محمدحسین بن محمد مظاهری کرونی اصفهانی

شیخ محمدحسین در کنار فرزندانش

ملّا محمّد حسین مظاهری (۱۲۹۵ق- ١٣٦٨ق) فرزند محمّد بن ملّا میرزا کرونی اصفهانی، عالم فاضل زاهد و وارسته و در نهایت تقوا و صلاح بود و بسیار عبادت می نمود و در کارهای خیر پیشقدم بود .

زندگینامه

ملا محمد حسین قبل از سال 1295ق در «تیران» از بلوک کَروَن اصفهان متولّد شد. در نوجوانی به همراه پدرو برادرش، حاج میرزا حسن به اصفهان آمده و در کنار بازارچه بیدآباد جنب مسجد میرزا باقر ساکن شدند.

وی پس از تحصیل معارف دینی در نجف به اصفهان بازگشت و به ارشاد مردم و اقامه جماعت در مسجد محله لرهای بیدآباد (خیابان جامی) و مدتی نیز در مسجد مورنان (خیابان فروغی) پرداخت.

خاندان

خاندان مظاهری ساکن تیران و کرون بوده اند و خویشتن را از اعقاب جناب حبیب بن مظاهر، شهید کربلا می دانند.

سید مصلح الدین مهدوی در مورد برادر ملا محمد حسین مظاهری مینویسد: « برادرش حاج میرزا حسن از علما و مجتهدین و از شاگردان مبرز میرزا محمد هاشم چهارسویی و از مجازین ایشان بود و در سال ۱۳۷۰ق در تیران و کرون اصفهان به سن قریب به ۹۵ سالگی وفات یافت».

از ملا محمد حسین مظاهری چهار فرزند پسر و سه دختر باقی ماند.

از فرزندان پسر یکـی حاج آقا مرتضی فرزند اول، حاج آقا محمد فرزند دوم،که هر دو مکلا بودند، حاج آقا رضا فرزند سوم که واعظی صالح و از محترمین اهل منبر اصفهان و امام جماعت مسجد امام حسين عليه السلام در محله کیلان بود. فرزند پسر چهارم هم حجت الاسلام والمسلمین شیخ مهدی مظاهری است که یکی از وعاظ صالح و خطباء و محدثین و خیرین معاصر اصفهان محسوب میشود.

اجازه از سید محمد نجف‌آبادی

تحصیلات

ملا حسین مظاهری تحصیلات علوم دینی را در اصفهان و نجف اشرف خدمت اساتید بزرگوار حوزه علمیه اصفهان شروع نمود و توانست از محضر بزرگان اصفهان بهره کامل را ببرد. وی در سال ١٣٤٧ق از سید محمد مدرس نجف آبادی، صاحب اجازه اجتهاد گردید.

اساتید

حضرات آیات:

• سیّد مهدی نحوی
• ملّا محمّد همامی
• میرزا محمّدحسن نجفی
• آخوند کاشی
• جهانگیرخان قشقائی
• میرزا احمد مدرس
• سیّد محمد مهدی درچه ای
• سید محمد باقر درچه ای
• آقا میرزا محمّدهاشم چهارسوقی
• مدتی نیز به عتبات عالیات مُشرّف شده و از محضر درس آخوند خراسانی بهره مند شد.

ویژگیهای اخلاقی

شیخ مهدی مظاهری در مورد پدر چنین می گوید: « من یادم نمیآید منبر رفتن پدرم را و آنچه به یاد دارم این است که بعد از نماز، پشت به محراب و رو به مردم برای گفتن مسایل و احکام مینشست و قبل از آن شاید منبر هم میرفتند. تدریس هم برای طلاب در زمینه فقه و ادبیات داشتند و در همان مسجد سید و مدرسه میرزا حسین تدریس میکردند .

خیلی محتاط بودند و به قول معروف یک حالت شبه وسواس داشتند، اما در اخلاق و جهات دینی بسیار مرد مهذب و بزرگوار و متدین بودند به صورتی که اگر کلمه ای و حرفی می زدند و از ایشان کسی ناراحت میشد، تا آن شخص را راضی نمی کردند، راحت نبودند. مقید به عبادت و نماز اول وقت و جماعت و کارهای خیر بودند. عموم افرادی هم که ایشان را به خوبی و صلاحیت و ثواب میشناختند. همچنین با علمای بزرگوار اصفهان مانند آقای حاج شیخ اسدالله فاضل بیدآبادی، ملا محمد کاظم مروج و آقای حاج محمدحسین جعفری امامت جماعت مسجد سید و حاج میرزا محمدعلی ملاذ الاسلام، رفیق و هم بحث بودند».

همچنین مهدوی می افزاید: «  از علما و فضلای ساکن اصفهان و امام جماعت مسجد مورنان است. شخص ساده مقدس خوبی است. از غایت احتیاط بمرض وسواس گرفتار است».

وفات

وی سرانجام در شب 29 جمادی الثّانی 1368ق وفات یافته و پیکرش را در بیرون صحن تکیه بروجردی در تخت فولاد به خاک سپردند.

تاریخ وفات او را میرزا حبیب اللَّه نَیّر چنین سروده است:

کِلک «نَیّر» از برای سال تاریخش نگاشت

«سوی جنّت شد چو آقای حسین کرونی»

منابع

• مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج4، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.