این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید سلیمان ابطحی سدهی»
Kh1.najafi (بحث | مشارکتها) (درج عکس) |
Kh1.ghorbani (بحث | مشارکتها) (تصحیح صفحه) |
||
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
سید سلیمان پس از تحصیل در نزد علمای عصر خود به تبلیغ دین و ارشاد و هدایت مردم پرداخت. او در مسجد حناساب ها اقامه جماعت می‌کرد و زندگی زاهدانه خود را از طریق منبر و نماز و روزه استیجاری می گذراند. | |||
منبرهای او بیشتر انذار از عذاب الهی و توجه دادن مردم به قیامت بود. به هنگام ذکر مصیبت، خود بیش از مستمعین گریه می کرد و دیگران از گریه او متأثر می شدند. در سال های اختناق رضاخانی و ممنوعیت روضه خوانی نیز در اقامه عزاداری و ذکر مصائب اهل بیت می کوشید.<ref>مصاحبه نگارنده با حجّه الاسلام والمسلمین حاج سیّد جواد ابطحی</ref> | منبرهای او بیشتر انذار از عذاب الهی و توجه دادن مردم به قیامت بود. به هنگام ذکر مصیبت، خود بیش از مستمعین گریه می کرد و دیگران از گریه او متأثر می شدند. در سال های اختناق رضاخانی و ممنوعیت روضه خوانی نیز در اقامه عزاداری و ذکر مصائب اهل بیت می کوشید.<ref>مصاحبه نگارنده با حجّه الاسلام والمسلمین حاج سیّد جواد ابطحی.</ref> | ||
[[سیدعباس فقیه احمدآبادی|حجه الاسلام و المسلمین سیّد عباس فقیه احمد آبادی]] (فرزند [[سید محمدتقی موسوی احمدآبادی|آیت اللّه سیّد محمد تقی فقیه احمدآبادی]] صاحب مکیال المکارم) نقل فرمود که پس از درگذشت مرحوم سیّد سلیمان شبی با حالت اندوه خوابیده بودم که در خواب ایشان را با حالتی خوب و لباس های فاخر دیدم. در آن حال متوجه شدم که ایشان از دنیا رفته است سلام کردم و انگشت شصت او را گرفته و گفتم: به جدّه ام زهرا سلام اللّه علیها رهایتان نمی کنم تا بگویید در چه حالی هستید. فرمودند: <blockquote>حال من خوب است ولی دلم می خواهد به دنیا برگردم و روضه بخوانم.<ref>زندگی و شخصیت و شهادت آیت اللّه فقیه احمدآبادی، ص 104.</ref></blockquote>از مرحوم سیّد سلیمان چهار فرزند پسر به نام های: | [[سیدعباس فقیه احمدآبادی|حجه الاسلام و المسلمین سیّد عباس فقیه احمد آبادی]] (فرزند [[سید محمدتقی موسوی احمدآبادی|آیت اللّه سیّد محمد تقی فقیه احمدآبادی]] صاحب مکیال المکارم) نقل فرمود که پس از درگذشت مرحوم سیّد سلیمان شبی با حالت اندوه خوابیده بودم که در خواب ایشان را با حالتی خوب و لباس های فاخر دیدم. در آن حال متوجه شدم که ایشان از دنیا رفته است سلام کردم و انگشت شصت او را گرفته و گفتم: به جدّه ام زهرا سلام اللّه علیها رهایتان نمی کنم تا بگویید در چه حالی هستید. فرمودند: <blockquote>حال من خوب است ولی دلم می خواهد به دنیا برگردم و روضه بخوانم.<ref>زندگی و شخصیت و شهادت آیت اللّه فقیه احمدآبادی، ص 104.</ref></blockquote> | ||
===خاندان=== | |||
او از سادات حسینی بود و نسبش به سید محمّد دیباج فرزند حضرت امام جعفر صادق علیه السلام می رسید. | |||
از مرحوم سیّد سلیمان چهار فرزند پسر به نام های: | |||
*سیّد مرتضی؛ | *سیّد مرتضی؛ | ||
| سطر ۱۴: | سطر ۱۹: | ||
*و سیّد نورالدین | *و سیّد نورالدین | ||
