محمدابراهیم قزوینی

حاج محمّدابراهیم قزوینی(متوفی 1261ق) از علماء و فقهاء و مجتهدین بزرگوار قرن سیزدهم هجری است.

معرفی

حاج میرزا حسن‌خان جابری می‌نویسد:

در قزوین متولّد گردیده و در آن جا و اصفهان تحصیل نموده و از درس حاج سیّدمحمّدباقر حجّت الاسلام شفتی بهره گرفته و او در شمار نزدیکان و مخصوصین سیّد حجّت الاسلام بوده و حاج محمّدجعفر آباده ای با آن جلالت قدر، آرزوی مقام او را می نموده و به حال او غبطه می خورده است. کتابخانه اش بعد از هشتاد سال که همه آکنده‌ها پراکنده شد، به حال خود باقی است و گرد پنجاه ساله بر آن متلاقی».

به نوشته معلم حبیب آبادی:

« محمدابراهیم در قزوین متولد شد و با حال فقر و تنگ دستی به اصفهان آمد. از نخست به ریاضت مشغول بود و پس از آن که در علم و تقوا ترقی نمود دایی اش که از تجار عمده قزوین بود، یگانه دختر خود را به وی داد و او پس از وفات پدر زنش صاحب ثروتی فراوان شد و به کارهای خیر اقدام نمود ...».

او مدّت ها خدمت سید محمد باقر شفتی رفت و آمد می نموده و به درس او حاضر می شده تا به درجه اجتهاد نائل شده است. سید محمدباقر شفتی در سال 1246ق اجازه مبسوطی برای حاج محمد ابراهیم نگاشته است. حاج محمد ابراهیم نیز اجازه اجتهادی برای سید یعقوب موسوی وشتانی نگاشته که اخیراً یافت شد و تنها اثری است که از وی در دست داریم.

شرح حدیث غمّامه را به این میرزا محمّدابراهیم قزوینی نسبت داده اند. امّا این شخص باید عالم دیگری باشد؛ زیرا کاتب نسخه، محمّدحسین بن محمّدابراهیم، که این کتاب را در سال 1263 کتابت نموده و تعلیقات آن را در حاشیه آورده، در پایان حواشی نوشته است: «من الوالد سلّمه اللّه »؛ یعنی پدرش تا سال 1263 زنده بوده، حال آن که میرزا محمّدابراهیم قزوینی در سال 1261ق وفات یافته است.

فعالیت‌ها

میرزا محمّدابراهیم قزوینی در مسجد آقانور در محله دردشت اقامه جماعت می نموده و از آثار باقیه اش شبستان و مهتابی و هشتی و سردر و حوض خانه مسجد مزبور است. وی کتابخانه ای مفصّل و آبرومند داشته که پس از وفات او پراکنده شد و قسمتی از آن به کتابخانه امیرالمؤمنین(ع) در نجف اشرف اهدا شد.

وفات

قزوینی سرانجام در چهارشنبه 29 محرّم 1261ق وفات یافت و جنازه اش به نجف اشرف منتقل و در آن جا مدفون شد.

منبع

• مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.