این دانشنامه در حال تصحیح و تکمیل می باشد. از این رو محتوای آن قابل ارجاع نیست. پیشنهاد عناوین - ارتباط با ما
عبدالحسین تاج العلما اصفهانی
عبدالحسین تاج العلمأ اصفهانی عالم فاضل و روحانی وارسته وی در سال 1238ش در اصفهان در محلّه موسوم به چهارسو درب شیخ متولد شد. پدرش میرزا ابراهیم از علما و امام جماعت مسجد خواجه تاج الدین بود و اجدادش نیز تا چند نسل از اهل علم بودند.
زندگی نامه
او تا سنّ چهارده سالگی در نزد پدر خود تحصیل نموده و سپس نزد اساتیدی چون:
تحصیل نمود و پس از قریب به 13 سال تحصیل در اصفهان به نجف اشرف مشرف شده و در نزد بزرگان حوزه نجف همچون آیات عظام:
به کسب علم مشغول گردید.
وی در نجف اشرف با عالم جلیل شهید آیت اللّه سیّد حسن مدرّس هم حجره و رفیق بود و پس از بازگشت آن دو به اصفهان نیز رفاقتشان ادامه یافت به نحوی که در جریان اعتراض شهید مدرّس علیه زورگویی های صمصام السلطنه والی اصفهان که به تبعید و تحصّن او در تخت فولاد انجامید.
مرحوم تاج العلمأ به همراه عده ای از مردم اصفهان برای حمایت از مدرّس راهی تخت فولاد گردیدند که در نتیجه صمصام السلطنه مجبور شد با عذرخواهی از شهید مدرّس او را به اصفهان بازگرداند.
مرحوم تاج العلمأ پس از بازگشت به اصفهان به اقامه جماعت و تبلیغ در مسجد خواجه تاج الدین و تدریس در مدرسه جده کوچک پرداخت و علاوه بر تدریس دروس حوزوی، نهج البلاغه را نیز برای مشتاقان معارف علوی تدریس می نمود.
اوصاف
وی عالمی زاهد، قانع و وارسته بود. سادگی و بی پیرایگی در خانه و زندگی او کاملا مشهود بود و با مردم رفتاری ساده و بی تکلّف داشت. در عین وقار و نفوذ کلمه، دارای تواضع و فروتنی و ملاطفت فراوان بود.
در امر به معروف و نهی از منکر بسیار جدّی و کوشا بود. در صدد چاره جویی برای مستمندان و فقیران بود و از هر راهی که می توانست برای فقرا از افراد خیّر کمک می گرفت.
وی شیفته خاندان عصمت و طهارت بود. به تهذیب نفس و کسب رضایت الهی در کارها بسیار اهمیت می داد.
دارای همّتی بلند و اخلاقی نیکو بود. برای طلاب و شاگردانش همچون پدری مهربان بود و در رفع مشکلات آنان می کوشید. به خواندن زیارت عاشورا، حدیث کسأ و دعای کمیل علاقه فراوانی داشت.
وی از صدایی خوش و دلنشین برخوردار بود و شب های جمعه در مسجد خواجه تاج الدین جلسه دعای کمیل برگزار می نمود.[۲]
وفات
مرحوم تاج العلمأ سرانجام پس از عمری پربار و بابرکت در سال 1323ش دار فانی را وداع گفت و در صحن تکیه سیّد العراقین مدفون شد.
سنگ نوشته
هذا مضجع العالم العامل الفاضل آقای عبدالحسین بن ابراهیم تاج الاصفهانی عفی عن جرائمه به تاریخ جمادی الاولی 1365.
پانویس
- ↑ عالم فاضل کامل، از شاگردان سیّد محمّد شهشهانی، حاج محمّد ابراهیم کلباسی و علاّ مه شیخ محمّد تقی رازی. وی از مدرسین معروف علم نحو بود و به نحوی شهرت داشت. بسیاری از بزرگان از جمله شهید سیّد حسن مدرّس از شاگردان او بوده اند. از آثار او: دو شرح صغیر و کبیر بر سیوطی، صیغ العقود، رساله عیدیه، رساله در ارث، حاشیه بر شرح لمعه و قوانین الاصول است. وی در سال 1306ق وفات نمود و در قبرستان سرقبر آقا دفن شد. رجال و مشاهیر اصفهان از میر سیّد علی جناب، ص 685.
- ↑ با تشکّر از فاضل ارجمند جناب آقای شیخ محمد زاهد نجفی که شرح حال مرحوم تاج العلمأ را که خاندان محترم ایشان تهیه کرده بودند در اختیار نویسنده قرار داد.
منبع
برگرفته از کتاب : قاسمی،رحیم،شرح مجموع گل، انتشارات کانون پژوهش، چاپ دوم، زمستان 1390.