تفاوت میان نسخه‌های «محمد حسن داورپناه»

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۰۶

آیت الله حاج شیخ محمّد حسن داورپناه خوانساری فرزند میرزا حسین (1297ق-1382ق) عالم فاضل کامل اهل اصفهان است. وی در خوانسار در خاندانی اهل علم و ادب متولّد شد.

محمدحسن داورپناه

زندگی نامه

ولادت

شیخ محمدحسن در سال 1297ق/ 1257ش در خوانسار متولّد شد.

خاندان

پدروی حاج شیخ میرزا حسین فرزند آخوند ملاّ حسن بن آخوند ملاّ حسین از علما و فضلا و ادبای زمان خود در خوانسار بود که وی در مدرسه مریم بیگم خوانسار تدریس می کرد و عدّه زیادی از علمای خوانسار در ادبیات از درس او بهره برده اند و سرانجام در سال 1308 وفات یافت و در مقابر پاقلعه خوانسار مدفون شد.^[۱]

تحصیلات

مرحوم داورپناه ابتدا در زادگاه خود خوانسار و سپس در اصفهان به تحصیل پرداخت و بعد از آن به نجف اشرف رفت. او از شاگردان مبرّز آخوند خراسانی بود. مقامات علمی آن مرحوم مورد تأیید بزرگان زمان بود، از جمله: آیت اللّه شهید حاج میرزا ابوالحسن شمس آبادی و سید حسن مدرس هاشمی از جامعیت و فضائل و علوم آن مرحوم ستایش زیادی می نموده اند.^[۲]

اساتید

برخى از اساتید او در اصفهان و نجف عبارتند از:

اساتید اصفهان

اساتید نجف

آخوند ملاّ محمّد کاظم خراسانی،
سیّد محمّد کاظم یزدی .

شاگردان

از جمله شاگردان وی نیز می توان به افراد زیر اشاره کرد:

جایگاه

جایگاه علمی

مرحوم همایی می نویسد:

«مرحوم قاضی عسکر از شاگردان خاصّ شیخ حسن شیرازی، تلمیذ مورد توجّه آخوند ملاّ محمّد کاشانی بود که کار ریاضتش به جنون کشید و من شیخ حسن را در حال جنون زیارت کردم، حالی داشت!»در عربیّت دست توانا داشت. هم به تدریس در حوزه و هم معلّمی مدارس جدید مشغول بود. همچنین سر دفتر اسناد رسمی اصفهان بود. سمت قاضی عسکری هم داشت، بدین سبب او را قاضی می گفتند. مردی، متین و عالم درس خوانده بود. در اصفهان به علم و فضل مخصوصاً در عربی دانی و فقاهت شهرت داشت اما از روز اوّل داخل کار روحانیت نشده بود و از معلّمی و سر دفتری و امر درایت و وصایت و قیمومیّت صغار، روزگار می‌گذاشت. ثروتی هم به هم رسانیده بود که بحمد اللّه از همه کس مستغنی بود»^[۵]

مرحوم میرزا حسن خان جابری در زمان حیات او چنین نگاشته است:

«آقای آقا شیخ میرزا حسن خوانساری داورپناه در شخصیت و جامعیت نسبت به غالب علوم، معروف، عالمی فاضل و دانشمندی کامل و نزد اساتید مختلفه تلمّذ نموده و فعلاً رئیس محضر و قاضی عسکر در اصفهان می باشد»^[۶]

فعالیت ها

مرحوم داور پناه پس از بازگشت به اصفهان، سال ها در مدرسه درکوشک به تدریس پرداخت و سطوح عالی فقه و اصول همچون «کفایه الاصول» استاد ارجمندش آخوند خراسانی و «فرائد الاصول» و «متاجر» شیخ انصاری اعلی اللّه مقامهما را تدریس می‌نمود و به نوشته مرحوم سیّد مصلح الدین مهدوی: «در کشف معضلات علوم ید بیضا می نمود»^[۷]

وی از بدو تأسیس مدارس جدید به خدمت وزارت فرهنگ وارد شد و به تدریس در دبیرستان‌های اصفهان مشغول شد و بدین جهت مقامات علمی او در نزد فضلای حوزه مجهول ماند. مرحوم سید مصلح الدین مهدوی و حجه الاسلام آقای سیّد حسین مدرّس نجف آبادی از جمله کسانی هستند که در دوران تحصیل در دبیرستان، از درس ادبیات عرب ایشان بهره برده اند. او سال‌ها نیز به عنوان قاضی عسکر در ارتش به خدمت مشغول بود و به امور شرعی نظامیان می پرداخت.^[۸]

وفات

مزار داورپناه

مرحوم قاضی عسکر در روز سه شنبه 20 رجب 1382 موافق 27 آذر ماه 1341 در اصفهان وفات یافت و در ضلع جنوب شرقی تکیه سیّد العراقین در تخت فولاد در محلّی که خود او قبلاً خریداری و آماده کرده بود دفن شد.

