این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «محمدرحیم بن عبدالله شیخ الاسلام»
جز (اصلاح منبع) |
Kh1.najafi (بحث | مشارکتها) (ویرایش صفحه) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{نیازمند تصویر}}{{نیازمند جعبه اطلاعات}} | |||
'''حاج میرزا رحیم (سوم) شیخ الاسلام''' فرزند میرزا عبداللّه بن [[محمدرحیم بن مرتضی شیخ الاسلام|میرزا رحیم(دوم)]] بن میرزا مرتضی بن شیخ عبدالمطلب بن [[محمدرحیم بن محمدجعفر شیخ الاسلام|میرزا رحیم (اوّل)]] بن [[محمدجعفر بن محمدباقر سبزواری|میرزا محمّد جعفر سبزواری]] بن [[محمدباقر محقق سبزواری|ملّا محمّد باقر محقّق سبزواری]]،عالم فاضل جلیل از علمای صاحب نفوذ در قرن سیزدهم هجری.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان،ج23،ص55.</ref> | '''حاج میرزا رحیم (سوم) شیخ الاسلام''' فرزند میرزا عبداللّه بن [[محمدرحیم بن مرتضی شیخ الاسلام|میرزا رحیم(دوم)]] بن میرزا مرتضی بن شیخ عبدالمطلب بن [[محمدرحیم بن محمدجعفر شیخ الاسلام|میرزا رحیم (اوّل)]] بن [[محمدجعفر بن محمدباقر سبزواری|میرزا محمّد جعفر سبزواری]] بن [[محمدباقر محقق سبزواری|ملّا محمّد باقر محقّق سبزواری]]،عالم فاضل جلیل از علمای صاحب نفوذ در قرن سیزدهم هجری.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان،ج23،ص55.</ref> | ||
== | ==زندگی نامه== | ||
===ولادت=== | |||
وی در اصفهان متولّد گردیده و هم در این شهر خدمت علماء و مجتهدین تلمّذ کرده تا به مقامات عالیه علم و کمال رسیده است. | |||
===خاندان=== | |||
پدرش میرزا عبدالله دوم، شیخ الاسلام و از علمای بزرگوار و منتفذ اصفهان بود و در شورش مردم اصفهان علیه خسرو خان گرجی، حاکم مستبد اصفهان، جهت سفر اعتراضی به تهران، شرکت داشته است. وی از طرف محمدشاه مورد احترام و تکریم واقع شد. در نتیجه این اقدام شاه فرمانی به حاکم اصفهان مبنی بر اجرای دستورات شیخ الاسلام داد. میرزا عبدالله در قحطی معروف به « آدم خوری » سال 1288ق، به مردم مستمند مساعدت نمود.سجع مهر او عبارت «سلام قولاً من رب رحیم» و سجع مهر عیال ایشان جمله «آفتاب برج عصمت فاطمه» است.<ref>مهدوی ، خاندان شیخ الاسلام، ص ۱۳۶.</ref> | |||
===اساتید=== | |||
از اساتید او: | |||
*[[حسینعلی تویسرکانی اصفهانی|حاج ملّا حسینعلی تویسرکانی]] | |||
*[[سید محمد علی شهشهانی|آقا سیّد محمّد شهشهانی]] | |||
*[[محمدباقر نجفی مسجدشاهی|شیخ محمّد باقر نجفی مسجد شاهی]] | |||
*[[محمدجعفر آباده ای فارسی اصفهانی|محمدجعفر آباده ای]]<ref>مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج 2، ص ۵۷۰.</ref> | |||
====فرزندان==== | |||
او دختر استاد بزرگوار خود [[محمدباقر بن جمال الدین نجفی مسجد شاهی|حاج شیخ محمّد باقر نجفی مسجد شاهی]] را به زوجیّت خود درآورد و از این مخدّره صاحب شش فرزند و از جمله حاج میرزا حسن شیخ الاسلام گردید. | |||
==فعالیت ها== | |||
مشارٌالیه پس از فوت پدر به منصب شیخ الاسلامی اصفهان برقرار گردید و او همچنین امام جماعت مسجد شیخ الاسلام در محلّه سینه پایینی بوده و در امر به معروف و نهی از منکر و رسیدگی به امور درماندگان و بیچارگان ساعی و کوشا و در برابر ظلم حکّام و مأمورین سدّی محکم و استوار بوده است. | |||
==وفات== | ==وفات== | ||
