این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
تفاوت میان نسخه‌های «سید حسن مدرس مطلق»
جز |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{نیازمند جعبه اطلاعات}} | {{نیازمند جعبه اطلاعات}} | ||
[[پرونده:Lxgr.jpg|بندانگشتی|سید حسن مدرس مطلق]] | |||
'''میر سید حسن مطلق''' (۱۲۱۰-۱۲۷۳ق)، عالم کامل و فقیه محقق مدقق، جامع معقول و منقول و حاوی فروع و اصول ، معروف به '''مدرس اول'''، از بزرگان علمای امامیه قرن سیزدهم هجری قمری در اصفهان بود. | '''میر سید حسن مطلق''' (۱۲۱۰-۱۲۷۳ق)، عالم کامل و فقیه محقق مدقق، جامع معقول و منقول و حاوی فروع و اصول ، معروف به '''مدرس اول'''، از بزرگان علمای امامیه قرن سیزدهم هجری قمری در اصفهان بود. | ||
| سطر ۶: | سطر ۷: | ||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== | ||
=== ولادت === | ===ولادت=== | ||
سید حسن مدرس در سال 1210 قمری در اصفهان به دنیا آمد. | سید حسن مدرس در سال 1210 قمری در اصفهان به دنیا آمد. | ||
=== خاندان === | ===خاندان=== | ||
سید حسن مدرس فرزند میر سیّد علی بن میر محمّد باقر حسینی میر محمّد صادقی بن میر اسماعیل بن میر سیّد ابوصالح بن میر عبدالرزّاق بن میر محمّد اسماعیل به میر سیّد ابوصالح حسینی اعرجی سمنانی بوده است. | سید حسن مدرس فرزند میر سیّد علی بن میر محمّد باقر حسینی میر محمّد صادقی بن میر اسماعیل بن میر سیّد ابوصالح بن میر عبدالرزّاق بن میر محمّد اسماعیل به میر سیّد ابوصالح حسینی اعرجی سمنانی بوده است. | ||
فرزندان وی آقا [[محمدتقی مدرس میرمحمدصادقی|میر محمد تقی]]، آقا [[سید علی مدرس مطلق|میر سید علی]] هستند و آقا سید محمد که فاضل و طالب علم بوده و در جوانی به سال 1280 وفات یافته، در مقبره پدر مدفون گردید.<ref>مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، صص 508 - 509.</ref> | فرزندان وی آقا [[محمدتقی مدرس میرمحمدصادقی|میر محمد تقی]]، آقا [[سید علی مدرس مطلق|میر سید علی]] هستند و آقا سید محمد که فاضل و طالب علم بوده و در جوانی به سال 1280 وفات یافته، در مقبره پدر مدفون گردید.<ref>مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، صص 508 - 509.</ref> | ||
=== تحصیلات === | ===تحصیلات=== | ||
وی در اصفهان نزد پدر خود و دیگران کمی تحصیل نموده، بعداً در کربلا خدمت [[محمدشریف آملی|شریف العلماء]] (ملا محمد شریف بن حسن علی آملی مازندرانی متوفی در 1245) و در نجف نزد [[محمدحسن نجفی|صاحب جواهر]] و [[ | وی در اصفهان نزد پدر خود و دیگران کمی تحصیل نموده، بعداً در کربلا خدمت [[محمدشریف آملی|شریف العلماء]] (ملا محمد شریف بن حسن علی آملی مازندرانی متوفی در 1245) و در نجف نزد [[محمدحسن نجفی|صاحب جواهر]] و [[محمدابراهیم کلباسی|حاجی کلباسی]] (قبل از معاودت به ایران) و عده ای دیگر تلمذ فرموده، پس از مراجعت به اصفهان نزد [[محمدتقی رازی نجفی اصفهانی|شیخ محمد تقی رازی]]، و [[شیخ محمدحسین صاحب فصول|شیخ محمد حسین صاحب فصول]] و [[علی بن جمشید نوری مازندرانی|آخوند ملا علی نوری]] تحصیل نموده،<ref>کتابی، رجال اصفهان: 153، [[سید محمدباقر خوانساری|خوانساری]]، روضات الجنات: 182؛ تهرانی، الکرام البرره: 334، مدرس تبریزی، ریحانه الادب 267:5.</ref> و با سید محمد حسن مجتهد هم درس و هم مباحثه بوده، و این رفاقت دوستی تا هنگام وفات برقرار بوده، و به موجب حدیث «'''الحبّ و البغض یتوارثان'''» در اولاد آنان تاکنون دوستی برقرار است. | ||
====اجازه روایت==== | ====اجازه روایت==== | ||