باقی ماند که یکی از آنان به نام سیّد نورالله در این تکیه مدفون است. این عالم فاضل، در حوزه اصفهان تحصیل نمود و در مراحل عالی از دروس اساتیدی چون آیات عظام: [[مهدی جزینی درچه ای|سیّد مهدی درچه ای]]، [[محمدرضا نجفی جزن آبادی|علاّ مه شیخ محمّد رضا نجفی]] و سید ابوالقاسم دهکردی بهره برده و سپس به وعظ و ارشاد مردم پرداخت. وی مردی خوش اخلاق و مردم دار بود. در مسجد خواجه تاج الدین اقامه جماعت می کرد و مردم شیفته اخلاق او بودند.<ref>مصاحبه نگارنده با فرزند ایشان حجّه الاسلام والمسلمین حاج سیّد جواد ابطحی</ref> وی در روز دوشنبه 20 ربیع الثانی 1391ق (24 خرداد 1350ش) وفات یافت و در صحن این تکیه مدفون گردید. | باقی ماند که یکی از آنان به نام سیّد نورالله در این تکیه مدفون است. این عالم فاضل، در حوزه اصفهان تحصیل نمود و در مراحل عالی از دروس اساتیدی چون آیات عظام: [[مهدی جزینی درچه ای|سیّد مهدی درچه ای]]، [[محمدرضا نجفی جزن آبادی|علاّ مه شیخ محمّد رضا نجفی]] و سید ابوالقاسم دهکردی بهره برده و سپس به وعظ و ارشاد مردم پرداخت. وی مردی خوش اخلاق و مردم دار بود. در مسجد خواجه تاج الدین اقامه جماعت می کرد و مردم شیفته اخلاق او بودند.<ref>مصاحبه نگارنده با فرزند ایشان حجّه الاسلام والمسلمین حاج سیّد جواد ابطحی.</ref> وی در روز دوشنبه 20 ربیع الثانی 1391ق (24 خرداد 1350ش) وفات یافت و در صحن این تکیه مدفون گردید. | ||
فرزند دیگر او [[سید جواد ابطحی|حجّه الاسلام و المسلمین سیّد جواد ابطحی]]، از فضلای اهل منبر معاصر اصفهان است. وی در سال 1302ش متولد شد و پس از اخذ دیپلم به تحصیلات حوزوی پرداخت. اساتید ایشان عبارتند از: [[سید علی ابطحی|میر سیّد علی ابطحی]] و حضرات آیات: [[محمدحسن عالم نجف آبادی|شیخ محمّد حسن عالم نجف آبادی]]، [[عباسعلی ادیب حبیب آبادی|شیخ عباسعلی ادیب]]، [[سید عبدالحسین طیب|سیّد عبدالحسین طیب،]] سیّد مصطفی مهدوی، [[سید ابوالحسن آل رسول شمس آبادی|سیّد ابوالحسن شمس آبادی]] و به ویژه [[سید حسین خادمی|آیت اللّه سیّد حسین خادمی]] که مدّت سی سال در درس او شرکت کرده و بهره برده است. وی از منبریان معروف اصفهان بوده که سال‌ها به این امر خطیر اشتغال داشته و مدت 55 سال نیز در مسجد خواجه تاج الدین به امامت جماعت پرداخته است.<ref>مصاحبه نگارنده با حجّه الاسلام والمسلمین حاج سیّد جواد ابطحی</ref> | فرزند دیگر او [[سید جواد ابطحی|حجّه الاسلام و المسلمین سیّد جواد ابطحی]]، از فضلای اهل منبر معاصر اصفهان است. وی در سال 1302ش متولد شد و پس از اخذ دیپلم به تحصیلات حوزوی پرداخت. اساتید ایشان عبارتند از: [[سید علی ابطحی|میر سیّد علی ابطحی]] و حضرات آیات: [[محمدحسن عالم نجف آبادی|شیخ محمّد حسن عالم نجف آبادی]]، [[عباسعلی ادیب حبیب آبادی|شیخ عباسعلی ادیب]]، [[سید عبدالحسین طیب|سیّد عبدالحسین طیب،]] سیّد مصطفی مهدوی، [[سید ابوالحسن آل رسول شمس آبادی|سیّد ابوالحسن شمس آبادی]] و به ویژه [[سید حسین خادمی|آیت اللّه سیّد حسین خادمی]] که مدّت سی سال در درس او شرکت کرده و بهره برده است. وی از منبریان معروف اصفهان بوده که سال‌ها به این امر خطیر اشتغال داشته و مدت 55 سال نیز در مسجد خواجه تاج الدین به امامت جماعت پرداخته است.<ref>مصاحبه نگارنده با حجّه الاسلام والمسلمین حاج سیّد جواد ابطحی.</ref> | ||
سیّد مرتضی ابطحی، فرزند سید سلیمان، از فضلای اهل منبر معاصر اصفهان. در سال 1290ش متولّد شد. در اصفهان نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: شیخ محمّد حسن عالم نجف آبادی، سیّد مصطفی مهدوی هرستانی، سیّد محمّد رضا خراسانی و سیّد حسین خادمی تحصیل نموده و سپس به اقامه جماعت و تبلیغ دین از طریق وعظ و خطابه پرداخت. | سیّد مرتضی ابطحی، فرزند سید سلیمان، از فضلای اهل منبر معاصر اصفهان. در سال 1290ش متولّد شد. در اصفهان نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: شیخ محمّد حسن عالم نجف آبادی، سیّد مصطفی مهدوی هرستانی، سیّد محمّد رضا خراسانی و سیّد حسین خادمی تحصیل نموده و سپس به اقامه جماعت و تبلیغ دین از طریق وعظ و خطابه پرداخت. | ||