در سال 1382ق در مدّت دو ماه، سه نفر از دانشمندان و فضلای اصفهان وفات یافتند که عبارتند از: مرحوم داورپناه، سیّد احمد ابطحی شیرازی، حاج میرزا محمّد حسین ملاذ روضاتی.

در کنار مدفن مرحوم داورپناه، همسرش عفّت داور پناه دختر مرحوم آیت اللّه آخوند ملاّ عبدالکریم خوانساری قرار دارد.همچنین در پایین پای مرحوم داور پناه، در بیرون بقعه، قبر فرزندش: حاج محمّد تقی داور پناه متولد 1299ش و متوفّای 20 اردیبهشت 1359ش قرار دارد.

وی طبق مندرجات سنگ نوشته مزارش:

مدّت 75 سال باتقوا و طهارت و نیک نامی زندگی کرده و همه عمر دستگیر مستمندان و غمگسار دردمندان و مظهر صفا و وفا و آیت فتوت و مروّت بوده و در 26 دی ماه 1342ش وفات نموده است.

این مرثیه بر مزارش آمده:

آیت مهر و وفا مظهر لطف و رضا		با همه کس مهربان در همه جا خیر خواه
زد قلم «احمدی» سال وفاتش رقم:		«برد محمّد تقی بفرّ داور پناه» 1359^[۹]

همچنین مراثی دیگری از استاد جلال الدین همایی، مرحوم منوچهر قدسی و استاد فضل اللّه اعتمادی (برنا) نیز آمده است که به مرثیه همایی اشاره می گردد:

ابیاتی از مرثیه استاد جلال الدین همایی:

ای دریغا کز سرای زندگی بربست رخت		قاضی عسکر فقیه مجتهد داور پناه
آن حسن نامِ حسن خویِ حسن فعلی که بود		اصفهانش موطن و خوانسار بودش زادگاه

پانویس

↑ ابن الرضا، ضیأ الابصار، ج 1، ص 630- 629.
↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد ، ج۲، صص285-260.
↑ تاليف گروهی از نويسندگان ماهنامه كوثر، ستارگان حرم، ج 6، ص 121.
↑ وافی، زبده العقائد، مقدمه
↑ همایی، دیوان سنا، ص 186.
↑ جابری، تاریخ اصفهان ، ص 328.
↑ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج 2، ص 682.
↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص 573
↑ قاسمی، شرح مجموعه گل، ص 232-221.

منابع

مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج۲، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.
قاسمی، رحیم، شرح مجموع گل،انتشارات کانون پژوهش، چاپ دوم، زمستان 1390.
مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386.

[1] ابن الرضا، ضیأ الابصار، ج 1، ص 630- 629.

[2] مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد ، ج۲، صص285-260.

[3] تاليف گروهی از نويسندگان ماهنامه كوثر، ستارگان حرم، ج 6، ص 121.

[4] وافی، زبده العقائد، مقدمه

[5] همایی، دیوان سنا، ص 186.

[6] جابری، تاریخ اصفهان ، ص 328.

[7] مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج 2، ص 682.

[8] مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص 573

[9] قاسمی، شرح مجموعه گل، ص 232-221.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

تفاوت میان نسخه‌های «محمد حسن داورپناه»