این عالم جلیل در سال 1306ق وفات یافت | این عالم جلیل در سال 1306ق وفات یافت<ref>مهدوی، زندگینامه علّامه مجلسی،ج1،ص294؛مهدوی، خاندان شیخ الاسلام اصفهان،صص137-138؛ مهدوی،تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان،ج3،صص220-222.</ref> و داخل [[تکیه خوانساری|بقعه خوانساری]] در اولین حجره سمت راست در ورودی بقعه مدفون شد. | ||
[[محمدحسین عنقا|محمد حسین عنقا]] در وفات ایشان چنین سروده است: | |||
{{شعر}} | |||
{{ب|شیخ الاسلام مظهر رحم رحیم| چون هِشت ز دنیا به سوی عقبی گام}} | |||
{{ب|از غیب یکی آمد و با عنقا گفت:| ماوی بجنان نمود شیخ الاسلام}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
== | ==منابع== | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
*[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | |||
*مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، [[دانشنامه تخت فولاد اصفهان (کتاب)|دانشنامه تخت فولاد اصفهان]]، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389. | |||
[[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | [[رده:اعلام اصفهان، ج3]] | ||
[[رده:علمای قرن 13]] | [[رده:علمای قرن 13]] | ||
[[رده:ائمه جماعت]] | [[رده:ائمه جماعت]] | ||
[[رده:شاگردان محمدباقر نجفی]] | |||
[[رده:مدفونین در تخت فولاد]] | |||
نسخهٔ ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۱۳:۳۲
این نوشتا برای بهبود کیفیت نیازمند یک تصویر یا عکس است. |
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
حاج میرزا رحیم (سوم) شیخ الاسلام فرزند میرزا عبداللّه بن میرزا رحیم(دوم) بن میرزا مرتضی بن شیخ عبدالمطلب بن میرزا رحیم (اوّل) بن میرزا محمّد جعفر سبزواری بن ملّا محمّد باقر محقّق سبزواری،عالم فاضل جلیل از علمای صاحب نفوذ در قرن سیزدهم هجری.[۱]
زندگی نامه
ولادت
وی در اصفهان متولّد گردیده و هم در این شهر خدمت علماء و مجتهدین تلمّذ کرده تا به مقامات عالیه علم و کمال رسیده است.
خاندان
پدرش میرزا عبدالله دوم، شیخ الاسلام و از علمای بزرگوار و منتفذ اصفهان بود و در شورش مردم اصفهان علیه خسرو خان گرجی، حاکم مستبد اصفهان، جهت سفر اعتراضی به تهران، شرکت داشته است. وی از طرف محمدشاه مورد احترام و تکریم واقع شد. در نتیجه این اقدام شاه فرمانی به حاکم اصفهان مبنی بر اجرای دستورات شیخ الاسلام داد. میرزا عبدالله در قحطی معروف به « آدم خوری » سال 1288ق، به مردم مستمند مساعدت نمود.سجع مهر او عبارت «سلام قولاً من رب رحیم» و سجع مهر عیال ایشان جمله «آفتاب برج عصمت فاطمه» است.[۲]
اساتید
از اساتید او:
فرزندان
او دختر استاد بزرگوار خود حاج شیخ محمّد باقر نجفی مسجد شاهی را به زوجیّت خود درآورد و از این مخدّره صاحب شش فرزند و از جمله حاج میرزا حسن شیخ الاسلام گردید.
فعالیت ها
مشارٌالیه پس از فوت پدر به منصب شیخ الاسلامی اصفهان برقرار گردید و او همچنین امام جماعت مسجد شیخ الاسلام در محلّه سینه پایینی بوده و در امر به معروف و نهی از منکر و رسیدگی به امور درماندگان و بیچارگان ساعی و کوشا و در برابر ظلم حکّام و مأمورین سدّی محکم و استوار بوده است.
وفات
این عالم جلیل در سال 1306ق وفات یافت[۴] و داخل بقعه خوانساری در اولین حجره سمت راست در ورودی بقعه مدفون شد.
محمد حسین عنقا در وفات ایشان چنین سروده است:
| شیخ الاسلام مظهر رحم رحیم | چون هِشت ز دنیا به سوی عقبی گام | |
| از غیب یکی آمد و با عنقا گفت: | ماوی بجنان نمود شیخ الاسلام |
پانویس
منابع
- مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.