عبدالله صدرالمحدثین خوانساری

آخوند ملاّ عبدالله صدر المحدثین خوانساری فرزند حاجی میرزا حسین روضه خوان ، از منبریان معروف و روضه خوانان مشهور اصفهان در قرن سیزدهم هجری بوده است.

معرفی

اخلاص و ارادت وی به خاندان اهل بيت(عليهم السلام) چنان بود که به نوشته ملا عبدالکریم گزی، در حال شدّت مرض نیز ترک ذکر مصیبت ننمود.

سید محمد علی مبارکه ای در موردش می‌نویسد:

« از معاریف اهل منبر و روضه خوانهای مشهور بود و از خصوصیات او مثنوی خواندن بود به طوری که امروز در میان دانشمندان موسیقی و صاحبان آواز، طرز خواندن آن مثنوی به مثنوی ملا عبدالله معروف است».

وفات

وی در روز 7 محرم سال 1293ق وفات یافت و در تکیه حاج محمد جعفر آباده ای در تخت فولاد مدفون گردید.

نقل است که او در حالت جان دادن، از برای خودش مصیبت و سوگواری های حضرت امام حسین( ع) را می‌خواند و گریه می‌کرد و در آن حال مرد.

پرتو اصفهانی در وفات وی چنین سرود:

حیف از عبدالله آن مشکین نفس		که بدان شور آسمان ذاکر ندید
تا نواهای حسینی کـرد راســت		پرده گوش مخالف بـر دريـد
تشنه وصل شهیدان بود زان		آب کوثر از کف حیدر چشید
بلبل خوش نغمــه بــاغ عــزا		چون به عرش از عرشه شهپر پرید
از پی تاریخ آن «پرتو» سرود		«یا حسینی گفت پس دم در کشید»

منابع

• مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، ۱۳۸۶.

• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1392.