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۰۶

محتویات

زندگی نامه

ولادت

خاندان

تحصیلات

اساتید

اساتید اصفهان

اساتید نجف

شاگردان

جایگاه

جایگاه علمی

فعالیت ها

وفات

پانویس

منابع

منوی ناوبری

@@ سطر ۱: / سطر ۱: @@
-'''آیت الله حاج شیخ محمّد حسن داورپناه خوانساری ،''' عالم فاضل کامل اهل اصفهان است. در سال 1297ق (1257ش) در خوانسار در خاندانی اهل علم و ادب متولّد شد.
+{{ نیازمند جعبه اطلاعات }}{{بررسی رده}}
+'''آیت الله حاج شیخ محمّد حسن داورپناه خوانساری''' فرزند میرزا حسین (1297ق-1382ق) عالم فاضل کامل اهل اصفهان است. وی در خوانسار در خاندانی  اهل علم و ادب متولّد شد.
+[[پرونده:Mohammadhasan davarpanah.jpg|بندانگشتی|محمدحسن داورپناه|360x360پیکسل]]
 ==زندگی نامه==
-پدرش حاج شیخ میرزا حسین فرزند آخوند ملاّ حسن بن آخوند ملاّ حسین از علما و فضلا و ادبای زمان خود در خوانسار بود که وی در مدرسه مریم بیگم خوانسار تدریس می کرد و عدّه زیادی از علمای خوانسار در ادبیات از درس او بهره برده اند و سرانجام در سال 1308 وفات یافت و در مقابر پاقلعه خوانسار مدفون شد.<ref>ضیأ الابصار، ج 1، ص 630- 629.</ref>
-مرحوم داورپناه ابتدا در زادگاه خود خوانسار و سپس در اصفهان به تحصیل پرداخت و بعد از  آن به نجف اشرف رفت. او از شاگردان مبرّز آخوند خراسانی بود. مقامات علمی آن مرحوم مورد تأیید بزرگان زمان بود، از جمله: [[سید ابوالحسن آل رسول شمس آبادی|آیت اللّه شهید حاج میرزا ابوالحسن شمس آبادی]] و [[سید حسن مدرس هاشمی]] از جامعیت و فضائل و علوم آن مرحوم ستایش زیادی می نموده اند.
+===ولادت===
+شیخ محمدحسن در سال 1297ق/ 1257ش در خوانسار متولّد شد.
-مرحوم داور پناه پس از بازگشت به اصفهان، سال ها در مدرسه درکوشک به تدریس پرداخت و سطوح عالی فقه و اصول همچون «کفایه الاصول» استاد ارجمندش آخوند خراسانی و «فرائد الاصول» و «متاجر» [[شیخ انصاری]] اعلی اللّه مقامهما را تدریس می‌نمود و به نوشته [[سید مصلح الدین مهدوی|مرحوم سیّد مصلح الدین مهدوی]]: «در کشف معضلات علوم ید بیضا می نمود»<ref>دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج 2، ص 682.</ref>
+===خاندان===
+پدروی حاج شیخ میرزا حسین فرزند آخوند ملاّ حسن بن آخوند ملاّ حسین از علما و فضلا و ادبای زمان خود در خوانسار بود که وی در [[مدرسه مریم بیگم]] خوانسار تدریس می کرد و عدّه زیادی از علمای خوانسار در ادبیات از درس او بهره برده اند و سرانجام در سال 1308 وفات یافت و در مقابر پاقلعه خوانسار مدفون شد.<ref>ابن الرضا، ضیأ الابصار، ج 1، ص 630- 629.</ref>
-وی از بدو تأسیس مدارس جدید به خدمت وزارت فرهنگ وارد شد و به تدریس در دبیرستان‌های اصفهان مشغول شد و بدین جهت مقامات علمی او در نزد فضلای حوزه مجهول ماند. مرحوم سید مصلح الدین مهدوی و حجه الاسلام آقای سیّد حسین مدرّس نجف آبادی از جمله کسانی هستند که در دوران تحصیل در دبیرستان، از درس ادبیات عرب ایشان بهره برده اند. او سال‌ها نیز به عنوان قاضی عسکر در ارتش به خدمت مشغول بود و به امور شرعی نظامیان می پرداخت.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2ف ص 573</ref>
