محمدرحیم بن عبدالله شیخ الاسلام

حاج میرزا رحیم (سوم) شیخ الاسلام فرزند میرزا عبداللّه بن میرزا رحیم(دوم) بن میرزا مرتضی بن شیخ عبدالمطلب بن میرزا رحیم (اوّل) بن میرزا محمّد جعفر سبزواری بن ملّا محمّد باقر محقّق سبزواری،عالم فاضل جلیل از علمای صاحب نفوذ در قرن سیزدهم هجری.

زندگی نامه

ولادت

وی در اصفهان متولّد گردیده و هم در این شهر خدمت علماء و مجتهدین تلمّذ کرده تا به مقامات عالیه علم و کمال رسیده است.

خاندان

پدرش میرزا عبدالله دوم، شیخ الاسلام و از علمای بزرگوار و منتفذ اصفهان بود و در شورش مردم اصفهان علیه خسرو خان گرجی، حاکم مستبد اصفهان، جهت سفر اعتراضی به تهران، شرکت داشته است. وی از طرف محمدشاه مورد احترام و تکریم واقع شد. در نتیجه این اقدام شاه فرمانی به حاکم اصفهان مبنی بر اجرای دستورات شیخ الاسلام داد. میرزا عبدالله در قحطی معروف به « آدم خوری » سال 1288ق، به مردم مستمند مساعدت نمود.سجع مهر او عبارت «سلام قولاً من رب رحیم» و سجع مهر عیال ایشان جمله «آفتاب برج عصمت فاطمه» است.

اساتید

از اساتید او:

• حاج ملّا حسینعلی تویسرکانی

• آقا سیّد محمّد شهشهانی

• شیخ محمّد باقر نجفی مسجد شاهی

• محمدجعفر آباده ای

فرزندان

او دختر استاد بزرگوار خود حاج شیخ محمّد باقر نجفی مسجد شاهی را به زوجیّت خود درآورد و از این مخدّره صاحب شش فرزند و از جمله حاج میرزا حسن شیخ الاسلام گردید.

فعالیت ها

مشارٌالیه پس از فوت پدر به منصب شیخ الاسلامی اصفهان برقرار گردید و او همچنین امام جماعت مسجد شیخ الاسلام در محلّه سینه پایینی بوده و در امر به معروف و نهی از منکر و رسیدگی به امور درماندگان و بیچارگان ساعی و کوشا و در برابر ظلم حکّام و مأمورین سدّی محکم و استوار بوده است.

وفات

این عالم جلیل در سال 1306ق وفات یافت و داخل بقعه خوانساری در اولین حجره سمت راست در ورودی بقعه مدفون شد.

محمد حسین عنقا در وفات ایشان چنین سروده است:

شیخ الاسلام مظهر رحم رحیم		چون هِشت ز دنیا به سوی عقبی گام
از غیب یکی آمد و با عنقا گفت:		ماوی بجنان نمود شیخ الاسلام

منابع

• مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.