این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
سید حسین خادمی
این صفحه نیازمند تکمیل یا تصحیح است. این تکمیل شامل موارد علمی، اطلاعات به روز و یا سایر موضوعات است و شما می توانید در کامل تر شدن دانشنامه همراه ما باشید. |
این مقاله در هیچ ردهٔ محتوایی قرار نگرفته است. لطفاً با افزودن چند رده کمک کنید تا این مقاله
در کنار سایر مقالههای مشابه فهرست شود. |
سید حسین خادمی ابن آقا سید ابوجعفر خادم الشریعه ابن سید صدرالدین محمد عاملی، (۱۲۸۰ ـ ۱۳۶۳ش)[۱] فقیه شیعی قرن۱۴ و نماینده مردم اصفهان در مجلس خبرگان قانون اساسی و رئیس سِنّی اولین مجلس خبرگان رهبری بود.[۲]
زندگینامه
سید حسین خادمی در ۳ شعبان ۱۳۱۹ق (۲۴ آبان ۱۲۸۰ش) در اصفهان به دنیا آمد و در حدود پنج سالگی، پدرش را از دست داد. پدرش ابو جعفر (خادم الشریعه) و جدّش سید صدرالدین موسوی عاملی از عالمان و سادات خاندان صدر و مادرش نیز از همین خاندان بود. دو تن از فرزندان آیت الله خادمی روحانی هستندکه سید محمد مهدی خادمی موسس وامام جماعت مسجد امام علی (دانمارک) است.
اعتراض به کشف حجاب و منع برگزاری عزاداری امام حسین(ع) در زمان حکومت رضاشاه پهلوی و مبارزه با تبلیغات بهائیان و تأسیس دبیرستان و کتابخانه مؤسسه احمدیه، از جمله اقدامات اجتماعی او بود. رهبر سعادت در بیان براهین وجود خدا و عدل الهی از آثار اوست.
دوره مقدماتی و سطوح عالی علوم دینی را در اصفهان نزد: علی مدرس یزدی ، مدرس خاتون آبادی، سید علی مجتهد نجف آبادی، سید محمد نجف آبادی،عبدالکریم گزیگذراند و سپس برای تکمیل تحصیلات خود به حوزه علمیه نجف رفت و در درس‌های خارج فقه و اصول: محمدحسین نائینی،آقا ضیا عراقی،سید ابوالحسن اصفهانی شرکت کرد. او همچنین رجال و درایه را نزد سید ابوتراب خوانساری و کلام و ملل و نحل را نزد محمدجواد بلاغی خواند.
سید حسین خادمی از برخی استادان خود از جمله محمدحسین نائینی، آقا ضیا عراقی و سیدابراهیم حسینی شیرازی (معروف به میرزا آقا اصطهباناتی) تصدیق اجتهاد یا اجازه روایت گرفت.[۳]او سپس به اصفهان بازگشت و در مدرسه صدر به تدریس پرداخت و حوزه علمیه آنجا را رونق بخشید. خادمی حوزه علمیه اصفهان را نیز مدیریت می‌کرد.[۴]
فعالیت های فرهنگی سیاسی
سید حسین خادمی در اصفهان چند کتابخانه، مدرسه و انجمن خیریه را تأسیس یا بازسازی کرد که از همه مشهورتر، دبیرستان و کتابخانه مؤسسه احمدیه بود که بعدها کانون بسیاری از فعالیت‌های فرهنگی و مبارزه بر ضد رژیم پهلوی شد.[۵]وی فعالیت‌های سیاسی خود را از زمان حکومت رضاشاه پهلوی، با اعتراض به کشف حجاب و منع برگزاری عزاداری امام حسین(ع) آغاز کرد.
در ۱۳۲۰ش که سید حسن چهارسوقی و برخی دیگر از علمای اصفهان، برای اصلاح اوضاع دینی و اجتماعی مردم به احیای هیئت علمیه اصفهان پرداختند، خادمی سهم جدّی داشت. برخی اقدامات سیاسی این هیئت عبارت‌اند از:
- دفاع از ملی شدن صنعت نفت
- مبارزه با تبلیغات بهائیان
- مبارزه با باج خواهی‌های دولت از مردم
در جریان ملی شدن صنعت نفت، خادمی مبارزه در این راه را تأیید و توصیه کرد.[۶]در واقعه پانزده خرداد، خادمی در جمع علمای مهاجر به تهران، نماینده علمای اصفهان بود. وی فعالیت‌های خود را در جهت حمایت از نهضت امام خمینی، با ایراد سخنرانی‌ها و صدور اعلامیه‌های اعتراض‌آمیز ادامه داد.[۷]سید حسین خادمی بعد از پیروزی انقلاب، نماینده مردم اصفهان در مجلس خبرگان قانون اساسی و نیز اولین مجلس خبرگان رهبری بود و ریاست سنی آن را نیز برعهده داشت.[۸]
اقدامات خیریه
وی اقدامات خیریه فراوانی را با همت عالی خود انجام داده است که اهم آنها عبارتند:
- تأسیس انجمن خیریه مددکاری امام زمان
- تأسیس مؤسسه خیریه احمدیه (شامل دبیرستان و کتابخانه و...)