| سطر ۴۵: | سطر ۴۶: | ||
11- [[محمدهاشم بن زین العابدین خوانساری چهارسوقی|میرزا محمد هاشم چهار سوقی]]. | 11- [[محمدهاشم بن زین العابدین خوانساری چهارسوقی|میرزا محمد هاشم چهار سوقی]]. | ||
== جایگاه == | ==جایگاه== | ||
=== جایگاه علمی === | ===جایگاه علمی=== | ||
میر سید حسن مدرس در زمان حیات استاد خود حاجی کلباسی در اصفهان حوزه درس و بحث و افاده و استفاده تشکیل داده، و عده ای کثیر از فضلا و مجتهدین به درس او حاضر شده، و از نظر حسن تقریر و کثرت مطالب به «مدرّس» معروف گردید و از اطراف و جوانب، طلاب رو بدو کردند و حوزه درس او در اصفهان بی نظیر گردید. | میر سید حسن مدرس در زمان حیات استاد خود حاجی کلباسی در اصفهان حوزه درس و بحث و افاده و استفاده تشکیل داده، و عده ای کثیر از فضلا و مجتهدین به درس او حاضر شده، و از نظر حسن تقریر و کثرت مطالب به «مدرّس» معروف گردید و از اطراف و جوانب، طلاب رو بدو کردند و حوزه درس او در اصفهان بی نظیر گردید. | ||
فقیه مرجع نامی [[محمدهاشم بن زین العابدین خوانساری چهارسوقی|علامه میر سید محمد هاشم چهارسویی]]، درس استادش میر سید حسن مدرس را بر شیخ انصاری ترجیح می داد. | فقیه مرجع نامی [[محمدهاشم بن زین العابدین خوانساری چهارسوقی|علامه میر سید محمد هاشم چهارسویی]]، درس استادش میر سید حسن مدرس را بر شیخ انصاری ترجیح می داد. | ||
| سطر ۵۴: | سطر ۵۵: | ||
همچنین میرزای شیرازی که هم درس و هم مباحثه مجتهد چهارسویی بود و سپس به نجف رفت، هنگامی که از او درباره مقایسه بین حوزه های نجف و اصفهان سؤال کردند، این گونه پاسخ داد که اگر سید مدرس به نجف بیاید از محضر او استفاده می شود. | همچنین میرزای شیرازی که هم درس و هم مباحثه مجتهد چهارسویی بود و سپس به نجف رفت، هنگامی که از او درباره مقایسه بین حوزه های نجف و اصفهان سؤال کردند، این گونه پاسخ داد که اگر سید مدرس به نجف بیاید از محضر او استفاده می شود. | ||
[[حوزه علمیه اصفهان|حوزه اصفهان]] در عصر قاجار بزرگترین مرکز تدریس اصول فقه در ایران بود، در این دوره جایگاه حوزه اصفهان در فقه اجتهادی و دانش اصول فقه تا بدانجا رسید که به همت رادمردی مانند میر سید حسن مدرس اصفهانی این حوزه در این دوران به استقلال و خودکفایی رسید؛ بلکه طلاب و فضلای سایر حوزه ها و حتی عتبات عالیات را نیز به سوی خود کشانید. | [[حوزه علمیه اصفهان|حوزه اصفهان]] در عصر قاجار بزرگترین مرکز تدریس اصول فقه در ایران بود، در این دوره جایگاه حوزه اصفهان در فقه اجتهادی و دانش اصول فقه تا بدانجا رسید که به همت رادمردی مانند میر سید حسن مدرس اصفهانی این حوزه در این دوران به استقلال و خودکفایی رسید؛ بلکه طلاب و فضلای سایر حوزه ها و حتی عتبات عالیات را نیز به سوی خود کشانید.<ref>مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، صص: 507.</ref> | ||
== آثار == | ==آثار== | ||
=== آثار غیر مکتوب === | ===آثار غیر مکتوب=== | ||
از آثار خیریه او بنای مسجدی زیبا و آبرومند در محلّه نو اصفهان است که به خاطر وفات مرحوم مدرس نیمه کاره ماند و [[رحیم بیگلربیگی امین الرعایا|رحیم خان بیگلر بیگی]]، مسجد را به پایان رسانده و مسجد به نام او به «[[مسجد رحیم خان]]» معروف شد.<ref> | از آثار خیریه او بنای مسجدی زیبا و آبرومند در محلّه نو اصفهان است که به خاطر وفات مرحوم مدرس نیمه کاره ماند و [[رحیم بیگلربیگی امین الرعایا|رحیم خان بیگلر بیگی]]، مسجد را به پایان رسانده و مسجد به نام او به «[[مسجد رحیم خان]]» معروف شد.<ref>گزی، رجال اصفهان یا تذکره القبور، صص 155-153؛ [[محمدعلی معلم حبیب‌آبادی|حبیب آبادی]]، [[مکارم الآثار (کتاب)|مکارم الآثار]]، ج2، صص376؛ مهدوی، مزارات اصفهان، صص 170 و 171؛ جابری انصاری، تاریخ اصفهان (جابری)، ص330.</ref> | ||