+===تحصیلات===
+مرحوم داورپناه ابتدا در زادگاه خود خوانسار و سپس در اصفهان به تحصیل پرداخت و بعد از  آن به نجف اشرف رفت. او از شاگردان مبرّز آخوند خراسانی بود. مقامات علمی آن مرحوم مورد تأیید بزرگان زمان بود، از جمله: [[سید ابوالحسن آل رسول شمس آبادی|آیت اللّه شهید حاج میرزا ابوالحسن شمس آبادی]] و [[سید حسن مدرس هاشمی]] از جامعیت و فضائل و علوم آن مرحوم ستایش زیادی می نموده اند.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد ، ج۲، صص285-260.</ref>
-مرحوم [[جلال الدین همایی|همایی]] می نویسد:<blockquote>«مرحوم قاضی عسکر از شاگردان خاصّ شیخ حسن شیرازی، تلمیذ مورد توجّه آخوند ملاّ محمّد کاشانی بود که کار ریاضتش به جنون کشید و من شیخ حسن را در حال جنون زیارت کردم، حالی داشت!»در عربیّت دست توانا داشت. هم به تدریس در حوزه و هم معلّمی مدارس جدید مشغول بود. همچنین سر دفتر اسناد رسمی اصفهان بود. سمت قاضی عسکری هم داشت، بدین سبب او را قاضی می گفتند. مردی، متین و عالم درس خوانده بود. در اصفهان به علم و فضل مخصوصاً در عربی دانی و فقاهت شهرت داشت اما از روز اوّل داخل کار روحانیت نشده بود و از معلّمی و سر دفتری و امر درایت و وصایت و قیمومیّت صغار، روزگار می‌گذاشت. ثروتی هم به هم رسانیده بود که بحمد اللّه از همه کس مستغنی بود»<ref>دیوان سنا، ص 186.</ref></blockquote>مرحوم [[حسن جابری انصاری|میرزا حسن خان جابری]] در زمان حیات او چنین نگاشته است:<blockquote>«آقای آقا شیخ میرزا حسن خوانساری داورپناه در شخصیت و جامعیت نسبت به غالب علوم، معروف، عالمی فاضل و دانشمندی کامل و نزد اساتید مختلفه تلمّذ نموده و فعلاً رئیس محضر و قاضی عسکر در اصفهان می باشد»<ref>تاریخ اصفهان جابری، ص 328.</ref></blockquote>
+===اساتید===
+برخى از اساتید او در اصفهان  و نجف عبارتند از:
-== اساتید ==
+====اساتید اصفهان====
-وی از محضر  [[محمد کاشی|آیت اللّه آخوند ملاّ محمّد کاشانی]]، [[عبدالکریم گزی|آیت اللّه العظمی آخوند ملاّ عبد الکریم گزی]]، [[سید محمدباقر درچه‌ای|آیت اللّه العظمی سیّد محمّد باقر درچه ای]]، شیخ حسن شیرازی<ref>شیخ حسن شیرازی از فضلا و مدرسین اصفهان بوده و به سن جوانی درگذشته است. قبرش در تکیه ملک، نزدیک مزار استادش آخوند ملاّ محمّد کاشانی قرار دارد و متن آن چنین است: "آرامگاه ابدی مرحوم مغفور فردوس مقام آشیخ محمّد حسن مدرس شیرازی اصطهباناتی ولد مرحوم علاّمه ملاّ محمّد فی شهر شوال 1336ق" برخی از شاگردان او عبارتند از: 1. حاج میرزا رضا کلباسی 2. شیخ محمّد علی کرمانی 3. حسن وحید دستگردی 4. دهقان سامانی 5. شیخ محمّد حسن اسفروینی قزوینی (از شاگردان حاج میرزا بدیع درب امامی، آخوند ملا محمد کاشانی، حکیم جهانگیر خان قشقائی و آقا سیّد محمّد باقر درچه ای) جلوه افلاکیان، مخطوط.</ref> در اصفهان بهره برد.
-سپس راهی نجف اشرف شد و در حوزه نجف از فیض درس اساتید گران قدری همچون آیات عظام: [[آخوند ملاّ محمّد کاظم خراسانی]]، [[سیّد محمّد کاظم یزدی]] و دیگر اساتید آن زمان بهره کامل برد تا خود مجتهدی جامع و فقیهی کامل گردید.
+#[[محمد کاشی|آیت اللّه آخوند ملاّ محمّد کاشانی]]