وی با بزرگانی چون مرحوم [[محمدرضا حسام الواعظین|شیخ محمد رضا حسام الواعظین]] و [[محمدباقر زند کرمانی|آیت اللّه شیخ محمّد باقر زند کرمانی]] رفاقت نزدیک داشته و عمر خود را در راه خدمت به آستان مقدّس حسینی علیه السلام گذرانده و اکنون نیز بحمد اللّه تعالی در قید حیات می باشد.<ref>مصاحبه نگارنده با حجّه الاسلام و المسلمین حاج سیّد مرتضی ابطحی</ref> | وی با بزرگانی چون مرحوم [[محمدرضا حسام الواعظین|شیخ محمد رضا حسام الواعظین]] و [[محمدباقر زند کرمانی|آیت اللّه شیخ محمّد باقر زند کرمانی]] رفاقت نزدیک داشته و عمر خود را در راه خدمت به آستان مقدّس حسینی علیه السلام گذرانده و اکنون نیز بحمد اللّه تعالی در قید حیات می باشد.<ref>مصاحبه نگارنده با حجّه الاسلام و المسلمین حاج سیّد مرتضی ابطحی.</ref><ref>شرح مجموعه گل، ص 312-308.</ref> | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
مرحوم سیّد سلیمان پس از سال‌ها خدمت به آستان مقدس حسینی (علیه السلام )سرانجام در روز جمعه 7 شعبان 1363ق وفات یافت و در صحن [[تکیه سیدالعراقین|تکیه سیّد العراقین]] در [[تخت فولاد]] اصفهان مدفون شد. | مرحوم سیّد سلیمان پس از سال‌ها خدمت به آستان مقدس حسینی (علیه السلام )سرانجام در روز جمعه 7 شعبان 1363ق وفات یافت و در صحن [[تکیه سیدالعراقین|تکیه سیّد العراقین]] در [[تخت فولاد]] اصفهان مدفون شد.<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج۱ ، ص۱۳۰.</ref> | ||
== | ==پانویس== | ||
[[رده:شرح مجموعه گل]] | [[رده:شرح مجموعه گل]] | ||
[[رده:تیرماه 1401]] | [[رده:تیرماه 1401]] | ||
<references /> | <references /> | ||
== | ==منبع== | ||
*<span> </span> [[رحیم قاسمی|قاسمی ،رحیم]] ،شرح مجموع گل، انتشارات کانون پژوهش، چاپ دوم، زمستان 1390. | |||
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389. | |||
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | [[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | ||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | [[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | ||
[[رده:خاندان ابطحی]] | |||
[[رده:علماء]] | |||
نسخهٔ ۳۰ آبان ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۲۳
حاج سید سلیمان ابطحی، از وعّاظ و ذاکرین حضرت اباعبداللّه الحسین علیه السلام. وی در خمینی شهر اصفهان متولّد شد.[۱]
زندگینامه
سید سلیمان پس از تحصیل در نزد علمای عصر خود به تبلیغ دین و ارشاد و هدایت مردم پرداخت. او در مسجد حناساب ها اقامه جماعت می‌کرد و زندگی زاهدانه خود را از طریق منبر و نماز و روزه استیجاری می گذراند.
منبرهای او بیشتر انذار از عذاب الهی و توجه دادن مردم به قیامت بود. به هنگام ذکر مصیبت، خود بیش از مستمعین گریه می کرد و دیگران از گریه او متأثر می شدند. در سال های اختناق رضاخانی و ممنوعیت روضه خوانی نیز در اقامه عزاداری و ذکر مصائب اهل بیت می کوشید.[۲]
حجه الاسلام و المسلمین سیّد عباس فقیه احمد آبادی (فرزند آیت اللّه سیّد محمد تقی فقیه احمدآبادی صاحب مکیال المکارم) نقل فرمود که پس از درگذشت مرحوم سیّد سلیمان شبی با حالت اندوه خوابیده بودم که در خواب ایشان را با حالتی خوب و لباس های فاخر دیدم. در آن حال متوجه شدم که ایشان از دنیا رفته است سلام کردم و انگشت شصت او را گرفته و گفتم: به جدّه ام زهرا سلام اللّه علیها رهایتان نمی کنم تا بگویید در چه حالی هستید. فرمودند:
حال من خوب است ولی دلم می خواهد به دنیا برگردم و روضه بخوانم.[۳]
خاندان
او از سادات حسینی بود و نسبش به سید محمّد دیباج فرزند حضرت امام جعفر صادق علیه السلام می رسید.
