این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
مهدی قمبوانی طالخونچه ای
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
ملا مهدی قمبوانی (متوفی 1255ق) فرزند محمدصادق، عالم فاضل و فقیه کامل و شاعر متخلص به حیرت، اهل طالخونچه و از طلاب مدرسه چهارباغ قرن سیزدهم هجری بوده است.
زندگی نامه
ولادت
مرحوم قمبوانی از اهالی قریه طالخونچه سمیرم است. از تاریخ دقیق تولد و شرح حال او ، اطلاعی در دست نیست. «حیرت قمبوانی» در دهه اول نیمه دوم قرن سیزدهم هجری زنده بوده است.
اساتید
در تذکره "مآثر الباقریة"[۱] تحت عنوان "حیرت"، جزو شعرای مداح سیّد شفتی، از ملّا مهدی طالخونچه ای سمیرمی نام برده و او را از شاگردان سید شفتی به شمار آورده که در عنفوان جوانی از بیشتر علوم آگاهی یافته و علاوه بر آن اشعاری نیز با تخلص "حیرت" می سروده است. این شخص باید ملّا محمّد مهدی قمبوانی باشد و با توجه به شاگردی او نزد سید شفتی و وفاتش در سال 1255ق که پنج سال قبل از وفات استاد واقع شده می توان حدس زد که وی در سن جوانی از دنیا رفته است.
وی در مدح سید حجت الاسلام شفتی گفته است:
| هر که بگزیده است جا در سایه تقلید تو | ایمنی از آفتاب روز محشر یافته | |
| تا بود دوران تو باشی زانکه هر ساعت زتو | دین خیرالمرسلین ترویج دگر یافته [۲] |
جایگاه
جایگاه علمی
از تولد و زندگی‌نامه مرحوم قمبوانی، اطلاعی در دست نیست. فقط این‌که او در بیست و ششم شعبان 1252 قمری بر كتاب فقهی "مهجةالفواد فی شرح الارشاد"، نوشته عالم بزرگوار سیّد محمّدحسن مجتهد اصفهانی، تقریظی نوشته و رسیدن ایشان به درجه اجتهاد را تأیید کرده‌اند. بر این كتاب علمای دیگری مثل علّامه سیّد صدرالدین موسوی عاملی و میرزا مهدی نائب الصدر نیز، تقریظ نوشته‌اند و اجازه اجتهاد به مولف را داده‌اند كه این نشان‌دهنده درجه علمی و اجتماعی مرحوم قمبوانی است؛[۳] چراکه وی در ردیف علمای بزرگی همچون دو فقیه بزرگ یاد شده قرار داشته و تقریظ او مورد اعتنا و اهمیت فقیهی چون سید محمدحسن مجتهد، شاگرد حاجی کلباسی بوده است.[۴]
میرزا محمّد علی وفا زواره ای در "مآثر الباقریة" می نویسد:
"حیرت"اسمش ملّا مهدی و از اهالی قریه طالخونچه سمیرم، من اعمال اصفهان ارم بنیان است. جوانی است رئوف و به حسن اخلاق، موصوف. در مدرسه سلطانی چهار باغ که از منزهات اصفهان، بلکه مشهور جهان است، به جدّی لایق و به جهدی فایق، به تحصیل علوم می پردازد و لحظه ای خود را فارغ نمی سازد. با وجود حداثت سن در اکثر علوم، ترقیات کرده و از هر فنی از فنون، بهره وافی به دست آورده. چون صاحب ذهن دقیق و طبع رشیق است. گاهی که از مطالعت علومش، فراغتی حاصل است، به گفتن قصیده یا غزلی، مسرت افزای خاطر همگنان می گردد. الحق قصایدش، چون طبعش بلند و غزلیاتش، چون خاطرش دلپسند است.[۵]
سید مصلح الدین مهدوی می نویسد:
«عالم فاضل جلیل که حسن خط را بر فضایل و کمالات خود افزوده و خط نسخ را به استادی و مهارت می نوشته»[۶]
آثار
از آثار کتابت وی، «رساله شرح درایه الحدیث» می باشد که در سال 1241ق نوشته است و در کتابخانه آیت الله گلپایگانی نگهداری می شود.[۷]
وفات
ملا مهدى در شب جمعه 3 رجب 1255ق وفات یافته و در سمت شمال مقبره فاضل هندی در تکیه فاضل هندی واقع در تخت فولاد اصفهان مدفون گردید.
سنگ لوح مزارش به خط ثلث خوش محمد حسین ضیاء اصفهانى نوشته شده و به دست استاد محمد رضا بن محمد على حجار بزرگ آن زمان حجارى شده است. امضاى حجار و کاتب بالاى سنگ به خط نستعلیق مسطور است.[۸]
پانویس
- ↑ وفا زواره ای، مآثر الباقریه، ص119.
- ↑ بهشتی‌نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان، ص244؛،شعرای پارسی سرای ولائی
- ↑ قاسمی، گلزار فضیلت، ص119.
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج3،ص453.
- ↑ وفا زواره ای ، مآثر الباقریه، ص119.
- ↑ مهدوی، سیری در تاریخ تخت فولاد اصفهان، ص167.
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج3،ص453.
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد ، ج3، صص453-455.
منابع
- قاسمی، رحیم، گلزار فضیلت: مشاهیر مدفون تخت فولاد اصفهان (تکیه فاضل هندی)، اصفهان: کانون پژوهش، چاپ اول، ۱۳۸۸.
- بهشتی نژاد،محمدعلی ، شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)، اصفهان، پویان مهر، ۱۳۹۱.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول،1392.