=== آثار مکتوب === | ===آثار مکتوب=== | ||
میر سید حسن مدرس کتاب ها و رسائل و مقالات متعددی را تالیف کرد از جمله کتاب های زیر: | میر سید حسن مدرس کتاب ها و رسائل و مقالات متعددی را تالیف کرد از جمله کتاب های زیر: | ||
| سطر ۸۶: | سطر ۸۷: | ||
11- رساله عملیّه [= هدایه الطالبین] | 11- رساله عملیّه [= هدایه الطالبین] | ||
12- شرح مختصر نافع (فقه استدلالی) | 12- شرح مختصر نافع (فقه استدلالی)[[پرونده:مقبره میر سید حسن مدرس اصفهانی.jpg|بندانگشتی|مقبره میر سید حسن مدرس اصفهانی]]13- مناسک حج؛ و غیره. | ||
13- مناسک حج؛ و غیره. | |||
==وفات== | ==وفات== | ||
| سطر ۹۸: | سطر ۹۷: | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
* [[سید مصلح الدین مهدوی| | *[[سید مصلح الدین مهدوی|مهدوی]]، سید مصلح الدین، [[اعلام اصفهان (کتاب)|اعلام اصفهان]]، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶. | ||
[[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | [[رده:اعلام اصفهان،ج۲]] | ||
[[رده:مجتهدین]] | |||
[[رده:علمای قرن 13]] | [[رده:علمای قرن 13]] | ||
[[رده:مدرسین]] | [[رده:مدرسین]] | ||
[[رده:شاگردان محمدابراهیم کلباسی]] | [[رده:شاگردان محمدابراهیم کلباسی]] | ||
[[رده:شاگردان محمدتقی رازی]] | [[رده:شاگردان محمدتقی رازی]] | ||
[[رده:شاگردان ملا علی نوری]] | [[رده:شاگردان ملا علی نوری]] | ||
[[رده:مدفونین جنب مسجد رحیم خان]] | [[رده:مدفونین مقبره جنب مسجد رحیم خان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۰۸:۲۱
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
میر سید حسن مطلق (۱۲۱۰-۱۲۷۳ق)، عالم کامل و فقیه محقق مدقق، جامع معقول و منقول و حاوی فروع و اصول ، معروف به مدرس اول، از بزرگان علمای امامیه قرن سیزدهم هجری قمری در اصفهان بود.
وی در کربلا، نجف و اصفهان علوم دینی را نزد اساتیدی چون ملّا محمّد شریف‌العلماء، صاحب جواهر، حاجی کلباسی، محمّدتقی رازی، صاحب فصول و آخوند ملّاعلی نوری فرا گرفت. او از مدرسان حوزه اصفهان بود و به همان خاطر به مدرس معروف گردید. از این عالم آثار متعددی برجای مانده است.
زندگی نامه
ولادت
سید حسن مدرس در سال 1210 قمری در اصفهان به دنیا آمد.
خاندان
سید حسن مدرس فرزند میر سیّد علی بن میر محمّد باقر حسینی میر محمّد صادقی بن میر اسماعیل بن میر سیّد ابوصالح بن میر عبدالرزّاق بن میر محمّد اسماعیل به میر سیّد ابوصالح حسینی اعرجی سمنانی بوده است.
فرزندان وی آقا میر محمد تقی، آقا میر سید علی هستند و آقا سید محمد که فاضل و طالب علم بوده و در جوانی به سال 1280 وفات یافته، در مقبره پدر مدفون گردید.[۱]
تحصیلات
وی در اصفهان نزد پدر خود و دیگران کمی تحصیل نموده، بعداً در کربلا خدمت شریف العلماء (ملا محمد شریف بن حسن علی آملی مازندرانی متوفی در 1245) و در نجف نزد صاحب جواهر و حاجی کلباسی (قبل از معاودت به ایران) و عده ای دیگر تلمذ فرموده، پس از مراجعت به اصفهان نزد شیخ محمد تقی رازی، و شیخ محمد حسین صاحب فصول و آخوند ملا علی نوری تحصیل نموده،[۲] و با سید محمد حسن مجتهد هم درس و هم مباحثه بوده، و این رفاقت دوستی تا هنگام وفات برقرار بوده، و به موجب حدیث «الحبّ و البغض یتوارثان» در اولاد آنان تاکنون دوستی برقرار است.
