محمدجواد حسین‌آبادی

محمدجواد حسین‌آبادی

حاج شیخ محمّدجواد حسین آبادی فرزند محمّدحسن از علمای اعلام و فقهای عالیقدر و مجتهدین اواخر دوره قاجاریه بوده است.

زندگی نامه

ولادت

میرزا حسین آبادی در حدود سال1232ق در اصفهان متولّد شد. پدرش میرزا محمّد حسن نام داشت که دارای خطی بسیار زیبا بود و عمدتاً به کتابت قرآن کریم و متون اسلامی و نیز تابلوهای خطی اشتغال داشت.

تحصیلات

وی مقدمات علوم را در اصفهان گذراند و سپس به عتبات عالیات مشرف شد. او دوران تحصیل خود را با فقری طاقت سوز و نهایت عسرت و مشقت به پایان برد و به درجات عالی علم و فضیلت نایل گردید. نقل است که در آن ایام، زمانی کفش های ایشان گم شد و او مدت های زیادی بدون کفش راه می رفت و استطاعت تهیه کفش دیگری را نداشت. همچنین از حاج ملا علی کنی تهرانی، که با ایشان هم دوره بوده، نقل است که ایشان فرموده بود: من و میرزا محمّد جواد اکثر شب ها در حجره هایمان گرسنه می خوابیدیم.

او پس از آن به اصفهان بازگشت و به تألیف و تدریس و انجام وظایف دینی و اجتماعی پرداخت.

اساتید

میرزا محمّد جواد در نجف اشرف از اساتید بزرگی بهره برد ازجمله:

1. سیّد ابراهیم قزوینی (صاحب ضوابط)
2. شیخ محمّدحسن صاحب جواهر
3. شیخ مرتضی انصاری .

مرحوم صاحب جواهر دو اجازه جتهاد و نقل روایت برای او صادر نموده که تاریخ یکی از آن در سال 1265ق می باشد.

شاگردان

از شاگردان این فقیه تنها چهار نفر را می شناسیم که عبارتند از:

شیخ احمد مجتهد بیدآبادی (فرزندش)

شیخ محمّدعلی شاه آبادی (فرزندش)

سید هدایت‌الله بن محمدباقر چهارسوقی

سیّد حسن فانی یزدی .

آثار و فعالیت ها

آثار

وی را تألیفات چندی است که از آن جمله است:

1. «بحرالبکاء فی مصائب المعصومین النُّجَباء» به فارسی در چهار مجلد [جلد اول: شامل سی مجلس در تفسیر سوره فاتحه الکتاب. جلد دوم: در تفسیر سوره یوسف. جلد سوم: در تفسیر سوره واقعه. جلد چهارم: در احوال حضرت فاطمه زهرا(سلام اللَّه علیها) موسوم به «بحرالبکاء الفاطمیّه»]

2. «السّراج الوّهاج» در شرح «نتائج الافکار» استادش سیّد ابراهیم قزوینی، در اصول فقه

3. «کنوز اللئالی» در اصول فقه [که نسخه خطی آن به شماره 8248 در کتابخانه آیت اللَّه مرعشی نجفی موجود است]

4. «ترتیب خلاصه الاقوال» علّامه حلّی که در سال 1312ق در اصفهان چاپ سنگی شده است.

5. «بساطین الریاحین»، در اصول فقه

6. «ترجمه نجاه العباد» رساله عملیّه استادش صاحب جواهر، به فارسی [که در مجموعه شماره 8248 کتابخانه آیت اللَّه مرعشی نجفی موجود است.]

7. «الرساله الاحمدیه» به نام فرزندش شیخ احمد

8. «الخزائن» در اصول فقه

9. «الریاحین» در فقه استدلالی

10. «النّتائج» [تقریرات درس سیّد ابراهیم قزوینی.

فعالیت ها

وی پس از اتمام تحصیل و نیل به درجه اجتهاد به زادگاه خود بازگشت و به ترویج دین و ارشاد مردم مشغول شد. او عالمی غیور و متعصّب در امر دین بود و به خاطر اجرای حدود شرعی در سال 1304ق از طرف ناصرالدّین شاه به تهران فرا خوانده شد و در یکی از مساجد تهران به اقامت جماعت پرداخت.

گویند در بین راه مسجد و منزل مرحوم حسین آبادی مشروب فروشی بود که او و نمازگزاران به آنجا رفته و خمره بزرگ مشروب را شکسته و آنجا را تعطیل کردند. هنگامی که او مطلّع شد که ناصرالدّین شاه از کار او خشمگین شده، برای او پیغام داد که «من گمان می کردم تو ناصر دینی ولی حالا فهمیدم که کاسر (شکننده) دین هستی».

همچنین یکی از مریدان او به نام سراج الملک مشروب فروشی دیگری را خریداری کرد تا به مسجد تبدیل شود و نماز جماعت بر روی خرابه های آن به امامت میرزا محمّدجواد خوانده شد.

پس از احداث مسجد سراج الملک یکی از شعراء چنین سرود:

حسن توفیق بین که مسجد کرد

سطح میخانه را سراج الملک

وفات

او در سال 1310ق تصمیم به زیارت مرقد حضرت امام حسین علیه السلام در کربلا گرفت و برای صله ارحام و وداع با بستگان به اصفهان آمد ولی در اصفهان بیمار شده و پس از دو سال در ذی القعده 1312ق وفات یافته و در جنوب تکیه مادر شاهزاده در تخت فولاد سردابی که حاج شیخ محمّدباقر نجفی قبری جهت خود در آن تدارک دیده بود، مدفون گردید.

منابع

• مهدوی، مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.
• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج2، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1389.