- تأسیس انجمن خیریه صادقیه جهت خدمت رسانی به سالخوردگان و معلولان
- تجدید بنای مسجد جامع حاج رسولیها در اصفهان و ساخت مسجدی در جزایر قشم و هرمز
- تأسیس چند کتابخانه در مدرسه ملّا عبداللَّه و مؤسسه احمدیه[۹]
آثار
آن مرحوم دارای کتابخانه نفیسی بود که تعدادی از کتب خطی آن به خط مؤلفین بوده و اکنون در اختبار فرزندان ایشان می باشد.[۱۰]تالیفات سید حسین خادمی در فقه و کلام عبارتند از:
- رهبر سعادت یا دین محمد؛ درباره براهین وجود خدا و عدل الهی که در دو مجلد به فارسی به چاپ رسیده است.
- رساله‌ای در ارث نبردن زوجه از غیر منقول
- رساله‌ای در لباس مشکوک
- تقریرات دروس فقه و اصول میرزای نائینی[۱۱]
- «تقریرات درس مرحوم نائینی درباره صوم و صلاه»
- «تقریرات درس اصول: از اوائل مباحث الفاظ تا آخر معنی حرفی»
- «تقریرات درس اصول: از بحث خاتمه برائت تا آخر تراجیح»
- «حواشی بر طهارت و صلاه» کتاب «مصباح الفقیه» تألیف: حاج آقا رضا همدانی
- «رساله در عدم ارث زوجه از غیر منقول»
وفات
سرانجام در صبح روز دوشنبه 18 جمادی الثّانیه سال 1405ق ( ۲۰ اسفند ۱۳۶۳ش) در اصفهان وفات یافته و جنازه پس از تشییع عظیم در سه شنبه به مشهد مقدس حمل و در جوار مرقد مطهر حضرت رضا(ع) مدفون گردید.[۱۲]
پانویس
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ۱۳۸۶ش، ج۲، ص۶۱۱.
- ↑ آقابزرگ طهرانی، طبقات، قسم ۱، ص۳۱؛ آقابرزگ طهرانی، الذریعه، ج۱۱، ص۳۱۰؛ مفرّج، السّلالة الهاشمیة فی لبنان، ص۲۴۸-۲۴۹؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، ص۱۷.
- ↑ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، قسم۲، ص۵۱۸؛ شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ج۳، ص۹۰؛ باقری بیدهندی، نجوم امت...، ص۹۱-۹۴، ۱۰۴.
- ↑ باقری بیدهندی، نجوم امت...، ص۹۴؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، ص۲۲۹، ۳۱۴.
- ↑ باقری بیدهندی، نجوم امت....، ص۹۵-۹۶؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، ص۲۱-۲۲.
- ↑ روضاتی، زندگانی حضرت آیةالله چهارسوقی، ص۲۹-۳۱؛ باقری بیدهندی، نجوم امت...، ص۹۶؛ بسته‌نگار، مصدق و حاکمیت ملّت، ضمائم، ص۹۴۵؛ اسنادی از انجمنها و مجامع مذهبی در دوره پهلوی، ص۳۲۶، ۴۰۶.
- ↑ باقری بیدهندی، نجوم امت....، ص۹۶-۹۷ ؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، ص۲۵-۲۹؛ به انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، کتاب۳، ص۲۰۳-۲۰۴؛ اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۸۷.
- ↑ باقری بیدهندی، نجوم امت...، ص۹۷-۹۸؛ قلفی، مجلس خبرگان و حکومت دینی در ایران، ص۳۰۹-۴۳۷.
- ↑ مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج2، صص611-612.
- ↑ تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج1، صص290-288؛ مجله نور علم، شماره مسلسل 35 خرداد 1369ش، صص107-90؛ گنجینه دانشمندان، ج3، ص90؛ مؤلفین کتب چاپی، ج2، ص390؛ نقباء البشر، ج2، صص 518 و 519؛ الذریعه، ج11، ص310؛ گلزار مشاهیر، صص 29 و 30؛ مستدرک فهرس التّراث، صص 173 و 174؛ مدرس مجاهدی شکست ناپذیر، صص 163 و 164؛ روزنامه اطلاعات، مورخ 20 اسفند 1363ش.
- ↑ آقابزرگ طهرانی، الذریعه، ج ۱۱، ص۳۱۰؛ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، قسم۲، ص۵۱۸؛ خادمی، رهبر سعادت، مقدمه جمال‌الدین موسوی، ص۱۱؛ شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ج ۳، ص۹۱؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، ص۱۰۹، ۱۸۱.
- ↑ باقری بیدهندی، نجوم امت....، ص۹۸-۱۰۶؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، ص۲۰-۳۱.
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.