این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
علی محمد شریف اژه ای
آیت الله میرزا علی محمد اژه ای (1266ق-1332ق) فاضل و فقیه زاهد، فرزند آیت الله میرزا محمد علی فرزند ملا عبدالله فرزند ملا علی اکبر اژه ای، از دانشمندان سده ۱۴ قمری بود.وی دارای طبع شــعر بود و تخلص به شريفی داشت.
زندگی نامه
علی محمد اژه ای متولد در نیمه شعبان 1266ق ، مؤلف مجموعه اى در آداب و اخلاق است كه در آخر رساله نماز شب جدش، ملا على اكبر اژه اى، كه به همت ميرزا على محمد در سال 1328ق به چاپ رسيده، آورده اســت.[۱]
وی در شرح کوتاهی که در پایان رساله شب جدش در رابطه با نحوه تحصیل خود آورده است چنین می نویسد:
مخفی نماند شبی به سن هجده سالگی بودم شبی به خامس آل عبا حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) به این دوسه بیت ملتجی شدم که موفق گردم به نجف اشرف، همانا مقرون به قبول گردید ، طولی نکشد که مشرف شدم.
سرچو نهادم بر آستانش گفتم خوشتر از این گوشه پادشاه ندارد مدت نه سال در آن ارض اقدس، با وجود فقدان اسباب ظاهريه، موفق به زيارات مخصوصه و تحصيل علوم دينيه گرديدم. چه عنايت ها ديدم و چه فيض ها بردم![۲]
آیت الله محمدعلی اژه ای از روحانیونی بوده است که نسبت به مسائل و مشکلات اجتماعی و سیاسی مردم بسیار حساس بوده و واکنش نشان می داده است. همچنين از شــواهد تاريخى چنين بر مى آيد كه حكم تحريم تنباكو دراصفهان براى نخستين بار از جانب آيت الله آقا ميرزا على محمد اژه اى صادر شــده است. مرحوم سيد مصلح الدين مهدوى درباره نحوه برخورد علماى اصفهان در واقعه رژى چنين مى نويسد:
علماء اصفهان جلســه مشورتى تشكيل دادند و درباره طرز برخورد با قضايا شــور نموده و به اين نتيجه رسيدند كه بايد شــدت عمل نشان داد. لهذا مرحوم آقا نجفى براى مقدمه ســازى به دو نفر از نزديــكان خود كه هر دو عالم و فقيه و مجتهد و در آن زمان از علماءدرجه دوم و ســوم اصفهان به شمار مى رفتند، پيشنهاد كرد كه حكم به حرمت استعمال دخانيات كنند. مرحوم ميرزا على محمد اژه اى ( در آن زمان 41 ساله) و حاج آقــا منير بروجردى براى اوليــن بار اعلان تحريم تنباكــو نموده و از طــرف مرحوم حاج ميرزا هاشــم امام جمعه از شهر به تخت فولاد تبعيد و نفى بلد شدند.حكــم تحريم تنباكو از طرف ايــن دو عالم مجاهد و بزرگوار و ســپس حكم تحريم از طرف آقا نجفى و ديگر علماى اصفهان ( مرحوم ثقة الاســلام و مرحوم آخوند ملا محمد باقر فشاركى) و ورود مرحومين اژه اى و بروجردى به سامرا همه قبل از ارسال نامه سيد جمال الدين اسدآبادى جهــت جذب ميرزاى شــيرازى( اعلى الله مقامه ) مى باشــد.[۳]
وی دارای طبع شعر بود ، از اشــعار وى در نسخه اى از شرح نهج البلاغه از ملا فتح الله كاشــانى كه تاريخ آن 12 صفر 1329ق است .
ابیات زیر از اشعار اوست :
| خدایا به حق بنی فاطمه | مرا با خودت آشنائی بده | |
| همه عمر ضايع چه من کرده ام | ز اعمال و کردار شرمنده ام[۴] |
نامبرده همچنین دارای آثاری در زمینه فقه و اصول است.
اساتید
وى از شــاگردان علامه ملا محمــد فاضل ايروانى در نجف اشرف [۵]و شيخ محمد باقر مسجد شــاهی در اصفهان بوده است.[۶]
نزد علمای این شهر از جمله:
سیّد صدرالدّین کوپائی
میرزا محمّدعلی معلم حبیب آبادی
میرزا محمّد طبیب زاده
سیّد مرتضی موحد ابطحی به تحصیل پرداخت و از آیات عظام سیّد محمّدحجت کوه کمری و آقا سیّد ابوالحسن اصفهانی به اخذ اجازه اجتهاد مفتخر شده است.
وفات
او در سن 65 سالگی در شب دوازدهم ماه صفر سنه 1332ق در اصفهان وفات کرد و در تخت فولاد پایین سکوی قبر پدرش ، در تکیه ملا اسماعیل خواجویی مدفون گردیده است . [۷]
پانویس
- ↑ مهدوی ، سیری در تاریخ تخت فولاد اصفهان، ص255؛ حسينی اشكوری، ج2 ،ص252-253.
- ↑ اژه ای، رساله نماز شب، ص262.
- ↑ مهدوى، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان در دو قرن اخیر ،ج1 ،ص439.
- ↑ بهشتی نژاد، شعرای حوزه علمیه اصفهان،ص۳۲۰;شعرای فارسی سرای ولائی
- ↑ رساله نماز شب، ص 249.
- ↑ مهدوی ، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان در دو قرن اخیر ، ج1، ص439.
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج1، صص163-164.
منبع
بهشتی نژاد ، محمد علی،کتاب شعرای حوزه علمیه اصفهان (از صدر اسلام تا کنون)،اصفهان، پویان مهر، 1391.