از مرحوم سیّد سلیمان چهار فرزند پسر به نام های:
- سیّد مرتضی؛
- سیّد ضیأالدین؛
- سیّد عطأ اللّه؛
- و سیّد نورالدین
باقی ماند که یکی از آنان به نام سیّد نورالله در این تکیه مدفون است. این عالم فاضل، در حوزه اصفهان تحصیل نمود و در مراحل عالی از دروس اساتیدی چون آیات عظام: سیّد مهدی درچه ای، علاّ مه شیخ محمّد رضا نجفی و سید ابوالقاسم دهکردی بهره برده و سپس به وعظ و ارشاد مردم پرداخت. وی مردی خوش اخلاق و مردم دار بود. در مسجد خواجه تاج الدین اقامه جماعت می کرد و مردم شیفته اخلاق او بودند.[۴] وی در روز دوشنبه 20 ربیع الثانی 1391ق (24 خرداد 1350ش) وفات یافت و در صحن این تکیه مدفون گردید.
فرزند دیگر او حجّه الاسلام و المسلمین سیّد جواد ابطحی، از فضلای اهل منبر معاصر اصفهان است. وی در سال 1302ش متولد شد و پس از اخذ دیپلم به تحصیلات حوزوی پرداخت. اساتید ایشان عبارتند از: میر سیّد علی ابطحی و حضرات آیات: شیخ محمّد حسن عالم نجف آبادی، شیخ عباسعلی ادیب، سیّد عبدالحسین طیب، سیّد مصطفی مهدوی، سیّد ابوالحسن شمس آبادی و به ویژه آیت اللّه سیّد حسین خادمی که مدّت سی سال در درس او شرکت کرده و بهره برده است. وی از منبریان معروف اصفهان بوده که سال‌ها به این امر خطیر اشتغال داشته و مدت 55 سال نیز در مسجد خواجه تاج الدین به امامت جماعت پرداخته است.[۵]
سیّد مرتضی ابطحی، فرزند سید سلیمان، از فضلای اهل منبر معاصر اصفهان. در سال 1290ش متولّد شد. در اصفهان نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: شیخ محمّد حسن عالم نجف آبادی، سیّد مصطفی مهدوی هرستانی، سیّد محمّد رضا خراسانی و سیّد حسین خادمی تحصیل نموده و سپس به اقامه جماعت و تبلیغ دین از طریق وعظ و خطابه پرداخت.
وی با بزرگانی چون مرحوم شیخ محمد رضا حسام الواعظین و آیت اللّه شیخ محمّد باقر زند کرمانی رفاقت نزدیک داشته و عمر خود را در راه خدمت به آستان مقدّس حسینی علیه السلام گذرانده و اکنون نیز بحمد اللّه تعالی در قید حیات می باشد.[۶][۷]
وفات
مرحوم سیّد سلیمان پس از سال‌ها خدمت به آستان مقدس حسینی (علیه السلام )سرانجام در روز جمعه 7 شعبان 1363ق وفات یافت و در صحن تکیه سیّد العراقین در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.[۸]
پانویس
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج3، ص324.
- ↑ مصاحبه نگارنده با حجّه الاسلام والمسلمین حاج سیّد جواد ابطحی.
- ↑ زندگی و شخصیت و شهادت آیت اللّه فقیه احمدآبادی، ص 104.
- ↑ مصاحبه نگارنده با فرزند ایشان حجّه الاسلام والمسلمین حاج سیّد جواد ابطحی.
- ↑ مصاحبه نگارنده با حجّه الاسلام والمسلمین حاج سیّد جواد ابطحی.
- ↑ مصاحبه نگارنده با حجّه الاسلام و المسلمین حاج سیّد مرتضی ابطحی.
- ↑ شرح مجموعه گل، ص 312-308.
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج۱ ، ص۱۳۰.
منبع
- قاسمی ،رحیم ،شرح مجموع گل، انتشارات کانون پژوهش، چاپ دوم، زمستان 1390.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.