+#[[عبدالکریم گزی|آیت اللّه العظمی آخوند ملاّ عبد الکریم گزی]]
+#[[سید محمدباقر درچه‌ای|آیت اللّه العظمی سیّد محمّد باقر درچه ای]]
+#شیخ   [[محمدحسن مدرس اصطهباناتی اصفهانی|حسن اصطهباناتی شیرازی]] .
-== شاگردان ==
+====اساتید نجف====
-از جمله شاگردان وی نیز می توان به افراد زیر اشاره کرد:
-شهید سیّد ابوالحسن شمس آبادی، [[اسماعیل کلباسی|شیخ اسماعیل کلباسی]]<ref>ستارگان حرم، ج 6، ص 121.</ref>، [[محمدباقر شریعتی دهاقانی|شیخ محمّد باقر شریعتی دهاقانی]]، شیخ محمّد حسین کلباسی، سیّد حسن مدرس هاشمی، [[شیخ محمود شریعت ریزی]]، [[سید علی مدرس هاشمی|سیّد علی مدرّس هاشمی]]، [[سید فضل‌الله حجازی قمشه ای|سیّد فضل اللّه حجازی قمشه ای]]<ref>پدر آیت اللّه سیّد مهدی حجازی قمشه ای حفظه اللّه</ref>،  شیخ غلامحسین تسلیمی رهنانی<ref>زبده العقائد، مقدمه</ref>
+#آخوند ملاّ محمّد کاظم خراسانی،
+#سیّد محمّد کاظم یزدی .
-=='''مراثی'''==
+===شاگردان===
-. مرثیه استاد جلال الدین همایی
+از جمله شاگردان وی نیز می توان به افراد زیر اشاره کرد:
-. مرثیه مرحوم منوچهر قدسی<ref>این مرثیه بر کاشی های داخل بقعه مرحوم داورپناه با خطی زیبا نوشته شده است.
+#شهید [[سید ابوالحسن آل رسول شمس آبادی|سیّد ابوالحسن شمس آبادی]]
-</ref>
+#[[اسماعیل بن محمدرضا کلباسی اشتری|شیخ اسماعیل کلباسی]]<ref>تاليف گروهی از نويسندگان ماهنامه كوثر، ستارگان حرم، ج 6، ص 121.</ref>
+#[[محمدباقر شریعتی دهاقانی|شیخ محمّد باقر شریعتی دهاقانی]]
+#شیخ [[محمدحسین بن محمدجعفر کلباسی|محمّد حسین کلباسی]]
+#[[سید حسن مدرس هاشمی|سیّد حسن مدرس هاشمی]]
+#[[محمود شریعت ریزی|شیخ محمود شریعت ریزی]]
+#[[سید علی مدرس هاشمی|سیّد علی مدرّس هاشمی]]
+#[[سید فضل‌الله حجازی قمشه ای|سیّد فضل اللّه حجازی قمشه ای]]
+#شیخ غلامحسین تسلیمی رهنانی<ref>وافی، زبده العقائد، مقدمه</ref>.
-. مرثیه استاد فضل اللّه اعتمادی (برنا)<br />
+==جایگاه==
-===<big>1. مرثیه استاد جلال الدین همایی</big>===
+===جایگاه علمی===
-ای دریغا کز سرای زندگی بربست رخت
-قاضی عسکر فقیه مجتهد داور پناه
+مرحوم [[جلال الدین همایی|همایی]] می نویسد:
-آن حسن نامِ حسن خویِ حسن فعلی که بود
+«مرحوم قاضی عسکر از شاگردان خاصّ شیخ حسن شیرازی، تلمیذ مورد توجّه آخوند ملاّ محمّد کاشانی بود که کار ریاضتش به جنون کشید و من شیخ حسن را در حال جنون زیارت کردم، حالی داشت!»در عربیّت دست توانا داشت. هم به تدریس در حوزه و هم معلّمی مدارس جدید مشغول بود. همچنین سر دفتر اسناد رسمی اصفهان بود. سمت قاضی عسکری هم داشت، بدین سبب او را قاضی می گفتند. مردی، متین و عالم درس خوانده بود. در اصفهان به علم و فضل مخصوصاً در عربی دانی و فقاهت شهرت داشت اما از روز اوّل داخل کار روحانیت نشده بود و از معلّمی و سر دفتری و امر درایت و وصایت و قیمومیّت صغار، روزگار می‌گذاشت. ثروتی هم به هم رسانیده بود که بحمد اللّه از همه کس مستغنی بود»<ref>همایی، دیوان سنا، ص 186.</ref>
-اصفهانش موطن و خوانسار بودش زادگاه
+مرحوم [[حسن جابری انصاری|میرزا حسن خان جابری]] در زمان حیات او چنین نگاشته است:
-مسند شرع و فقاهت را بهین شایسته صدر
