این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
سید احمد مدرس حسینی خراسانی
این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. |
آقامیرزا احمد مدّرس(1281ق -1348ق) عالم فاضل، محقّق مدقّق، جامع معقول و منقول، از اجلّه فقهاء و مجتهدان و مدرّسین اصفهان است.
زندگی‌نامه
ولادت
وی در 29 ذی قعده سال 1281ق متولّد شد.
خاندان
او فرزند سیّد محمّد حسینی خراسانی است
فرزندان
از فرزندان میرزا احمد مدرس می توان به حاج میرزا محمّد باقر شهیدی علوی از علمای فاضل اصفهان و سید محمد تقى علوى شهیدى اشاره کرد.
تحصیلات
وی تحصیلات خویش را در اصفهان به پایان رساند و و پس از نیل به اجتهاد، به نجف اشرف مهاجرت فرمود و دوسالی آن جا بود. مجدّداً به اصفهان آمد و در مدرسه نیم‌آورد ساکن شد و به در مسجد مجاور آن، امامت نمود.[۱] میرزا حسن خان جابرى مى نویسد:
« میرزا احمد اصفهانى عالمى پرهیزگار و سیدى عالى مقدار که پنجاه سال در مدرسه نماورد به تحصیل و تدریس و تکمیل ملکات نفسانیه گذرانده. در مسجد قرب مدرسه امامت مى نمود با جمعیت زیاد [...]»[۲]
اساتید
اساتید وی عبارتند از:
- مرحوم آقامیرزا ابوالمعالی کلباسی
- حاج سیّدمهدی نحوی
- آقامیرزا محمّدحسن نجفی
- حاج شیخ محمّدباقر نجفی مسجدشاهی
شاگردان
وی در مدرسه نیم‌آورد به تدریس فقه و اصول اشتغال جست و جمعی کثیر از فضلاء، در محضر او حاضر می شدند و استفاده علمی می کردند.
شاگردش، سید مرتضى موحد ابطحى، در مصاحبه با مجله حوزه مى گوید:
« شرح لمعه را نزد مرحوم میرزا احمد شهیدى خواندم. ایشان مجتهد بود و در تدریس شرح لمعه نظیر نداشت. درس را به سبک اجتهادى مى گفت. گاه افزون بر آنچه در متن کتاب آمده بود، شقوق متعددى را بیان مى کرد. وى تا آخر عمر تدریس شرح لمعه را رها نکرد [...] مرد بسیار پاک و مقدسى بود. نوع مؤمنین و مقدسین پشت سر ایشان نماز مى گزاردند. همیشه مسجد ایشان پر از جمعیت نمازگزار بود».[۳]
استاد جلال الدین همایى نیز مى نویسد:
« وى در تدریس شرح لمعه که حوزه اش در ایوان بزرگ آن مدرسه تشکیل مى شد، تخصص و شهرتى عظیم داشت و همواره جمعى کثیر از طلاب به مدرس او مى رفتند و از آن جمله این حقیر بودم. به سبب ظرافت هایى که در اثناى درس و مخصوصا در اواخر درس داشت، همیشه طلاب با حالت خنده و بشاشت از پاى درس او بر مى خاستند. من کتاب نجاة العباد را در فقه بسیط و شرح باب حادى عشر را در کلام و شرح لمعه را در فقه استدلالى و علم رجال و درایه را از روى رجال ابوعلى خدمت آن عالم ربانى تحصیل کردم».[۴]
وفات
سرانجام در شنبه 12 ذی القعده الحرام 1348ق وفات یافت و در منزل خود در کوچه درخت سوخته پشت مدرسه نیم آورد مدفون شد. سپس به نجف اشرف نقل گردید و در آن ارض اقدس مدفون شد.[۵]
میرزا حسن خان جابری انصاری در تاریخ وفات او گفته است:
| بنوشت جابری پی فوتش که «جدّ او | معراج احمدیش برد از براق علم[۶] |
پانویس
- ↑ مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد، ج3، ص243.
- ↑ جابری انصاری، تاریخ اصفهان، ص305.
- ↑ مصاحبه با آیت الله سید مرتضی موحد ابطحی.
- ↑ همایی، محرم اسرار، صص25-24.
- ↑ مهدوی، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص82؛ مهدوی، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص248- 249.
- ↑ مهدوی، اعلام اصفهان، ج 1 ، ص 477.
منابع
- مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، اصفهان: سازمان فرهنگي تفريحي شهرداري اصفهان، ۱۳۸۶.
- مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد: زيرنظر اصغر منتظرالقائم، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج3، اصفهان: سازمان فرهنگی تفريحی شهرداری اصفهان، چاپ اول، 1392.