اجازه روایت
اجازه آیت الله حاج میرزا زین العابدین خوانساری به رئیس الفقها و المجتهدین، آیت الله میر سید حسن مدرس اصفهانی، اجازه روایتی بوده است و صاحب مکارم الآثار در این باره حکایتی نقل کرده است به این مضمون که علامه مدرس اعتنایی به استجازه از مشایخ نداشته ولی چون شاگردان ایشان از آن بزرگوار اجازه روایت خواستند و او خود را بی اَسناد دید، از شاگرد فرزانه اش آیت الله میرزا محمدهاشم چهارسویی خواست تا از پدرش حاج میرزا زین العابدین برای او اجازه روایتی بگیرد و ایشان نیز با نهایت افتخار اجازه ای در روایت برای مدرس نوشته و ارسال داشت.
شاگردان
از شاگردان مشهور و به نام سید حسن مدرس، افراد زیر هستند:
2- ملا محمد اصفهانی[۳]
4- میرزا محمد حسن نجفی اصفهانی
5- میرزا محمد حسن شیرازی معروف
6- ملا حیدر اصفهانی
7- ملا شکر الله لواسانی
8- ملا علی اصغر خوسفی بیرجندی
9- ملا علی اصغر بن محمد حسن خوسفی بیرجندی (دو نفر می باشند)
11- میرزا محمد هاشم چهار سوقی.
جایگاه
جایگاه علمی
میر سید حسن مدرس در زمان حیات استاد خود حاجی کلباسی در اصفهان حوزه درس و بحث و افاده و استفاده تشکیل داده، و عده ای کثیر از فضلا و مجتهدین به درس او حاضر شده، و از نظر حسن تقریر و کثرت مطالب به «مدرّس» معروف گردید و از اطراف و جوانب، طلاب رو بدو کردند و حوزه درس او در اصفهان بی نظیر گردید.
فقیه مرجع نامی علامه میر سید محمد هاشم چهارسویی، درس استادش میر سید حسن مدرس را بر شیخ انصاری ترجیح می داد.
همچنین میرزای شیرازی که هم درس و هم مباحثه مجتهد چهارسویی بود و سپس به نجف رفت، هنگامی که از او درباره مقایسه بین حوزه های نجف و اصفهان سؤال کردند، این گونه پاسخ داد که اگر سید مدرس به نجف بیاید از محضر او استفاده می شود.
حوزه اصفهان در عصر قاجار بزرگترین مرکز تدریس اصول فقه در ایران بود، در این دوره جایگاه حوزه اصفهان در فقه اجتهادی و دانش اصول فقه تا بدانجا رسید که به همت رادمردی مانند میر سید حسن مدرس اصفهانی این حوزه در این دوران به استقلال و خودکفایی رسید؛ بلکه طلاب و فضلای سایر حوزه ها و حتی عتبات عالیات را نیز به سوی خود کشانید.[۴]
آثار
آثار غیر مکتوب
از آثار خیریه او بنای مسجدی زیبا و آبرومند در محلّه نو اصفهان است که به خاطر وفات مرحوم مدرس نیمه کاره ماند و رحیم خان بیگلر بیگی، مسجد را به پایان رسانده و مسجد به نام او به «مسجد رحیم خان» معروف شد.[۵]
آثار مکتوب
میر سید حسن مدرس کتاب ها و رسائل و مقالات متعددی را تالیف کرد از جمله کتاب های زیر:
1- اجازات کثیره جهت عده ای از علمای اعلام
2- اجوبه المسائل
3- جوامع الکلم، در اصول
4- رساله در عدالت
5- رساله در اصول جاریه در شک
6- رساله در برائت
7- رساله در قاعده لا ضرر
8- رساله در اصل صحت
9- رساله فارسیّه در عبادت
10- رساله دیگری در برائت
11- رساله عملیّه [= هدایه الطالبین]
12- شرح مختصر نافع (فقه استدلالی)
13- مناسک حج؛ و غیره.
وفات
مرحوم مدرس در روز 3 جمادی الثانیه سال 1273 در اصفهان وفات یافته و در مقبره مخصوص جنب مسجد رحیم خان که بنیان آن از خود ایشان است و رحیم خان بیگلر بیگی آن را تمام نموده است، مدفون گردید.[۶]
پانویس
- ↑ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، صص 508 - 509.
- ↑ کتابی، رجال اصفهان: 153، خوانساری، روضات الجنات: 182؛ تهرانی، الکرام البرره: 334، مدرس تبریزی، ریحانه الادب 267:5.
- ↑ فهرست شاگردان از مکارم الآثار گرفته شده و در آنجا از 10 نفر یاد شده، و ملا محمد اصفهانی که در متن آمده ظاهراً تصحیف ملا حیدر اصفهانی است.
- ↑ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، صص: 507.
- ↑ گزی، رجال اصفهان یا تذکره القبور، صص 155-153؛ حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج2، صص376؛ مهدوی، مزارات اصفهان، صص 170 و 171؛ جابری انصاری، تاریخ اصفهان (جابری)، ص330.
- ↑ مهدوی ، اعلام اصفهان ،ج2، صص 504-505 .
منبع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.