+«آقای آقا شیخ میرزا حسن خوانساری داورپناه در شخصیت و جامعیت نسبت به غالب علوم، معروف، عالمی فاضل و دانشمندی کامل و نزد اساتید مختلفه تلمّذ نموده و فعلاً رئیس محضر و قاضی عسکر در اصفهان می باشد»<ref>جابری، تاریخ اصفهان ، ص 328.</ref>
-آسمان عزّ و تمکین را مهین تابنده ماه
+==فعالیت ها==
+مرحوم داور پناه پس از بازگشت به اصفهان، سال ها در [[مدرسه درب کوشک|مدرسه درکوشک]] به تدریس پرداخت و سطوح عالی فقه و اصول همچون «کفایه الاصول» استاد ارجمندش آخوند خراسانی و «فرائد الاصول» و «متاجر» [[مرتضی انصاری شوشتری|شیخ انصاری]] اعلی اللّه مقامهما را تدریس می‌نمود و به نوشته [[سید مصلح الدین مهدوی|مرحوم سیّد مصلح الدین مهدوی]]: «در کشف معضلات علوم ید بیضا می نمود»<ref>مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج 2، ص 682.</ref>
-هم معلّم هم مدّرس هم فقیه و هم ادیب
+وی از بدو تأسیس مدارس جدید به خدمت وزارت فرهنگ وارد شد و به تدریس در دبیرستان‌های اصفهان مشغول شد و بدین جهت مقامات علمی او در نزد فضلای حوزه مجهول ماند. مرحوم سید مصلح الدین مهدوی و حجه الاسلام آقای سیّد حسین مدرّس نجف آبادی از جمله کسانی هستند که در دوران تحصیل در دبیرستان، از درس ادبیات عرب ایشان بهره برده اند. او سال‌ها نیز به عنوان قاضی عسکر در ارتش به خدمت مشغول بود و به امور شرعی نظامیان می پرداخت.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ج2، ص 573</ref>
+==وفات==
+[[پرونده:Mazar davarpanah.jpg|بندانگشتی|مزار داورپناه|500x500پیکسل]]
+مرحوم قاضی عسکر در روز سه شنبه 20 رجب 1382 موافق 27 آذر ماه 1341 در اصفهان وفات یافت و در ضلع جنوب شرقی [[تکیه سید العراقین|تکیه سیّد العراقین]]  در [[تخت فولاد]] در محلّی که خود او قبلاً خریداری و آماده کرده بود دفن شد.
-منفرد در عصر خود بی هیچ شکّ و اشتباه
+در سال 1382ق در مدّت دو ماه، سه نفر از دانشمندان و فضلای اصفهان وفات یافتند که عبارتند از: مرحوم داورپناه، [[سید احمد علم الهدی ابطحی شیرازی|سیّد احمد ابطحی شیرازی]]، [[سید محمدحسین بن احمد روضاتی|حاج میرزا محمّد حسین ملاذ روضاتی]].
-مورد تجلیل و تکریم از توانگر تا گدا
+در کنار مدفن مرحوم داورپناه، همسرش عفّت داور پناه دختر مرحوم آیت اللّه آخوند ملاّ عبدالکریم خوانساری قرار دارد.همچنین در پایین پای مرحوم داور پناه، در بیرون بقعه، قبر فرزندش: حاج [[محمدتقی داورپناه|محمّد تقی داور پناه]] متولد 1299ش و متوفّای 20 اردیبهشت 1359ش قرار دارد.
-پیشوای خیل دانش از عمامه تا کلاه
+وی طبق مندرجات سنگ نوشته مزارش: <blockquote>مدّت 75 سال باتقوا و طهارت و نیک نامی زندگی کرده و همه عمر دستگیر مستمندان و غمگسار دردمندان و مظهر صفا و وفا و آیت فتوت و مروّت بوده و در 26 دی ماه 1342ش وفات نموده است.</blockquote>این مرثیه بر مزارش آمده:
-از وفور عقل و بینش برگرفته شاهکار
+{{شعر}}
-در سلوک دین و مذهب برگزیده شاهوار
+{{ب|آیت مهر و وفا مظهر لطف و رضا | با همه کس مهربان در همه جا خیر خواه}}
-موی خود را در بطالت هیچ ناکرده سپید
+{{ب|زد قلم «احمدی» سال وفاتش رقم:| «برد محمّد تقی بفرّ داور پناه» 1359<ref>قاسمی، شرح مجموعه گل، ص 232-221.</ref>}}
