این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
یحیی بن محمدقاسم فاضل هرندی
 | |
| اطلاعات فردی و علمی | |
|---|---|
| نام کامل | یحیی فاضل هرندی |
| زادروز | 1307شمسی |
| تاریخ وفات | 1370قمری |
| مدفن | تخت فولاد، تکیه ملک |
| اساتید | سید محمدمهدی درچه ای، سید محمدصادق مدرس خاتون آبادی، سید محمدباقر درچه‌ای، و... |
| شاگردان | شیخ محمد یزدی، سید محمدباقر موحد ابطحی، و... |
| آثار | شرحی بر کفایه الاصول |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | |
| اجتماعی | مدرس، ائمه جماعت، و... |
یحیی فاضل هرندی(۱۲۵۹ش-۱۳۷۰ق) فرزند محمدقاسم بن علی بن محمدباقر صفار هرندی، عالم کامل و فقیه محقق زاهد در قرن چهاردهم هجری است.
زندگی‌نامه
ولادت
وی در اول تیر 1259ش در هرند متولد شده است.
فرزندان
فرزندان فاضل وی عبارتند از:
تحصیلات
وی ابتدا از محضر اساتید حوزه علمیه اصفهان استفاده نمود سپس عازم حوزه علمیه نحف گردید و از محضر علمای بزرگ آن دیار بهره‌ها برد و پس از دریافت اجازه اجتهاد در سال 1331ق به هرند بازگشت و به ترویج دین مبین و سایر وظائف شرعیه همت گماشت. او پس از چندی به اصفهان مهاجرت نمود و مدتی نیز ملازم درس شیخ محمدتقی نجفی اصفهانی بود و صبح ها در مسجد جامع اصفهان امامت می نمود.
اساتید
اساتید وی در اصفهان:
اساتید وی در نجف اشرف:
- سید محمد فیروزآبادی
- سید محمدکاظم خراسانی
- سید محمدکاظم یزدی
دریافت اجازه اجتهاد از:
- سید محمد فیروزآبادی
- سید محمدکاظم یزدی
شاگردان
وی شاگردان بسیاری را تربیت نمود. از جمله شاگردان وی:
- شیخ احمد روحانی کهیازی اردستانی
- سید ابوالحسن بدری
- محمدابراهیم جواهری
- سید محمدباقر موحد ابطحی
- شیخ محمد یزدی
آثار
از آثار وی شرحی است بر «کفایة الاصول» استادش آخوند خراسانی، به نام «طرفة العقول فی دقائق الاصول لبیان الایرادات الوارده علی کفایة الاصول» که به تاریخ ۱۳۴۰ق از آن فراغت حاصل نموده است.
وفات
سرانجام وی در غره شوال ۱۳۷۰ق در اصفهان وفات نمود و پس از تغسیل و تکفین وی توسط شیخ محمدباقر زندکرمانی در تکیه ملک(گلستان شهدا) تخت فولاد مدفون گردید.[۱]
پانویس
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج۳، صص۳۰۸-۳۰۹.
منبع
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1392.