سید حسین هاشمی طالخونچه ای

سید حسین هاشمی طالخونچه ای (1334-1355) فرزند محمدحسن موسوی ، عالم و فاضل و ادیب قرن چهاردهم قمری است.

زندگی‌نامه

پدرش عالم زاهد سیّد محمّدحسن موسوی (م: 1346ق) فرزند آقا سیّدابراهیم از فرزندان میر ابوالفتح شهرکی بود. وی در اصفهان از شاگردان آیات عظام:

میرزا ابوالمعالی کلباسی، سیّد محمّد باقر درچه ای، آخوند ملا محمد کاشانی و حکیم جهانگیر خان قشقائی، و در نجف اشرف از شاگردان آخوند ملا محمد کاظم خراسانی و سیّد محمّد کاظم یزدی بود و در نجف با رفیق سلوکی خود آیت اللّه شیخ مرتضی طالقانی به تهذیب نفس اشتغال داشت.

دو فرزند او: حجه الاسلام والمسلمین سیّد علی اکبر هاشمی و آیت اللّه سیّد اسماعیل هاشمی از علمای وارسته زمان بودند.

سید حسین حدود سال 1334ق در خاندان علم و سیاست متولد شد. از کوچکی آثار سیادت و نبوغ از او آشکار بود.

برادر وی آیت اللّه حاج سیّد اسماعیل هاشمی در آن باره می نویسد:

»در حدود سال 1334 در خاندان علم و سیادت متولّد شد. از کوچکی آثار سیادت و نبوغ از او او آشکار بود. او را به مدرسه ابتدایی فرستادند. او با وجود سنّ کم، از هیچ رئیسی در هر رتبه و با هر عنوان که بود نمی ترسید. پس از رسیدن به سنّ ده سالگی و اتمام دروس ابتدایی، به قصد ورود به سلک روحانیت در سال 1344 به همراه من به اصفهان مسافرت نمود.اولین درسی که در خلال علوم ادبی شروع نمود درس اخلاق و تهذیب نفس در محضر استاد مهذّب حاج شیخ الرئیس -قدّس سرّه- بود که متن آن مجموعه ای فارسی به خطّ عارف معروف میرزا محمّد کاظم واله اصفهانی بود و او آن مجموعه را به همان اسلوب کاتبش میرزا کاظم استنساخ نموده بود. او تا سال 1349 در مدرسه ثقه الاسلام اصفهان به تحصیل اشتغال داشت و پس از آن در دوران اختناق و ظلم پهلوی- جزاه اللّه سیئات اعماله أوفی الجزأ- مجبور به هجرت به شهر مقدّس قم گشته و در حوزه علمیه قم به زعامت آیت اللّه العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری به تحصیل پرداختیم. فقید سعید آقا حسین از ما کم سنّ و سال تر، ولی خوش استعدادتر و خوش ذوق تر بود، به نحوی که در خلال پنج سال اقامت ما در قم، فاضلی کامل گشت.از نعمت های خدا بر ما، تشرّف به محضر محدّث خبیر و نقّاد بصیر، صاحب تألیفات مفید فراوان، حاج شیخ عباس قمی مؤلّف کتاب «بیت الاحزان» و غیره بود.وی در آن زمان به خاطر برخی مصالح، قصد چاپ کتاب نامبرده را نداشت که ما نسخه خطی آن را گرفته و استنساخ کردیم».

مرحوم هاشمی زاهدی دل از دنیا بریده بود و زهد و وارستگی او از برخی از اشعاری که از او برجای مانده است نمایان است، از جمله اشعار ذیل که آیت اللّه سید اسماعیل هاشمی به نقل از ایشان ذکر کرده است:

لاف سرایی شعار و فن مکن ای دوست		عمر عزیزت شود چو من، مکن ای دوست
صورت اوهام را مکن تو مجسّم		تعبیر از رخ، به ماه من مکن ای دوست
«هاشمی» ات این نصیحت از دل و جان گفت		ترک وفا، ردّ این سخن مکن ای دوست

وفات

حوادث ناگوار زمان و ازدیاد ظلم و ستم پهلوی، سبب بیماری این طلبه فاضل و کوشا شد و او در شب عاشورای 1355 در عنفوان جوانی به دیار باقی شتافت.

پیکر مطهّرش پشت تکیه سیّد العراقین واقع در تخت فولاد اصفهان در زاویه ای مدفون گشت.

آیت اللّه هاشمی در تاریخ وفات برادر عزیزش چنین گفته است:

ای دل حکایتی کنم از وصف روزگار		چشم امیدِ خیر از این بی وفا مدار
در عاشر محرّم، لبّیک حق بگفت		در سال پنج و پنجه و سیصد پس از هزار
سر از درد از پی تاریخ فوتش بردم و گفتم:		«به عاشورا حسین آسوده مأوی در جنان دارد»

منابع

• مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان،ج۴، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1394.
• قاسمی، رحیم، شرح مجموعه گل: مشاهير مدفون در تكيه سيدالعراقين تخت فولاد اصفهان، اصفهان: کانون پژوهش، چاپ دوم، ۱۳۹۰.
• مهدوی،مصلح الدین،اعلام اصفهان،اصفهان سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان،1386.