-نامه خود را به غفلت هیچ ناکرده، سیاه
+{{پایان شعر}}
-الغرض چون قاضی داور پناه از زندگی
-شست دست و جست اندر سایه داور پناه
-کلک مشکین «سنا» در سال فوت او نوشت:
-«در پناه قرب حق ساکن شود داور پناه»
-===<big>2. مرثیه مرحوم منوچهر قدسی</big>===
-ای آن که زنده بود ادب در پناه تو
-رفتی و گشت صدر جهان جایگاه تو
-ای عالم جلیل که اندر کمال فضل
-ناورده بود چون تو به دوران اله تو
-بودند ترجمان جهانی صفا و مهر
-پندار تو زبان تو برق نگاه تو
-بودند قصه گوی یکی عمر پر محن
-چین جبین و جلوه پشت دوتاه تو
-نعلیم و تربیت که بود جوهر کمال
-این بود کار صبحدم و شامگاه تو
-رای تو حق و رسم تو حق و ره تو حق
-صد آفرین به رای تو و رسم و راه تو
-من کیستم که مدح تو گویم به شاعری
-بر دانش اند اهل فضیلت گواه تو
-ای آسمان فضل بگریی چرا ز غم
-چون در حجاب غیب نهان گشته ماه تو
-ای بوستان علم که سروت ز پا فتاد
-دیگر تویی و زحمت هرزه گیاه تو
-از غایت فتوت و احسان و مردمی
-اندر رفاه خلق خدا بد رفاه تو
-ای طایر بلند پرِ آشیان قدس
-شد فسحت بهشت خدا جلوه گاه تو
-ای کرسی امامت وای مسند ادب
-دیگر کجاست جلوه داور پناه تو
-ای محفل ادب که فتادی ز هر فروغ
-افسوس بر تباهی شام سیاه تو
-زآوردن نظیر تو گیتی سترون است
-خالی شد از برای ابد تکیه گاه تو
-«قدسی» به پاس علم و ادب گفت این سخن
-وز بهر نقش لوحه آرامگاه تو
-تاریخ رحلتت به دعا خواستم که: «باد
-داور پناه در بر داور پناه تو»
-===<big>3. مرثیه استاد فضل اللّه اعتمادی (برنا)</big>===
-در سال 1382ق در مدّت دو ماه، سه نفر از دانشمندان و فضلای اصفهان وفات یافتند که عبارتند از:
-. مرحوم داورپناه؛
+همچنین مراثی دیگری از استاد جلال الدین همایی، مرحوم منوچهر قدسی و استاد فضل اللّه اعتمادی (برنا) نیز آمده است که به مرثیه همایی اشاره می گردد:
-. سیّد احمد ابطحی شیرازی؛<ref>سیّد احمد علم الهدی شیرازی معروف به ابطحی فرزند حاج سیّدعلی اکبر طباطبایی یزدی، عالم فاضل کامل و ادیب شاعر، در 13 رجب 1297ق در شیراز متولّد شده، و از درس علمای آن دیار همچون حاج سیّد محمّد علی کازرونی و میرزا ابراهیم محلاّتی بهره گرفت. از سال 1346ق در اصفهان ساکن شد، و متصدّی محضر شرعی گردید. خانه اش مجمع افاضل و محفل فضلأ و شعرأ بود، خود او نیز در حفظ اشعار عربی و فارسی حافظه ای قوی داشت و شعر فارسی و عربی را نیکو می سرود. وی در اخلاق و ملکات نفسانی کم نظیر بود. سرانجام در پنج شنبه 17 جمادی الثّانی 1382ق وفات یافت، جنازه به شیراز منتقل و در شاهچراغ مدفون گردید. تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص 21.</ref>
+ابیاتی از مرثیه استاد جلال الدین همایی:
-حاج میرزا محمّد حسین ملاذ روضاتی.<ref>عالم فاضل، در روز عاشورای 1300ق متولد شد. در اصفهان نزد اساتیدی چون: شیخ ابوالقاسم زفره ای، یحیی مدرس، سیّد محمود کلیشادی، میرزا احمد مدرّس، آخوند ملاعبدالکریم گزی، شیخ محمد تقی آقا نجفی، جهانگیرخان قشقایی، سیّد مهدی درچه ای تحصیل نمود. وی مردی خوش اخلاق بود، در کارهای خود توکل عجیبی به خداوند داشت و به دنیا بی رغبت بود. وی در 3 رجب 1382ق وفات یافت و در تکیه جد خود صاحب روضات مدفون شد. مقدمه مناهج المعارف.</ref>
