تكيه گلزار

تکیه ی گلزار از تکیه های دوره ی معاصر است که پس از دفن شاعر مشهور «رجبعلی گلزار»(متوفّی 1366 هجری قمری) ساخته شد. بنای آرامگاهی بر مزار دو عالم فقیه آقا سیّد علی حسینی برزانی(متوفّی 1369 هجری قمری) و حاج میرزا حبیب اللّه روضاتی(متوفّی 1379هجری قمری) بنا گردیده است. بقعه ی آن به شکل هشت ضلعی شامل هشت ستون آجری و گنبدی هرمی شکل کاملاً ساده است. قبر گلزار در ضلع شمالی تکیه و قبر خاندان بدری در ضلع شرقی تکیه قرار دارد.

یکی از ویژگیهای برجسته ی این تکیه دفن تعدادی از شهدای انقلاب اسلامی بر روی سکویی در ضلع غربی تکیه می باشد که بر اهمیّت معنوی این تکیه افزوده است.

عكس

موقعیّت جغرافیایی تکیه

این تکیه از شمال به تکیه ی تویسرکانی، از شرق به تکیه ی یزدخواستی ها، از جنوب به تکیه مقدّس و از غرب به کلانتری شانزده محدود می شود.

بزرگان مدفون در تکیه

1 - آقا سیّد علی حسینی برزانی: فرزند سیّد محمّد حسین( متوفّی 1369 ق). عالم ربّانی و فقیه پرهیزگار. که دعای کمیل را در بقعه ی بابا رکن الدین با شور و حال خاصی برپا می داشت. از آثارش "رساله فی حکم الفرار من الحقوق" را می توان نام برد.

عكس

2 - حاج میرزا حبیب اللّه روضاتی: فرزند هدایت اللّه بن محمّدباقر چهارسوقی. (متوفّی 1379 ق). عالم فاضل کامل. از خاندان بزرگ روضاتی. وی در تکیه ی کازرونی دعای کمیل را برگزار می کرد. وی مردی متواضع و خوش اخلاق بود و از جمله کارهای ایشان توجه دادن مردم به دعا و تضرع و توبه به درگاه پروردگار در شبهای جمعه به وسیله خواندن دعای کمیل بود که جمع کثیری در پای منبر او جمع می شدند و تا به صبح به احیاء و دعا مشغول بود. به این ترتیب مکتب دعای کمیل در تخت فولاد را که ابتدا مرحوم ملا محمدباقر فشارکی(مدفون در تکیه خوانساری) تأسیس کرد و سپس مرحوم شیخ مرتضی ریزی ادامه داد و سپس مرحوم محمدرضا کلباسی ترویج کرد؛ مرحوم حبیب اللّه روضاتی با بیانات ذوقی و عرفانی خود تکمیل کرد.

عكس

3 - حاج سیّد مهدی حسینی بدری سینی: فرزند سیّد محمّدعلی. (متوفّی 1377 ق) عالم فاضل متّقی که مورد توجّه و اعتقاد و عنایت مؤمنین بود.

4 - شیخ علی فقیه فریدنی: فرزند ملاّ محمّدباقر. (متوفّی 1373 ق). مدرّس فقه و اصول و کلام.

5 - حاج سیّد مرتضی ظهیرالاسلام: فرزند حاج سیّدعلی.( متوفّی 1403 ق). واعظ معروف و ادیب فاضل. سنگ قبری عالمانه به خط استاد فضائلی بر مزارش نصب شده است.

عكس

6 - سیّد جعفر خاکشیر: فرزند سیّد اسماعیل. از سادات موسوی اصفهان. متوفّی 1375 ق. شاعر. وی در اشعارش به هزل بیشتر رغبت داشت تا به جِد. وی با وجودی که اشعار هزل می سرود ولی در اخلاق شخصی اش مردی محجوب و باحیا بود و شیوه ی شعر او ارتباطی به اخلاق و کردار او نداشت.

چنانکه می سراید:

یارب من اگر گناه کردم چه کُنم		ور نامه ی خود سیاه کردم چه کُنم
گفتند بمن که از خط راست برو		چپ رفتم و اشتباه کردم چه کنم

مرحوم عبدالحسین سپنتا در مرگ او چنین سرود:

آن جثه صغیر که دل داشت همچو شیر		در انتقاد جامعه چون شیر بُد دلیر
گر شیر خوانمش سزد امروز زیر خاک		گویی بخاک شیر فروشد نه خاکشیر

عكس

7 - میرزا علی مشفقی

8 - رجبعلی گلزار: فرزند ملاّ حسین(متوفّی 1366 ق) از اساتید فن شعر و ادب و شاعر مشهور اصفهانی و صاحب دیوان اشعار.

بر روی سنگ قبرش غزلی بامطلع زیر حک شده است:

چو بلبل این همه افغان و آه از آن دارم

که مرغ قدسم و در خاک آشیان دارم

عكس

اين بيت از شفيق در وصف تكيه گلزار است:

خفته در هر سوی این بیت الحزن

شاعری در بستر خاک محن

علمای دیگری نیز در این تکیه مدفون می باشند.

• شیخ غلامحسین آبشاهی یزدی
• سید محمدحسین حسینی برزانی
• میر سید علی حسینی برزانی
• آقا جمال الدین خوانساری
• محمد دیاری
• میرزا محمدمهدی رشتی
• آقا سید محمدرضا سادات
• عباس سروری
• حسین خان سعادت ملی
• سید محمد صدرالواعظین شهشهانی
• شیخ محمدعلی صرامی
• آقا حسین فانی
• سید نورالله قاضی عسگر
• سید ابوالحسن کتابی
• سید هلال الدین کتابی
• علی محمد کثیری
• غلامعلی کمالی
• میرزاعباسعلی محزون اصفهانی
• میرزا حیدرعلی محفوظ غاضری
• مرشدعباس خان مداح زاده
• محمدعلی مدرس زاده
• سید محمد ناجی اصفهانی
• شیخ محمدرضا نجفی جزن آبادی
• میرزا محمدعلی نحوی هرندی

منابع

برگرفته از: پایگاه اطلاع رسانی تخت فولاد اصفهان

برگرفته از: عقیلی، احمد، تخت فولاد اصفهان، زیرنظر اصغر منتظر القائم؛ با همکاری مجموعه تاریخی فرهنگی و مذهبی تخت فولاد (دانشنامه تخت فولاد اصفهان)، چاپ دوم، اصفهان، کانون پژوهش، 1385.