عهده گرفت		چو خضر در طلب آب زندگانی رفت

منبع

برگرفته از کتاب :قاسمی ، رحیم ، شرح مجموع گل، انتشارات کانون ،پژوهش، چاپ دوم، زمستان 1390.