-استاد «برنا» در وفات آنان چنین سروده است:
-طیّ یک ماه و چند روز، اجل
-برد از اصفهان سه تن فاضل
-اولی ابطحیّ شیرازی
-عالم پاک طینت فاضل
-دوّمی سبط حجّتین، ملاذ
-فاضل نیک سیرت عادل
-سوّمی بود قاضیِ عسکر
-شیخ داور پناه روشن دل
-کلک «برنا» نوشت بیتی را
-شده تاریخ هر سه را شامل:
-«شده اند احمد و حسین و حسن
-زین جهان هر سه زاهد کامل»<br />
-==وفات==
-مرحوم قاضی عسکر در روز سه شنبه 20 رجب 1382 موافق 27 آذر ماه 1341 در اصفهان وفات یافت و در ضلع جنوب شرقی [[تکیه سیّد العراقین]]  در [[تخت فولاد]] در محلّی که خود او قبلاً خریداری و آماده کرده بود دفن شد.
-در کنار مدفن مرحوم داورپناه، همسرش عفّت داور پناه دختر مرحوم آیت اللّه آخوند ملاّ عبدالکریم خوانساری قرار دارد.همچنین در پایین پای مرحوم داور پناه، در بیرون بقعه، قبر فرزندش: حاج محمّد تقی داور پناه متولد 1299ش و متوفّای 20 اردی بهشت 1359ش قرار دارد.
-وی طبق مندرجات سنگ نوشته مزارش: <blockquote>مدّت 75 سال باتقوا و طهارت و نیک نامی زندگی کرده و همه عمر دستگیر مستمندان و غمگسار دردمندان و مظهر صفا و وفا و آیت فتوت و مروّت بوده و در 26 دی ماه 1342ش وفات نموده است.</blockquote>این مرثیه بر مزارش آمده:
 {{شعر}}
-{{ب|آیت مهر و وفا مظهر لطف و رضا | با همه کس مهربان در همه جا خیر خواه}}
+{{ب| ای دریغا کز سرای زندگی بربست رخت| قاضی عسکر فقیه مجتهد داور پناه}}
-{{ب|زد قلم «احمدی» سال وفاتش رقم:| «برد محمّد تقی بفرّ داور پناه» 1359<ref>شرح مجموعه گل، ص 232-221.</ref>}}
-{{پایان شعر}}
-همچنین مراثی دیگری از استاد جلال الدین همایی، مرحوم منوچهر قدسی و استاد فضل اللّه اعتمادی (برنا) نیز آمده است که به چند بیت از آن به ترتیب اشاره می گردد:
+{{ب| آن حسن نامِ حسن خویِ حسن فعلی که بود| اصفهانش موطن و خوانسار بودش زادگاه}}{{پایان شعر}}
-== پانویس ==
+==پانویس==
 [[رده:شرح مجموعه گل]]
 [[رده:تیرماه 1401]]
-[[رده:شعر]]
 <references />
 ==منابع==
-برگرفته از کتاب<span> </span>: شرح مجموع گل، رحیم قاسمی، انتشارات کانون پژوهش، چاپ دوم، زمستان 1390.
-برگرفته از: [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386.
+*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج۲، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.
+*[[رحیم قاسمی|قاسمی]]، رحیم، شرح مجموع گل،انتشارات کانون پژوهش، چاپ دوم، زمستان 1390.
+*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)| اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386.
 [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]]
+[[رده:مدفونین در تخت فولاد]]
+[[رده:شاگردان آخوند خراسانی]]
+[[رده:شاگردان آخوند کاشی]]
+[[رده:شاگردان سید محمدباقر درچه ای]]
+[[رده:شاگردان عبدالکریم گزی]]
+[[رده:علمای قرن 14]]

تفاوت میان نسخه‌های «محمد حسن داورپناه»

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۰۶

زندگی نامه

ولادت

خاندان

تحصیلات

اساتید

اساتید اصفهان

اساتید نجف

شاگردان

جایگاه

جایگاه علمی

فعالیت ها

وفات

پانویس

منابع

منوی ناوبری

جستجو